جاپىراعىندا ويناتىپ كۇن ارايىن،

ءالى تۇر عوي اپپاق بوپ مىنا قايىڭ.

كۋاسى ەدى ءدامى بال بالعىن شاقتىڭ،

ونى كورىپ قالايشا جىلامايىن؟!

وسى جەردە قالقامدى، وسى شاقتا

شىعارىپ ساپ جۇرگەنمىن توسىپ اپ تا.

مەنەن باسقا ءتىرى جان سالا المايتىن،

ءبىر قورلان-ءان كومىلدى وسى باقتا...

قول بۇلعاعان بەيمالىم ارمان ەلى،

بۇل باق بىزگە باق تا ەدى، باعبان ەدى.

ەسىمە السام ىشىمدە يت ۇلىتقان

ءبىر ءتاتتى مۇڭ وسىندا قالعان ەدى.

ءبىز ەكەۋمىز كوكتەمگە كورىمدىك بوپ،

كوك شالعىندى كورپە قىپ كومىلدىك كەپ...

انە قارا!

مۇڭاياد ماعان قاراپ،

ءبىز وتىرعان باياعى ورىندىق تەك.

مۇڭىمدى ايتسام وتكەن شاق جايلى بۇلاي،

كۇلسەڭ كۇل جۇرت دەپ: «مۇنىڭ قايعىسىن-اي»;

جالعىز بۇلبۇل بار ەدى مەن تىڭدايتىن،

ول دا جوق قوي، قايدا ەكەن بايعۇسىم-اي؟

كوكتەم-دۇنيە كوڭىلى قوش اينالام،

(جوق باقىتتى جالعاندا جاساي ما ادام؟!)

نەگە كەلدىم بۇل باققا،

كىلەڭ قارعا

ءوز ۇنىنە ءماز بولىپ ماسايراعان؟!

مىرزان كەنجەباي

11.03.2017. الماتى

Abai.kz