توقسانىنشى جىلداردىڭ باسىندا دۇكەن سورەلەرى جىلان جالاعانداي بولدى. تۇك جوق. بارىنىڭ ءوزى قات. قاجەتتى دۇنيەڭ تابىلسا، ونى الاتىن قاراجات تابىلمايدى دەگەندەي. سول كەزدە، بىراق، ەڭسەمىز تىك ەدى. سويلەگەندە يەگىمىز اۋەلەپ بارىپ قايتاتىن. تاۋەلسىزدىكتىڭ دەمى بولسا كەرەك...
جۇرتتىڭ ءبارى سوندا "جوققا" بوي الدىرىپ قالعان. "مىنا كەدەيلىكتىڭ سورىنان ەندى قۇتىلماسپىز", - دەيتىندەر كوپ-تۇعىن. تالاي اتپال ازامات دۇنيەدەن ءتۇڭىلىپ، باز كەشىپ جاتتى. ول كەزدى وكىمەت "وتپەلى كەزەڭ" دەپ اتاپ، ايتەۋىر وتكەلەكتەن ءبىر وتەتىنىمىزگە سەندىرەتىن.
تالدىقورعاندا "جەرۇيىق" گازەتىنىڭ رەداكتسياسىندا وتىرامىز. سىرتتان ابەن اعا داۋرەنبەكوۆ كىرىپ كەلەدى. ابەن اعامەن بىرگە رەداكتسياعا ادەمى ءازىل، كۇلكى ەرە كەلەدى. ءبارىمىز ابەڭنىڭ اۋزىنا قارايمىز. ۇلكەندەر جاعى: "مىنا دۇنيە نە بوپ كەتتى، قايدا بارامىز؟ جيعان-تەرگەنىمىزدى تۇگەسىپ بىتتىك قوي", - دەپ ۋايىمدارىن ايتاتىن. سويتكەندە ابەن اعا داۋىسىن جىڭىشكەلەپ، سوزىپ سويلەيتىن ادەتىمەن: "ساسپاڭدار، مەن ماگازين ارالاپ كەلە جاتىرمىن. سورە تولى نان. ءيىسى مۇرىنىڭدى جارادى. جاماندىقتىڭ بەتى قايتادى. نان بار جەردە جوقشىلىق تۇرمايدى", - دەۋشى ەدى. راس، سونداعى قيىن-قىستاۋ زاماندا بيلىك ناننىڭ "قادىرىن" ايتىپ بۇگىنگىدەي زارلاماعان ەدى. ەندى، ەڭىرەگەندە ەتەگى كوزىنىڭ جاسىنا تولىپ وتىر. قايبىر جىلدارى استىقتىڭ تەڭ جارتىسىن ءشىرىتىپ الدى، قالعانىن شەتەلگە ساتىپ، قامبانى بوس قالدىرا جازداعان. بۇل جاڭىلىسپاسام، 2005-2006 جىلدارى بولعان ۋاقيعا. كەزەكتى داعدارىستىڭ قارساڭى.  تاعى دا، مىنە، داعدارىس. بۇل داعدارىستى دارا قارسى الۋدان "قورقىپ" رەسەيدىڭ قولاڭسا ساسىعان قولتىعىنا كىرىپ كەتىپ ەدىك، سورىمىز سورپاداي قايناۋدا. ءبىر نارسەنى بۇلدىرەرى ءبۇلدىرىپ الىپ، سوڭىنان: "وزىمە دە وبال جوق", دەيتىندەر بولادى عوي. سونىڭ كەرى كەلىپ تۇر.

... وبال جوق!

داۋرەن قۋات

FB پاراقشاسىنان.