بەلگىلى ديكتور، قر مادەنيەت قايراتكەرى، «قۇرمەت» وردەنىنىڭ يەگەرى  امانجان ەڭسەبايۇلى – 70 جاستا!

سوناۋ 80-جىلداردىڭ بەل ورتاسىنان باستاپ ارىپتەس بولعان، اعالى-قارىنداستى سىيلاستىعىمىز ۇزىلمەگەن، ۇلكەن باسىمەن ءار كەز «داۋىسىڭدى ءبىر ەستىپ قويايىن دەپ...» قوڭىراۋ شالۋدى ۇمىتپايتىن، ىزگىلىكتەن جارالعانداي ءىلتيپاتتى امانجان اعا تۋرالى ايتار ءسوز كوپ. اسىرەسە، ادامي ابزال قاسيەتتەرى تۋرالى. بىراق مەن ءوز «مەنىمدى» قوسپاي، جان تەبىرەنتەر، ادامدى باۋراپ الار اسەم اسەرگە بولەيتىن، كوركەمسوز شەبەرى، ەڭبەك تورىسىنىڭ ءوزىن العا شىعارۋدى قالادىم.

مويىندامايتىن نەسى بار، ديكتور ا.ەڭسەبايۇلىنىڭ وقۋىندا نە تىڭداساڭىز دا قۇلاعىڭىزعا مايداي جاعاتىن مايدا قوڭىر ءۇن كەلەدى.

بايگە اتىنىڭ شابىسىنداي، اساۋ وزەن اعىسىنداي قۋاتتى ويلار مەن قۇدىرەتتى سوزدەردى اسىپ-ساسپاي، توگىپ-شاشپاي، ءدامىن دە، ءمانىن دە بۇزباي، ماڭىزى مەن مايەگىن قۇلاققا قوڭىراۋلاتا قۇيعاندا تەبىرەنبەي كورىڭىز! داۋىسى باردىڭ ءبارى، ءتىپتى، ساحنا ارتىستەرى دە تازا تابيعاتتى ديكتور بولا المايدى. حالىق-سىنشىعا – جاساندىلىقتاردان ادا ديكتوردىڭ قادىرى ارتىق.

ءسوزدىڭ جۇيەسىن دە، كيەسىن دە تانيتىن تانىم بولماي، وعان قازاق ءتىلىنىڭ زاڭدىلىقتارىن ساقتايتىن ءبىلىم قوسىلماي، جۇرەك ءلۇپىلى مەن رۋح بيىكتىگى قان قوزعاماي – تىڭداۋشى جۇرەگىن جاۋلاۋ مۇمكىن ەمەس. وعان مىسال كىسىڭىز، وسى – امانجان ەڭسەبايۇلى.

جۇزىنەن جىلىلىق توگىلىپ، ءون بويىنىن سىيلى بولۋدىڭ ۇلگىسى كورىنىپ تۇراتىن اردا اعانى اڭگىمەگە تارتۋ بارىسىندا ويلانىپ 10 سۇراق قويدىم. اعا اعىنان جارىلىپ اڭگىمەشىلدىگىن تانىتقان سوڭ، ولاردى دا الىپ تاستاپ، جاي عانا تىڭداۋشى بولۋدى قاناعات ەتتىم. القيسسا!..

– مەن 1952-جىلى 1-اقپاندا قازىرگى جەتىسۋ وبلىسى الاكول اۋدانى توڭكەرىس اۋىلىندا دۇنيەگە كەلىپپىم. اكەم ەڭسەباي سەرىكۇلى وتكەن عاسىردىڭ باسىندا مالى تالاۋعا، جانى قاناۋعا تۇسكەن بوسقىنداردىڭ ورتاسىندا قالعان ەگىزدىڭ سىڭارى ەكەن. سۇراپىل سوعىس جىلدارى ەل قورعاۋعا اتتانىپ، 31 جاسىندا ەكى بالداققا سۇيەنىپ اۋىلعا ورالىپتى. ءىنىسى جاپانباي ارتىنان قارا قاعاز دا كەلمەي، حابارسىز كەتىپتى. اكەم جارىقتىق وڭاشادا: كوڭىلدە كومىلەدى جاسىم ۇداي،

ەگىز قىپ بەرىپ ەدى سەنى قۇداي.

قاي جەردە، قاي توبەدە قالدىڭ ەكەن،

وتان ءۇشىن جوق بولعان باۋىرىم-اي، - دەپ ىشتەي ەگىلىپ وتىرۋشى ەدى.

شيكى وكپە كەزىمىز عوي، اكەنىڭ ول مۇڭ جامىلعان «انىنە» ءمان بەرمەۋشى ەدىك. ودان بەرى 60 جىلداي ۋاقىت ءوتىپتى... انام كۇلقاسىل ون قۇرساق كوتەرىپ، بەسىك تەربەتكەن بەرەكەلى انا اتانعان، مەيىرىم، قايىرىم، ىزگىلىگى مول جان ەدى. بۇگىندە ءبىر انادان ءوسىپ-وربىگەن باۋىرلارىمنىڭ بەسەۋى قارا جەردىڭ قوينىندا، قالعانىمىز الماتىدا تۇرامىز. قۇدايعا شۇكىر، ۇلدارىمىز ۇياسىنا، قىزدارىمىز قياسىنا قوندى. نەمەرە، شوبەرە ءسۇيىپ، ۇلكەندىگىمىز قايىرلى.

قۇداي قوسقان قوساعىم ايتجامالمەن وزەنى سىلقىلداي كۇلىپ اعاتىن جىلاندى دەگەن جەرۇيىق جەردە بىرگە وقىپ، بىرگە وستىك. ومىردە كورىپ-بىلگەنىمنىڭ ءبارى سول اسىل قازىناممەن ورتاق.

وسى ۋاقىتقا دەيىن بۇكىل ومىرىمە ازىق بولعان اكە ۇلگىسى ەسىمنەن كەتپەيدى. زار زاماننىڭ ىزعارىن دا، مۇز-قارىن دا، اسۋ بەرمەس شىڭدارىن دا، باس اينالدىرعان قۇزدارىن دا كورگەن اكەم قارمانىپ ءجۇرىپ قۇلاماي: «ۇل-قىزىمدى امان ساقتا، قۇداي» دەپ، ءبىر اللادان جاردەم تىلەپتى. سول «بولدىم-تولدىمى» جوق اكەمنىڭ ەل ىشىندەگى قاراپايىمدىلىعى قارا باسىن قارقاراداي ەتىپ كورسەتۋشى ەدى. ۇزاق جىل ۇلكەن كولحوزدىڭ ورتالىق قامباسىن ۇستاپ، اعاش اياقپەن ءجۇرىپ-اق ءبىزدى قاتارعا قوستى، وقىتتى، توقىتتى.             جەتىمدىك پەن جالعىزدىقتىڭ ازابىن كوپ كورگەندىكتەن بە، كوڭىلى تۇسكەنگە كومەگىن ايامايتىن كەڭقولتىق، اعايىندى القالاپ، قارىنداستى قالقالاپ جۇرەتىن وتە باۋىرمال ەدى. ايتا بەرسەم ايشىقتانا تۇسەر اكە بەينەسى مەنى ۇلكەن ومىرگە مىقتاپ دايىنداعانداي. ەگەر مەنىڭ بويىمدا جىلت ەتكەن ءبىر جاقسى قاسيەت بولسا، ول – اكە كۇشىمەن، انا سۇتىمەن قانعا سىڭگەن ۋىز تاربيەمنەن ەكەنىن باسىمدى كوتەرىپ ايتا الام.

اتا-انامنىڭ جۇرەگىندەگى يمانى مەن كوكىرەگىنە توقىپ، جيعانى، باسىنان وتكەرگەن تار جول، تايعاق كەشۋلەرى ءومىر بويى ۇل-قىزىنا دا تاعىلىمدى ساباق بولدى.

كەڭەس ۇكىمەتى تىپ-تىنىش جاتقان ەل ءىشىن  «باي، كەدەي»-دەپ، ءبىر-بىرىنە ايداپ سالىپ، الاتايداي بۇلدىرگەن وتكەن عاسىردىڭ 25-ء27شى جىلدارى قىتايعا قاراي قوپارىلا كوشكەن قازاقتىڭ قوساعى ىشىندە جازىقسىزدان-جازىقسىز قوسا اتىلىپ كەتە جازداعان اكەمنىڭ تاعدىرلى اڭگىمەسىن ەش ۇمىتپايمىن. قايران اكەم 30-جىلدارى گولوششەكين اكەلگەن اشارشىلىقتان بار قازاق قىناداي قىرىلىپ جاتقاندا، بابادان قالعان بايلىقتان ءبىر بورسىقتى ەلگە ۇلەستىرگەنى ءۇشىن جالا جابىلىپ سوتتالۋعا شاق قالىپ، سوڭىنان اقتالىپتى.  سوندا كومسومول بيلەتىن قايتارىپ الۋ ءۇشىن ماسكەۋگە ارىز جازعانى،ول جاقتان حابار جەتىسىمەن الماتىعا يت قورلىقپەن جەتىپ، ماقساتىن ورىنداعانى ەسىمدە وشپەستەي ساقتالىپ قالدى. بۇل –  سول كەزدە 20 جاستاعى لاتىنشا عانا قارىپ تانيتىن جىگىتتىڭ كەۋدەسىندە وتى بارىن بىلدىرمەي مە؟! ايتپەسە، ءشوپ كىندىكتى ءبىر لاق ءۇشىن ەت كىندىكتى باۋىرىن باسقاعا بايلاپ بەرىپ جاتاتىن تاسجۇرەك زاماننان امان قالۋ قايدان وڭاي بولسىن!

ول كەزدىڭ ادامدارى ءبىز سياقتى ەمەس، جانىن جالداپ وتتى دا، سۋدى دا كەشىپ وتكەن عوي. سول جانكەشتىلىگىنىڭ ءبىر مىسالى: بەرتىن كەلە كيريلليتسانى دا ەركىن مەڭگەرىپ كەتكەنى.

بۇرىنعى كىسىلەر گازەت-جۋرنال، باتىرلار جىرلارىن، قيسسا-داستانداردى ءبىر-ءبىرىنىڭ ۇيىنە جينالعاندا قولتىعىنا قىسىپ الا جۇرەتىن. اسىرەسە، ورازا ايى مەن قىسقى سوعىم ۋاقىتىندا كەزەك-كەزەك ناقىشىنا كەلتىرىپ داۋىستاپ وقىپ، جانى راحاتقا باتاتىن.

اپا-اجەلەرىمىز سول كىتاپتىڭ كەيىپكەرلەرىمەن بىرگە جىلاپ، بىرگە كۇلىپ، ەتەگىمەن كوز جاستارىن ءسۇرتىپ وتىرۋشى ەدى. ءبىز بالا بولساق تا، قيالىمىز جۇيتكىپ باتىر بولعىمىز كەپ، سۇراعىمىزدىڭ جاۋابىن تولىق تىڭداي الماي،  سول جەردە ۇيىقتاپ كەتەتىنبىز. سول ەسىل كۇندەر ەسكە تۇسسە، ساعىنىشتى سۋرەتتەر سالىپ، تەبىرەنىپ وزىمشە جىر جازاتىنىم دا بار.

1960-جىلدارى ەلدە تەلەديدار جوق، باسىلىمداردىڭ ءبارى شالعايداعى اۋىلعا كەشىگىپ جەتەدى. سونداعى جالعىز جۇبانىشىمىز، جاڭالىق جارشىسى – اۋىل ورتاسىنداعى باعانانىڭ باسىندا تۇراتىن راديو بولاتىن. تاۋلىك بويى بەرىلەتىن جاڭالىقتار، اسەرلى اڭگىمەلەر، ءانشى-كۇيشىلەردىڭ تامىلجىتا شىرقاتار ءان-كۇيلەرى – ءبارى-ءبارىن سول راديودان ەستىپ وستىك. بىراق ەش ۋاقىتتا ديكتور بولام دەپ ويلاماپپىن.

مەكتەپ بىتىرەردە «كىم بولام؟» دەگەن ەركىن تاقىرىپقا شىعارما جازعاندا «شوفەر بولامىن» دەپ «5» العان ەدىم. سوندا اقىلى سوزىندە، مەيىرى كوزىندە تۇنىپ تۇراتىن ادەبيەت ءپانىنىڭ مۇعالىمى كارىم ءابدىراحمانوۆ (مارقۇم) باسىمنان سيپاپ تۇرىپ: «اينالايىن، امانجان، سەن ءتىل مامانى بولۋىڭ كەرەك»، - دەپ ساۋەگەيلىك تانىتىپ ەدى. سولاي بولدى. ناتيجەسىندە، قازاق راديوسىنىڭ ءبىر بولشەگىنە اينالىپ، 46 جىل تابان اۋدارماي ەڭبەك ەتتىم. تاعدىرىما ريزامىن.

وسى ارالىقتا تالاي كوسەممەن دە، سويلەر سوزدەن توسىلماعان شەشەنمەن دە، جولى ۇلكەن، جانى بيىك جاقسى-جايساڭدارمەن دە جاناسا، سىيلاسا ءجۇرىپ ءتالىم الىپپىن.

ءوزىنىڭ ونەرىمەن دە، ومىرىمەن دە ونەگە بولعان اسىل اعامىز حالىق ءارتيسى، داۋىلپاز داۋىس يەسى انۋاربەك بايجانباەۆتى، راديونىڭ پيونەر-ديكتورى مينا سەيىتوۆانى جانە قاتيرا ازىمباەۆا، جانەل اسقاروۆا، جاڭىل ءبىرجانوۆا، ساۋىق جاقانوۆا، ومارحان قالمىرزاەۆ، مىرزابەك قۋاتبەكوۆتى، سونداي-اق، ديكتورلىق ونەردىڭ قىر-سىرىنا بويلاتقان اتاقتى ارتيستەر: فاريدا مەن زامزاگۇل شاريپوۆالاردى، رايىمبەك سەيتمەتوۆتى جان دۇنيەسىنە الەمنىڭ بار سۇلۋلىعى سىيىپ تۇرعانداي قابىلدايتىنمىن.

مەنىڭشە، ديكتور بولۋ – ۇلكەن مارتەبە.ونى دايىندايتىن ارنايى وقۋ ورنى جوق. نەگىزىنەن، ديكتور داۋىسى – تابيعاتتىڭ سىيى. ءۇنى انىق، انا تىلىندە تازا سويلەي الاتىن، بابا تىلىمەن ىشكى بايلانىسى استاسىپ جاتاتىن قاسيەتكە قوسا، ديكتور – ءتىل زاڭدىلىعىن ءبىلۋى شارت. ول ءار دىبىستىڭ ايتىلۋىنا وتە مۇقيات بولۋى كەرەك. ءبىزدىڭ ءتول ارىپتەردىڭ ايتىلۋى بىرىڭعاي جۋان نەمەسە جىڭىشكە داۋىستى بولىپ كەلەدى. مىسالى، «بالالارىڭىز» دەگەن جۋان داۋىستى سوزدە ءتىل ءبىر-اق رەت كەيىن شەگىنەدى ەكەن. ال، «ادەبيەتىمىز»، «ءتىلىمىز»، «ءۇنىمىز» دەسەك تە، ءتىل ءبىر قالىپتا قالادى.  دىبىستاردىڭ ۇيلەسىمدىلىگى، بىرقالىپتىلىعى سونداي،  جۋان داۋىستى مەن جىڭىشكە داۋىستى دىبىستار بىرگە ارالاسىپ كەلمەيدى.

كەڭەستىك ساياسات بۇزباعان ءوز ارىپتەرىمىزدىڭ باس-اياعى 28 ەدى: 9 داۋىستى، 19 داۋىسسىز دىبىستى قۇرايتىن. ونى بىزگە اتا-بابالارىمىز سان عاسىرلار بويى شۇرايلى تىلمەن اۋىزشا-اق جەتكىزىپ بەرگەن.

ءبىز قازاقتىڭ ءتىلى ءوز بوياۋىن بۇزباي، تازا قالپىندا ساقتالۋىنا اسا ءمان بەردىك. ادەبيەت ءتىلى – قارا ءتىلدىڭ زاڭىمەن ءجۇرۋى كەرەك. ۇندەستىك زاڭى دۇرىس ساقتالماسا، تىلگە وبال جاسايمىز. ءبىز وسى قاعيدانى ۇستاندىق.

ءبىراز جىل بۇرىن مەن ۇلى م.اۋەزوۆتىڭ «اباي جولى» ەپوپەياسىن ۇنتاسپاعا ءتۇسىردىم. ونى وقۋ وڭايعا تۇسكەن جوق. ەڭ الدىمەن، اتا-بابامىزدىڭ وتكەن جولىنا، سالت-ءداستۇر، ادەت-عۇرپىمىزعا زەر سالۋعا تىرىستىم. تاپ تارتىسى، اعايىن اراسىنداعى داۋ-داماي، جەر داۋى، جەسىر داۋى، سىرتتان كەلگەندەردىڭ جەرگىلىكتى حالىققا اسەرى سياقتى تاراۋ-تاراۋ ماسەلەلەردى شىعارمانى بىرنەشە رەت قايتالاپ وقىپ،  تىڭداۋشى جۇرەگىنە جەتكىزگىم كەلدى. ازاماتتىق ۇستانىمىمدا ابايدىڭ: «ءسوز تۇزەلدى تىڭداۋشى سەن دە تۇزەل» وسيەتى تۇردى.

اكە مەن بالا، انا مەن بالا اراسىنداعى اڭگىمە جەلىسى، ونداعى كوڭىل-كۇيگە بايلانىستى داۋىستىڭ وزگەرىپ، قۇبىلىپ وتىرۋى;  وكپە، ناز، ەركەلىك، رەنىشكە قانداي رەڭك بەرىلۋ كەرەكتىگى، ەل مۇددەسىن قورعاعان ەكىۇداي ايتىس-تارتىس مەنىڭ وقۋىمدا ءوز دارەجەسىنە جەتسە دەپ كوپ تولعاندىم.

تىرىگە جىلى قارامايتىن، ولگەندى جوقتاپ جىلامايتىن تاس مەيىرلەردەن ءتۇڭىلۋ – تىڭداۋشىنى دا تۇڭىلدىرسە دەپ ءتۇيدىم. ونىڭ تورەلىگىن تىڭداعان ەل ايتار...

جارىعى سونبەستەي كورىنەتىن مىنا جالعاننان وتەر الدىندا اسىل انام ماڭدايىمنان يىسكەپ: «اۋىلدا ەكى ءۇي عانا ناعاشىلارىڭ قالدى، حابارلاسىپ تۇرارسىڭ»، - دەپ امانات ايتتى. جوعىمىزدى حالقىمىزدىڭ دانالىعىنان ىزدەپ تاباتىن ۇلتتىڭ ۇرپاعىمىز عوي، سول وسيەتتى ورىنداۋمەن كەلەمىن. مەرەيىمدى بيىكتەتىن دە، مەيىرىمىن ءۇيىپ-توگەتىن دە ناعاشى جۇرتىم مەن قۇلىن-تايداي تەبىسىپ وسكەن ساۋساقپەن سانارلىق قانا قۇربى-قۇرداستارىم. شامام كەلگەنشە اۋىلداعى اعايىننىڭ توي-دۋمانىنان دا، توپىراقتى ولىمىنەن دە قالماۋعا تىرىسامىن. ەلۋ جىل سىرتتا جۇرسەم دە، كىندىگىم ۇزىلگەن جوق. جىل سايىن ەركەلەپ بارىپ، مارقايىپ قايتامىز. ەگدەلىك جەڭگەن سايىن تۋعان جەردى اڭساي بەرەدى ەكەنسىڭ. ءبىزدىڭ ۇلتىمىزدىڭ قاسيەتىندە شەك جوق قوي. پەرزەنتىنىڭ كىندىگىن كەسكەننەن كەيىن ءبىر ۇزىگىن جەرگە كومىپ تاستاۋىندا تەرەڭ سىر جاتقانداي. ول پەرزەنت پەن جەردىڭ ءبىر-بىرىنە ۇزىلمەستەي ەتىپ بايلانۋىن بىلدىرەدى ەكەن عوي. ءبىزدىڭ تۋعان جەرگە بۇيرەگىمىز بۇرىپ تۇراتىنى دا سوندىقتان. قازاقتىڭ دانالىعى-اي، شىركىن!

قازىرگى بالانىڭ كىندىگىنىڭ ۇزىگى قايدا قالىپ جاتىر؟ جەردى، ەلدى ويلامايتىن جاتباۋىرلىقتىڭ ءبىر ۇشى وسىندا ەمەس پە دەپ تە قامىعام...

بالاپان كۇنىمىزدەن بىرگە تۋعانداي ءبىر-بىرىمىزگە باۋىر باسىپ وسكەن بالا دوستارىمنىڭ دەنى اۋىلدا تۇرادى. بىرەر جىل بۇرىن مەكتەپ بىتىرگەنىمىزگە 50 جىل تولدى. بارىمىز جينالدىق. كەلمەسكە كەتكەن مارقۇمدارعا قۇران باعىشتادىق. اۋزىنان شىققان ءار ءسوزدى قاعىپ الىپ، كوكىرەك ساندىعىمىزعا قاتتاپ قوياتىن قايتالانباس مۇعالىمدەرىمىزدىڭ وزىمىزدە ساقتالعان فوتوسۋرەتىن مەكتەپ مۋزەيىنە تابىستادىق. ۇلكەن ەستەلىك قوي جانە  ۇرپاقتار ساباقتاستىعى ءۇزىلىپ قالماسا دەگەن اعالىق تىلەك.

كىم-كىمگە دە بالالىق دەگەن ماڭگى ساعىنىش قوي. ەسكە تۇسسە ەرىكسىز جىمياسىڭ...

ءبىر كۇنى تورسىق دەگەن دوسىمىز ەكەۋمىز ءان ساباعىنا قاتىسپاۋ ءۇشىن ءىشىمىز اۋىرىپ وتىر دەپ، بۇرىستىك تە قالدىق. لەزدە مۇعالىم اۋداننان جەدەل جاردەم شاقىرىپ قويىپتى. ماشيناسىن «ايقايلاتىپ» جەتكەن دارىگەرلەر ءبۇرىسىپ وتىرعان ەكەۋمىزدى ءاي-شايعا قاراتپاي سالىپ الدى دا جونەلدى. كوزىمىز باقىرايىپ وتىرمىز، اۋرۋىمىز جازىلىپ كەتتى دەۋگە ورىسشامىز جەتپەيدى. ولار نە جەپ، نە ىشكەنىمىزدى، قاي جەرىمىزدىڭ قاتتى اۋىراتىنىن، ءىشتىڭ ءوتۋىن سۇراپ ابىگەر. ءبىز ءبىرىن تۇسىنسەك، ءبىرىن تۇسىنبەيمىز. تەكسەرىس سوڭىندا ءبىزدى اۋرۋحاناعا جاتقىزاتىن بولدى. تورسىق ەكەۋمىز تۇندە ۇرلانىپ شىعىپ، 25 شاقىرىم جەردەگى اۋىلعا جاياۋ قالاي جەتكەنىمىزدى بىلمەيمىز.وسى كۇنى بالالارىم مەن نەمەرەلەرىم جازىقتى بولىپ قالسا، ەڭ ءبىرىنشى «وتىرىك ايتىپ تۇرعان جوقسىڭ با؟» - دەيمىن. ويتكەنى ءوز قاتەلىگىم ماعان ءومىر بويى ساباق بولدى.

ءيا، ءبىز، ۇلكەندەر: بالانىڭ وي-پىكىرىمەن ساناسا بەرمەيمىز. كوبىنەسە ءوزىمىزدىڭ ويلاعانىمىزداي جولمەن ءجۇرۋىن قالايمىز. ايتقانىمىزدى ىستەتۋگە تىرىسامىز.

وسىدان ءبىراز جىل بۇرىن ق.ساتباەۆ اتىنداعى پوليتەحنيكالىق ۋنيۆەرسيتەتتە وقيتىن نەمەرەم 21 جاسىندا ۇيلەنەم دەسىن. مەن: «بالام، ءالى ەرتەرەك قوي، وقۋىڭدى ءبىتىرىپ، 1-2 جىل جۇمىس ىستە، سودان كەيىن شاڭىراق كوتەرەرسىڭ»-دەدىم. ول ويلانباستان: «اتا، ءسىز 20 جاسىڭىزدا ۇيلەندىڭىز عوي، مەن سىزگە تارتقانمىن» - دەپ بەتىمە قارادى. ۇندەي الماي قالىپ، سوڭىندا كەلىستىم. قازىر قۇدايعا شۇكىر، ءوز الدىنا جەكە وتاۋ; قىزمەتى دە، وتباسى دا ءوسىپ كەلەدى. ەگەر مەن سوندا قارسىلىق كورسەتسەم، ناتيجەسى قانداي بولار ەدى!؟ كەيدە «اقىل – جاستان» دەگەندى دە ەسكەرگەن دۇرىس پا دەيمىن.

وتباسىندا ەر ادامنىڭ، اكەنىڭ سىيلى، ءسوزىنىڭ ءوتىمدى بولۋى – ەرلى-زايىپتىلاردىڭ ءوزارا سىيلاستىعىنا تىكەلەي بايلانىستى.

اناسى ەر بالانى وبەكتەپ باۋىرىنا باسا بەرمەي، اكەسىنە بەيىمدەي ءبىلۋى كەرەك. ايەل وتاعاسىنا دەگەن شىنايى ىقىلاسىن كوزىمەن دە، سوزىمەن دە سەزدىرەتىندەي ءىلتيپاتتا بولسا، ۇل مەن قىز قايتسە، كورگەنىن جالعاستىرادى.

مەن بىلمەگەنىن كىسىدەن سۇراعان، ۇلكەن بولماسا اقىلى بار كىشىدەن سۇراعان ادامنىڭ جامان بولعانىن كورگەن جوقپىن.

–  اقساقالدىق جاسقا قازىنالى قاسيەتىمەن جەتكەن ءبىزدىڭ امانجان اعامىز وسىنداي!

اڭگىمەلەسكەن قىمبات ابىلداقىزى،

«ايگولەك» بالالار جۋرنالىنىڭ اۆتور-رەداكتورى

Abai.kz