اڭگىمە

تەلەفون شىرر-شىرر ەتتى. ارۋجاننىڭ جۇرەگى اتقاقتاي جونەلدى. قوڭىراۋ داۋسىن ەستىمەس بۇرىن ول تورگى بولمەدە قاننەن-قاپەرسىز قۋىرشاقتار كەشىن ۇيىمداستىرىپ وتىرعان.  تەلەفون ءۇنىن ەستي سالا جالما-جان اۋىزعى بولمەگە ىتقىپ شىعىپ، ۇستەل ۇستىندە جاتقان  قالتا تەلەفونىنا جارماستى.  كۇتكەنىندەي-اق بۇل اناسىنىڭ قوڭىراۋى ەكەن.

- اللو، ماما!

جۇگىرىپ جەتكەندىكتەن، ءارى كەنەتتەن قۋانعاندىقتان ەنتىگىڭكىرەپ  تۇر.

- ارۋجان! وي، جارىعىم مەنىڭ! جاپ-جارىق كۇنىم مەنىڭ! جارقىراعان جۇلدىزىم! اسپانداعى ايىم! -دەپ اناسى اۋەلى پەرزەنتىنە تەڭ كەلەر الەمدەگى بارشا يگىلىكتەردى تۇگەندەپ شىعىپ، اپتىعى باسىلعان سوڭ عانا "جاعدايىڭ قالاي؟" دەدى.

- جاقسى.

- نە ىستەپ وتىرسىڭ؟

-ق ۋىرشاقتارىما كەش ۇيىمداستىرىپ وتىرمىن.

تاقپاق وقىعانداي مانەرلەپ سويلەيدى.

- ءوزىڭدى  ساعىندىم، بالاپانىم!

- مەن دە  ساعىندىم. قاتتى! قاتتى!

باسىن سول جاعىنا قيسايتىپ سول يىعىن انتەك كوتەرىپ تەلەفوندى قىستىرا سالدى دا  قوس قولىمەن كەۋدەسىن قۇشاقتاپ، ساعىنعانىن ءبىلدىردى.

- مەن دە قاتتى-قاتتى! تاعى  ءبىراز شىداي تۇر جارىعىم، جاقىندا  جەتەمىن.

- ۋفف! ى-ىى-ىىى!- دەپ نارازىلىقتان جىلانا ىڭىرسي جونەلدى.

- قىزىم-اۋ، نە بولدى؟!

- سەن ماعان ءبىرىنشى توقسان بىتكەندە كەلەم دەگەنسىڭ. توقسان الدەقاشان ءبىتىپ، ساباق باستالعالى قاشااان!- دەدى كىنا ارتا كەيىپ.

ءبىر ساتكە ۇنسىزدىك ورنادى. ەكەۋى ءبىرىن-ءبىرى كورىپ تۇرماسا  دا ءبىر-ءبىرىنىڭ  كوزدەرى تۇماندانىپ، تاماقتارىنا وكسىك تىعىلعانىن سەزىپ تۇرعان. بۇل مەزەتتە سىرتقى ەسىك سىقىرلاپ اشىلىپ، ىشكە تانا اپا ەنىپ كەلە جاتقان.

- ارۋجان، ماماڭمەن سويلەسىپ وتىرمىسىڭ؟

ءۇن جوق. جاۋاپتى سەلك-سەلك ەتىپ تەرىس قاراپ تۇرعان يىقتارى ۇقتىردى.

تانا نەمەرەسىنىڭ قولىنان  تۇتقانى الىپ، ونى باۋىرىنا باسۋعا وقتالعان. بىراق، نەمەرەسى وزىنە قاراي ەنتەلەپ كەلە جاتقان قولداردان سىتىلىپ شىقتى دا  جۇگىرگەن بويدا اكە-شەشەسىنىڭ توسەگىنە جەتە قۇلاپ، اعىل-تەگىل كوز جاسىنا ەرىك بەردى. ەشكىم ەستىمەسىن دەپ باسىن جاستىقپەن كومكەرىپ الىپ وكسىپ ۇزاق جىلادى. ابدەن قالجىراعان سوڭ پىسىلداپ ۇيىقتاپ كەتتى. ءتۇس الەتىندە ونى ساباعىڭا  بار دەپ  وياتۋعا اجەسىنىڭ  جۇرەگى داۋالامادى.

قازىر ارۋجاننىڭ جاسى سەگىزدە. ول ەستىگەن-كورگەنىن لەزدە ۇعىپ الا قوياتىن قابىلەتتى، قالاعانىن ورىنداتا  بىلەتىن  العىر بوپ ءوسىپ كەلەدى. قول-اياعى بالعاداي سۇيەكتى بولعاندىقتان سىرت كوزگە ويىن بالاسىنا ەمەس، ءجاسوسپىرىم بالاعا كوبىرەك ۇقسايتىن. اپپاق دوڭگەلەك ءجۇزى  بوتاداي جاۋدىرەگەن قوڭىر كوزدەرى، ۇزىن-ۇزىن بۇزاۋ كىرپىكتەرى تالاي جاندى تاڭداي قاقتىرعان! يىعىنان ءتۇسىپ بەلىنە جەتە باستاعان مايدا قوڭىر شاشتارى ۇنەمى ماقپالداي ۇلپىلدەپ تۇرعانى. اتا-اناسىنىڭ كوزدەرىنىڭ قاراشىعىنداي جالعىز قىزدارى بولعاندىقتان  قاشان قاراساڭ  حور قىزىنداي بوپ بىرەسە قىزىلعا، بىرەسە اققا مالىنىپ جۇرگەنى.  بىراق، ءبىر كەم دۇنيەدە كىشكەنتاي حانشايىمنىڭ جانىن جەگىدەي جەپ، بالالىق شاعىن ۇرلاعان ءبىر دەرتى بار. ول ونىڭ اتا-اناسىنان جىراقتا ءوسىپ كەلە جاتقاندىعى. ءار كۇنى ءبىر مەرەكەگە تاتىرلىق شاعىندا  بايشەشەك عۇمىر ەڭ سۇيىكتى ادامدارىنان الشاقتا سۇرەڭسىز وتۋدە.

- ارۋجان تۇرا عوي كۇنىم، كەش باتتى.

ول توسەگىنەن سۇلەسوق تۇرىپ اس ۇيگە كىردى. قول جۋعىشقا بەتىن جۋىپ،  سۋلىققا ءجۇزىن قوس قولىن شالا-شۇرپى سۇيكەي سالا ۇستەل باسىنا وتىردى. ءدال جانىنداعى ورىندىقتا كوزدەرى وت شاشىپ قۇيرىعىن بۇلعاڭداتىپ وتىرعان تارعىل مىسىقتى مەيىرلەنە قۇشاقتاپ، مۇرنىنا مۇرنىن تيگىزىپ يىسكەلەي جونەلدى. بۇل ەكەۋى ءبىر ءۇيدىڭ بالالارىنداي. ارۋجان ەس بىلگەلى ليزا دا وسى ءۇيدىڭ ءبىر تۇرعىنى.  بىرەر جىل بۇرىن مىسىق العاش رەت ءۇش مارعاۋىن دۇنيەگە اكەلگەن.  ونىڭ ەكەۋىن  كورشىلەر سۇراپ الدى دا،  بىرەۋىن  ارۋجان  تۇنشىقتىرىپ ويناپ وتىرىپ ءولتىرىپ قويدى. ليزانى قىلقىندىرىپ، ونىڭ جاندارمەن مياۋلاعانىن قىزىق كورەتىن ارۋجان  جاڭا تۋىلعان مارعاۋعا دا وسى قىلىعىن جاساپ كورگەن. وكىنىشكە وراي، كىشكەنتاي مىسىق يەسىنىڭ قول كۇشىنە شىداماي كوز جۇمدى.  بۇل وقيعا  ونىڭ ليزانى  قىلقىندىرىپ ويناۋىن دوعارۋعا سەپ بولدى. وسى وقيعادان سوڭ ليزانىڭ جىل سايىن تاپقان  بالالارى ءۇشتى-كۇيلى جوعالىپ كەتە بەرەتىندى شىعاردى.  ءار جولى كىشكەنتاي مارعاۋلاردى جەر-كوكتەن ىزدەپ تابا الماي ارۋجان اڭ-تاڭ...

- قارنىڭ اشتى عوي، قۇلىنىم تاماعىڭدى ءىشىپ ال.

ول قاباعىن تومەن سالىپ كوز جانارىن  كولەگەيلەگەن كۇيى اس ءىشتى.

ارادان اپتا ءوتتى. ارۋجان اناسىنا وكپەلى. ونىڭ انە كەلەم-مىنە كەلەم دەگەن جالعان ۋادەلەرىنەن مەزى بولدى. سوڭعى رەت سويلەسكەنىندە: "ماما، قاشان كەلەتىنىڭدى ناقتى ايتشى. تەك، مەنى الداي كورمە، وتىنەمىن!" دەپ كوز جاسىن نوسەرلەتىپ جالبارىنعان. اناسى: "بەس كۇننەن سوڭ كەلەمىن" دەپ ۋادە ەتكەن. سوندا بەس كۇندى ازەر ەڭسەردى. بىراق ول  تاعى  كەلمەدى. سودان بەرى زارىققان بالا كوڭىلى بايىز تاپپايدى. اتا-اناسىنىڭ قاناتىنىڭ استىنا تىعىلىپ اپ قامسىز عۇمىر كەشۋدى عانا كوكسەگەن قالاۋى قول جەتكىزبەس ارمانعا اينالىپ، ىشقۇسا ەتتى. سىرتقى الەممەن بايلانىسى كۇن ساناپ كەمي ءتۇستى. ەشكىممەن سويلەسۋگە قۇلىق تانىتپاي  ءۇن-ءتۇنسىز ويىنشىقتارىمەن  ويناپ، نە توسەكتە سۇلق ءتۇسىپ جاتۋدى داعدىعا اينالدىردى. وسى كۇنى قۋىرشاقتارى دا ءبىر-بىرىمەن بۇرىنعىداي  جارقىن-جارقىن  سويلەسپەيدى. ءان سالىپ بي بيلەمەيدى.

- ارۋجان، ماماڭ سەنىمەن سويلەسەم دەيدى.

ول ەلەڭ قىلار ەمەس. اقىرىن كۇبىرلەپ قۋىرشاق بولىپ سويلەسىپ وتىر.

تانا اپا تەلەفوندى ونىڭ قۇلاعىنا توستى. قىز الاقاندارىمەن قوس قۇلاعىن باسا قويدى.

- بالاپانىم، مەن ۇيگە ەرتەڭگىسىن جەتەمىن، - دەگەن اناسىنىڭ داۋىسىن الاقاندارى قالقالاپ قالىپ ەدى.

كەرى شەگىنگەن اجەسى: "قۇداي-اي، قۇداي ءوزىڭ جار بولا گور" دەپ جاعاسىن ۇستاپ تۇر.

- ارۋجان، ماماڭمەن نەگە سويلەسپەدىڭ؟

- سويلەسپەيمىن! - دەدى داۋىسى دىرىلدەپ، - ول مەنى الدادى.

ءسويتتى دە كوڭىلى بوساپ كەمسەڭدەي جونەلدى.

- ارۋجان سەن ەستىمەدىڭ تاڭەرتەڭ ماماڭ كەلەدى، - دەدى.

- ەرتەڭ كەلەم دەپ ول ماعان تالاي رەت ايتقان! - داۋسى وكسىكتەن ءۇزىلىپ-ءۇزىلىپ شىقتى.

- جارايدى جارقىنىم. قويدىم-قويدىم.

دەگەنمەن، الگى ەستىگەن سوزدەرى قۇلاعىنا مايداي جاعىپ بارادى. ماماڭ كەلە جاتىر دەي مە؟ سەنەيىن دەسە كەزەكتى رەت سەنىمىن الداۋدان قورقادى. سەنبەيىن دەسە سەنگىسى-اق كەلىپ بارادى. اقىرى كۇدىكتى ءۇمىت جەڭدى. قيالىمەن تەرەزەدەن ۇيگە بەتتەپ كەلە جاتقان اناسىن كورەدى. كورە سالا وسى جاتقان كۇيىندە كۇزدىڭ تاڭعى سالقىنىنا قاراماستان پيجامامەن شۇلىقسىز الدىنان جۇگىرىپ شىعىپ قۇشاقتاي الادى. اناسى:  "قىزىم-اۋ، جاۋراپ قاپسىڭ عوي"- دەپ مۇنى جەردەن كوتەرىپ الادى. بويى وزىنەن ءبىر-اق قارىس تومەن بولسا دا ول مۇنى كوتەرگەنىن ەش اۋىرسىنبايدى. اياعىنا كيگەن اجەسىنىڭ كەبىسى  سول تۇرعان جەرىندە قالىپ قويادى. وعان كوڭىل بولەر بۇلار ەمەس. قاقپانىڭ الدىندا قالعان  كەبىستى مارعاسقا تىستەرىمەن تىستەپ اكەپ شولانعا كىرگىزە سالادى. ارۋجاننىڭ قۋانىشىنا ول دا قۋانىپ ءجۇر. قانشا دەگەنمەن، ەندى ونىڭ دا ءىشى مايلاناتىن بولدى. ەندىگى جەردە كەمىرەتىنى جىلىك، جەيتىنى قۇيماق  ەت، ءمانتى، ءبالىش پەن قاتتاما. ەس بىلگەلى ول ءوزىنىڭ وسى ءۇيدىڭ ءبىر مۇشەسى ەكەنىن بىلەتىن. ءۇي يەلەرى مۇنىمەن تاماقتارىن قىلداي ءبولىسىپ جەيدى.

ارۋجان تۇنىمەن كىرپىك ىلمەدى. قيالىنا بەرىلىپ سەنىپ قالعانى سونشا ءبىر ساتتە مۇنىڭ ءبارى تەك ويدان شىعارىلعان دۇنيە ەكەنى ەسىنە ءتۇسىپ كەتىپ، ءوز قيالىنىڭ تىم ۇشقىرلىعىنا قاپالاندى. تاعى دا كەلمەسە شە؟ ەندى كوزدەرىنەن جاس تا شاعار ەمەس. قۇرعاپ قالىپتى. ءتۇن بالاسى توسەگىنە سىيمادى. جارىقتى جاعايىن دەسە نە بولدى دەپ اجەسى جەتىپ كەلەرى بەلگىلى. سوڭعى كۇندەرى اناسىنا رەنجىگەلى اجەسىنەن بولەكتەنىپ، اتا-اناسىنىڭ توسەگىنە جاتۋدى ادەتكە اينالدىرعان. مۇنىسى تۇنىمەن جاستىعى سۋلانعانىن  كورسەتكىسى كەلمەگەندىكتەن. وسىلايشا كۇدىك پەن ءۇمىت ساعىنىش پەن قورقىنىش ارالاسقان تاعى ءبىر ازاپتى ءتۇننىڭ كوبەسى  سوگىلىپ كەلەدى. كۇنشىعىس جاق اعاراڭداپ، "تاڭ اتىپ قالدى!" دەپ  تاۋىق  شاقىرا باستادى. ارۋجان جۇرەگى دۇرسىلدەپ كۇننىڭ شىعۋىن الاسۇرا كۇتەدى. نە دە بولسا وسى تاڭدى ۇيقىسىز اتىرماق. كەلەدى-كەلمەيدى دەپ سارساڭعا تۇسكەن كوڭىلىن بىرجاقتى ەتپەك. بىراق، تاڭ سىعالاي باستاعاننان جىلاۋ مەن ۇيقىسىزدىقتان ءزىل تارتقان دەنەسى ماۋجىراي بەردى. كۇندى كوزىممەن اتىرام دەپ قانشا تىراشتانعانىمەن  ۇيقىنىڭ ۇيىعىنا تارتىلىپ بارا جاتتى.  اقىرىندا تاڭ سالقىنى شارپىعان ءتانىن كورپەمەن قىمتاپ الىپ، ءتاتتى  ۇيقىنىڭ بەيعام الەمىنە ەرىكسىز سۇڭگىپ كەتە باردى.

ءتۇس كورىپتى. تۇسىندە ماماسى كەپ تۋرا كورپەسىمەن قوسا قۇشاقتاپ جاتىر. اقىرىن عانا  وياتىپ المايىن دەپ قوس بەتىنەن كەزەك-كەزەك سۇيەدى. ىپ-ىستىق جاستارى اعىپ-اعىپ مۇنىڭ بەتىنە موينىنا تامىپ تۇر. ءجۇزىن جۋعان جاستى اناسى جالما-جان قول ورامالىمەن ءسۇرتىپ الىپ  جاتىر. بۇل جورتا وكپەلەپ  كوزىن اشپايدى. تالاي رەت كەلەم دەپ الداعاندىقتان ونى وسىلاي جازالاماق. قانداي راقات ءتۇس ەدى! ۇزاققا سوزىلسا ەكەن دەپ تىلەيدى. ويانىپ كەتسە شىنىمەن دە ءتۇسى ەكەن. جاڭا عانا مەيىرلەنە قۇشاقتاعان اناسى جوق جانىندا. بولمەدە جالعىز ءوزى جاتىر. ىزادان جىلاپ جىبەردى. "ماما تاعى دا كەلمەدىڭ بە، ماما! ءبىلىپ ەدىم كەلمەيتىنىڭدى!" دەپ كومەيى بۇلكىلدەپ، ىشتەي كەيىدى. كەنەت، كوزى توسەك جانىنداعى تۋمبوچكانىڭ ۇستىندەگى ءۇر جاڭا ۇلكەن قوراپقا ءتۇستى. ەرتەگىدەگى ۋينيكس پەرىشتەلەرى. التى پەرىشتە قىز وزىنە قاراپ كۇلىمدەيدى. جالما-جان بارىپ قوراپتى قۇشاقتاي الدى. ءۇمىت وتى جىلت ەتە قالدى. بۇل قايدان كەلگەن قۋىرشاقتار؟ الدە...

- ارۋجان! دەپ ەسىكتەن اناسى كىرىپ كەلە جاتىر. ءتۇسىم بە ءوڭىم بە دەپ قۋىرشاقتارىن قۇشاقتاعان كۇيى سىلەيىپ تۇرىپ قالدى. مۇرنىنا تانىس ءيىسسۋدىڭ ءيىسى جەتكەندە  عانا مۇنىڭ ءتۇس ەمەس ەكەنىنە كوز جەتكىزدى. قۋىرشاعىمەن بىرگە قۇشاقتاعان انا قۇشاعى بوساتار ەمەس.

ءبىر اپتانىڭ ىشىندە ارۋجاننىڭ  ساباعى ەداۋىر رەتتەلىپ قالدى. كۇندەلىگىنە  كۇنىنە بىرنەشە تورتتىكتەر مەن بەستىكتەردى  قونجيتىپ اكەلەدى. كوڭىل-كۇيى دە كوتەرىڭكى. كەيدە ساباقتان سوڭ ۇيگە قۇربىلارىن ەرتە كەلەدى. ولار دا مۇنىڭ ۇلكەن قوراپقا سىيماي تۇراتىن ويىنشىقتارىمەن ويناۋعا اۋەس. ادەتتە، تەلەديداردان جاڭا ەرتەگى كورسەتسە  كوپ ۇزاماي سول ەرتەگىنىڭ كەيىپكەرلەرى ارۋجاننىڭ ۇيىنەن تابىلاتىن. اپالى ءسىڭلىلى اننا مەن ەلزا; كەشە عانا اناسى سىيلاعان  قاناتتى پەرىشتە قىزدار: فلورا، مۋزا، تەحنو، ستەللو، لەيلا، بلۋم; "مونستر حايدىڭ" قورقىنىشتى قىزدارى، ءساندى كيىنگەن باربيلار، قازان باس دۇردىك ەرىن براتز ارۋلارى.  قۋىرشاقتارعا ارنالعان ۇيلەر، قورعاندار، كيىمدەر. ويىن جاسىنداعى قىز بالا ءۇشىن كەرەكتىنىڭ ءبارى دە بار. قۇربىلارىنا ماقتانىپ قىرىق شاقتى قۋىرشاقتارىنىڭ ءبىرىن قالدىرماي كىلەمگە جايىپ تاستايدى. كوزدەرى جارق ەتە قالعان قىزدار ارۋجانعا قىزىعا دا قىزعانا قارايدى. مۇنى سەزگەندەي ول دا تاناۋى جەلبەزەكتەنە ءتۇسىپ، ورتاعا شىعىپ، اننا مەن ەلزانىڭ ءانىن سالىپ بەرەدى:

 اتپۋستييي ي زابۋۋد، چتو پراشلو ۋجە نە ۆەرنۋت. 

اتپۋستيي ي زابۋۋد، نوۆىي دەن ۋكااجەەت پۋۋت.

نە بويۋس نيچەگو ۋجە، پۋست بۋشۋەت شتورم-

حولود ۆسەگدا منە پو دۋشە، - دەپ ءدال ەرتەگىدەگى ەلزاشا ەكى قولىن ەربەڭدەتىپ، بولمە ىشىندە ويقاستاي جۇگىرە جونەلەدى. ءان سالا ءجۇرىپ ءالى تابانى قارا جەرگە ءتيىپ ۇلگىرمەگەن سۋ جاڭا اق تۋفليىمەن ماقتانىپ قالۋ ءۇشىن جەر سىزعان كوگىلدىر  كويلەگىنىڭ كەڭ ەتەگىن ادەيى بۇلعاڭداتىپ،  وزىنە ەنتەلەي قاراپ وتىرعان قىزدارعا ماساتتانا كوز قيىعىن تاستاپ قويادى. ءان اياقتالىسىمەن قۇربىلارى قول شاپالاقتاپ قوشەمەتتەيدى. ارۋجان تىزەسىن بۇگىپ، باسىن ءيىپ  كورەرمەندەرگە تاعزىم ەتەدى. ءدال قازىر ونىڭ  بالالىق شاعىنىڭ ەڭ ءبىر باقىتتى كەزەڭدەرى ءوتىپ جاتىر. اناسى  جانىندا. اينالا تولى قۋىرشاقتارى مەن قۇربىلارى. ءبارى بۇعان تامسانا قارايدى. انىنە دە قۋىرشاقتارىنا دا وزىنە دە. اندەتە ءجۇرىپ بۇل قۋانىشتى كۇندەر ەشقاشان اياقتالماسا ەكەن دەپ تىلەيدى.  كەيدە ويىنا انام تاعى دا قالاعا كەتىپ قالسا شە دەگەن سۇمدىق كىرىپ، ءىشىن مۇز قارىپ وتەدى.

ارۋجان بۇگىن مەكتەپكە بارمادى. ونىڭ بىردەڭە ىستەردەي كوڭىل-قوشى جوق. ليزانى قۇشاقتاپ قانا تەرەزەگە قاراپ ويلانىپ وتىر.  كەشكى استى ەرتەرەك قامداپ جۇرگەن اناسىنىڭ دا ءجۇزى سىنىق.

- ارۋجان كەل، قۇلىنىم تاماق ءىشىپ ال.

- ەندى قاشان كەلەسىڭ ماما؟!

- ءبىر ايدان سوڭ. تاعى ءبىر اي اقشا تاۋىپ، كەلەسى ايدا پاپاڭ، اعاڭ ۇشەۋمىز بىرگە كەلەمىز. جاڭا جىلدى ءتورت كوزىمىز تۇگەل وتىرىپ قارسى الامىز.

- مھھ!، - دەپ ارۋجان اۋزىن اشپاعان كۇيى اۋىر كۇرسىندى. اناسى ونىڭ جىبەكتەي جۇمساق شاشتارىنان يىسكەپ، باۋىرىنا تارتتى. ايقاسقان قۇشاقتار ماڭگىلىك جازىلماۋعا بار-دى.

سول كۇنى كەشكى اس ەرتە ءىشىلدى. ۇيدەگى ۇشەۋ جىلقىنىڭ سۇرلەنگەن قازىسى قوسىلىپ اسىلعان ءبىر تاباق ەتتى كەرەناۋ قيمىلمەن جەپ وتىر. قۇددى بىرەۋ ماجبۇرلەپ جەگىزىپ وتىرعانداي.

- ارۋجان ءوسىپ قالدى. قازىر ماماسىمەن قوشتاسقاندا جىلامايدى، - دەدى اجەسى اس ۇستىندە.

- ءيا، مەنىڭ قىزىم اقىلدى، - دەدى ماماسى دا ونى قوستاپ.

اس قايىرىلىپ، داستارقانعا باتا وقىلعان سوڭ اناسى تەزدەتىپ ۇستەل ءۇستىن جيناپ الدى. ىدىس-اياقتى جۋدى. ءسۇت ءپىسىرىم ۋاقىتتان سوڭ ءبىر سومكە زاتتى كوتەرىپ، ۇشەۋى ۇلكەن جولعا بەتتەدى. ارۋجان ءۇن شىعارار ەمەس. اۋزىن اشسا  وكسىپ جىبەرەمىن بە دەپ قورقادى. الگىندە ايتقانداي بۇل ەندى ۇلكەن قىز بولدى. جىلاسا ۇيات بولادى.  تاكسي كۇتىپ تۇرعاندا ماماسىن بەلىنەن قۇشاقتاپ، كوكىرەگىنە بەتىن باسىپ تۇر. ونىسى جىلارمان بولعان ءجۇزىن كورسەتپەۋدىڭ امالى. ەسكى ماشينا شاڭداتىپ كەلىپ توقتاعاندا انا مەن بالانىڭ قۇشاعى اجىرادى. قوس بەتىنەن كەزەك-كەزەك  سۇيگەن سوڭ  جاس تولعان جانارىن قاباعىمەن كولەگەيلەپ "قىزىم مەن جاڭا جىلعا قارسى كەلەمىن. ساباعىڭدى وقى. مەنى كوپ ويلاما" دەدى دە اناسى كولىككە ءمىنىپ كەتە باردى. جەتىمسىرەپ بۇل قالدى. وسى كەز اناسىنان باسقا ەشبىر جاندى كەرەك ەتپەيتىن اۋىر ءتۇسىندى. ەشكىمدى دە ەشتەڭەنى دە!  ىشتەي: "ماما! ماعان سەنەن باسقا ەشكىم دە ەشتەڭە دە كەرەك ەمەس!" دەپ بار داۋسىمەن شىڭعىرىپ ەگىلەدى.  بىراق، قانشا ىشتەي جىلاعانىمەن شەرى تارقامايدى. كومەيىنە تۇرىپ قالعان تاس ەرىمەيدى. تۋعان اناسىن قاسىنا سىيعىزباعان تار دۇنيە ارمانسىز جىلاۋىنا دا مۇمكىندىك بەرمەيدى. قۇددى ءبىر مۇنىڭ كولەڭكەسىندەي بوپ ءوزىن ءبىر ساتكە  دە جالعىز قالدىرماي، قاس-قاباعىن اڭدىپ وتىراتىن اجەسى ءدال قازىر  بۇعان كەدەرگى كەلتىرىپ تۇرعانىن سەزبەيدى دە. ەندى مىنە، قولىنان تاس قىپ ۇستاپ اپتى. جول بويى ول  تانانىڭ ايتقاندارىنا  باس يزەپ نە باس شايقاپ جاۋاپ بەرگەنى بولماسا جۇمعان اۋزىن اشپادى. ءدال وسى ساتتە ول تەك ەڭىرەپ جىلاۋدى عانا اڭساپ، بۋلىعىپ ازەر كەلەدى. جانىنداعى  قىراعى كوزدەردەن جۋىق ارادا وڭاشالانا الماسىن بىلگەن سوڭ، قاقپادان كىرگەن بويدا ءىشىم اۋىردى دەگەن سىلتاۋمەن اۋلاداعى اعاش دارەتحاناعا بەتتەدى. سودان تانا اپا سيىر ساۋعا شىققانشا سول جەردە ەداۋىر كىدىردى. ول قولىنا جەلىم شەلەگىن ۇستاپ مال قوراعا بەتتەگەن  ساتتە عانا ەسىك ساڭىلاۋىنان سىعالاپ تۇرعان ارۋجان   دارەتحانادان ۇرلانا شىعىپ، مىسىقتابانداپ ۇيگە كىردى دە اكەسى مەن اناسىنىڭ كەرەۋەتىنە قويىپ كەتتى.  بۇلاۋداي بولعان بەت-اۋىزىن جاسىرۋ ءۇشىن جۇقا اق جايمانى باسىنان اسىرا جامىلىپ، ۇيىقتاعان بوپ جورتا پىسىلداي جونەلدى.

ارادان ايعا جۋىق ۋاقىت ءوتتى. بۇل كۇندەرى ارۋجان ساباققا بارادى-كەلەدى. ءۇي تاپسىرماسىن ورىنداعان بوپ كىتاپ داپتەرىن جايىپ تاستاپ وتىرادى دا قويادى. كوزى كىتاپتا ويى اناسى جاقتى كەزىپ ءجۇر.   كۇن ارتىنان كۇندەر ءوتىپ جاتتى. ول قوڭىراۋعا جاۋاپ بەرۋدى  دە سيرەتتى. شەشەسىنىڭ قانداي ويىنشىق اكەلەيىن دەگەن سۇراعىنا اۋەلى  "قوشقار مەن تەكەنى" تاۋىپ كەلۋىن بۇيىرعان. ابدىراپ قالعان  اناسى بۇل  ويىنشىقتاردىڭ دۇنيەجۇزىنەن تابىلماسىن ايتقان سوڭ، وندا "قۇلان مەن تۇلەن" قۋىرشاقتارىن اكەل دەدى. "كۇنىم-اۋ، قۇلان مەن تۇلەن دەگەن شايتاندار ەمەس-پە؟ شايتاندارعا قىزىققانىڭا جول بولسىن؟"-دەگەن گۇلميرا ودان ءارى ابىرجىدى. بىراق، ارۋجاننىڭ قارسى ايتار ءۋاجى دايىن ەدى: "مەيلى، بولا بەرسىن. مەندەگىنىڭ ءبارى شەتىنەن حانشايىمدار مەن پەرىشتەلەر. پەرىشتە جۇرگەن جەردە شايتان دا قاتار جۇرەدى دەپ اجەم ايتقان". نە ايتارىن بىلمەگەن اناسى بالاسىنان باسقا ويىنشىققا تاپسىرىس بەرۋىن سۇرادى. ءسويتىپ،  "ايتەۋىر ءبىر ادەمى ويىنشىققا" تاپسىرىس الدى. "ماما"-دەدى دەگەنمەن، وكىنىشىن جاسىرا الماي-"مەنىڭ قۋىرشاقتارىمنىڭ ەشقايسىسى قازاقشا تۇسىنبەيدى تەك ورىسشا سويلەيدى.   ال، مەن قازاق قۋىرشاقتارىمنىڭ دا بولعانىن قالايمىن".

سوڭعى كۇندەرى ارۋجان ءوزىنىڭ نەلىكتەن اتا-اناسىنان جىراقتا ءومىر ءسۇرىپ جاتقاندىعىنىڭ سەبەبىن ويلاپ باس قاتىراتىندى شىعاردى. اكە-شەشەسى ايتقانداي  ماردىمدى جۇمىستىڭ جوقتىعىنان  اۋىلدا كۇن كورە المايتىندارى وعان باياعىدان ءمالىم بولاتىن. ەگەردە، اكەسى ايازباي اتا سەكىلدى تاۋىق فەرماسىنا  جۇمىسقا تۇرسا ايىنا ەلۋ مىڭ تەڭگە جالاقى الادى ەكەن. بىراق، بۇل  ەلۋ مىڭنىڭ  وتە از اقشا ەكەنىن جاقسى بىلەتىن. جازعى دەمالىستا استاناعا بارعاندا اناسى ءىرى ساۋدا ورتالىعىنان  "مونستر حاي" قۋىرشاعىن ساتىپ اپەرگەن. سوندا قوراپقا جەلىمدەنگەن جيىرما مىڭ تەڭگە دەگەن باعانى كوزى شالعان.   ارۋجان  اۋىلداعى كورشى  ايتبايدىڭ قىزى ماليكەدە نەلىكتەن ءبىر دە ءبىر قۋىرشاق جوق ەكەنىن سول جەلىمدەنگەن سانداردى كورگەن مەزەتتە-اق ءتۇسىندى. ايتباي تاۋىق فەرماسىندا جۇمىس ىستەيتىندىكتەن ونىڭ ماليكەگە قۋىرشاق الۋىنا اقشاسى جەتپەيدى ەكەن عوي.   ويلانا كەلە  ول اتا-اناسىنىڭ قالاعا جۇمىسقا  كەتۋىنە  ءوزىنىڭ قۋىرشاقتارىن كىنالى دەپ تاپتى. ولار بۇعان ادەمى ويىنشىقتار اكەپ بەرۋ ءۇشىن استاناعا بارىپ جۇمىس ىستەيتىندەي كورىندى. مەن قۋىرشاقتارعا قۇمار بولماسام اناۋ ماليكەشە ءبىر-دە ءبىر ويىنشىقسىز جۇرەر ەم. ەسەسىنە، اتا-انام دا جانىمدا بولار ەدى دەپ تولعاندى.    سودان سۇيىكتى قۋىرشاقتارىنا كوڭىلى سۋي باستادى. اناسى انە كەلەمىن مىنە كەلەمىن دەپ ۋادەسىنەن تانعان سايىن قۋىرشاقتارىنىڭ شاشتارىن جۇلىپ، قول-اياقتارىن سىندىرىپ تاستاعىسى كەلەدى. تەك، ولاي ەتسەم انامدى رەنجىتىپ الارمىن دەپ قورىققاندىقتان عانا ولارعا زيان كەلتىرۋگە قولى بارمايدى. ساعىنىش پەن كۇتۋدىڭ ازابىنان جۇرەگى شايلىققان ول ەندىگى جەردە كۇن مەن ءتۇندى ساناپ جانىن ازاپتاعانشا ۋاقىتتى بىلمەي جۇرە بەرۋدى ءجون سانادى. بۇگىنگى كۇن ايدىڭ قاي جۇلدىزى ەكەنىنە ءمان بەرمەۋگە تىرىسادى. جەلتوقسان كەلىپ، تاۋەلسىزدىك كۇنىن تويلاعاندا ءبىر قۋاندى. ايتەۋىر، جاڭا-جىل جاقىنداپ كەلەدى. دەمەك، قاۋىشۋ كۇنى دە الىس ەمەس. سونىڭ ءوزى كوڭىلگە مەدەۋ. تەلەديداردان جاڭا-جىل جايلى كينولار كورسەتىلە باستاعاننان جۇرەگى اتويلاپ سالا بەرەدى.

جەكسەنبىنىڭ كەزەكتى ءبىر تاڭى كىشكەنتاي حانشايىمعا باقىت الىپ كەلدى. سول كۇنى ۇيقىدان ويانسا قىلقىنىپ قالا جازداپ جاتىر ەكەن. كوزىن اشىپ قاراسا قاسىندا ءوزىن قاپسىرا قۇشاقتاپ اناسى جاتىر. بىردەن-اق قۇشاققا قۇشاقپەن جاۋاپ بەردى. قاۋىشۋدىڭ ءلاززاتىن تاتىپ جاتىپ الدەنەدەن ۇمىتتەنىپ موينىن وڭ جاققا بۇرعانى سول ءۇمىتى الداماعانىن كوردى. تۋمبوچكادا حانشايىم مەن حانزادا تۇر ەكەن. ۇلتتىق كيىم كيگەن قىز بەن جىگىت. قۋىرشاقتارىنىڭ بابىن تابام دەپ ءتىلىن ورىسشا بۇراپ قينالىڭقىراپ جۇرگەن ارۋجان بۇعان ءدان ريزا بولدى. مىنە، اكەسى دە كىرىپ كەلەدى. ۇشەۋى جۇمساق توسەكتە قۇشاقتارى ايقاسىپ جاتا بەرەر مە ەدى، اس ۇيدەن: ء"اي، كەلىڭدەر شاي ءىشىپ الىڭدار! ەندىگى، ماۋىقتارىڭ باسىلعان شىعار" دەگەن اجەسىنىڭ داۋىسى ەستىلمەگەندە.

جاڭا جىلعا ساناۋلى كۇندەر قالدى. قوناق بولمەگە حوش ءيىستى شىرشا ورناتىلدى. ونىڭ قىلشىقتى مىڭ سان قولدارىنا ءار ءتۇرلى اسەم بىلەزىك-ساقينالار تاعىلدى. ارۋجاننىڭ كوڭىلى  عاجايىپ سەزىمگە تولىپ،  بۇلتتاردان بيىكتە قالىقتاپ ءجۇر. قۇددى ءبىر اياز اتا كەلىپ، ءوزىنىڭ بار قالاۋىن ورىندايتىنداي. بىراق، بۇل اياز اتانىڭ شىن اياز اتا ەمەس، تاريح ءپانىنىڭ مۇعالىمى وستەمىر اعاي ەكەنىن بىلەتىن. ونىڭ دورباسىنداعى تاتتىلەردىڭ دە وقۋشىلاردان جينالعان اقشاعا ءاليا اپايدىڭ دۇكەنىنەن الىنعانىنان حاباردار. سوندا دا ءبىر جىلدىق جاڭا كۇنتىزبە باستالار تۇستا قارا جەردى كومكەرگەن اقشا قارعا دا كۇندەلىكتى تۇتىنىپ جۇرگەن  اس سۋعا دا كەز-كەلگەن زاتتار مەن تۇسىنىكتەردىڭ بارىنە سيقىر دارىپ كەتكەندەي كورىنەدى بۇعان. جالپى الەم جاپپاي مەيىرىم مەن ماحابباتقا بولەنگەندەي! جەلتوقساننىڭ وتىز بىرىندە جاپالاقتاپ قار جاۋدى. اناسى تاڭ اتقاننان كەش باتقانشا تىنىم تاپپادى. قۇيماق باۋىرساق، قاتتاما-نان، پيروگ، سامسا، نەشە الۋان سالاتتار جاساپ، كەش تۇسە داستارقاندى جايناتىپ تاستادى. تەلەديداردان باياۋ ەسىلگەن اسەم ءان ءۇي ىشىنە كوتەرىڭكى كوڭىل-كۇي سىيلاپ تۇر. ارۋجان ماماسى اكەپ بەرگەن اۋەگە ۇشاتىن  شامدى تەزدەتىپ ۇشىرعانشا اسىق. بۇل شامدى ۇشىراتىن ادام وعان تىلەگىن ايتادى ەكەن. ەگەردە، شام قۇلاپ قالماي كوككە ۇشىپ كەتسە تىلەك ورىندالادى دەسەدى. شامنىڭ سىرىنا قانىققان سوڭ قاراداي قاراپ دەگبىرسىزدەنىپ، اقىرى شىداماي اعاسىنىڭ بىلەگىنەن سۇيرەپ  سىرتقا شىعاردى. قولىندا الگى قاعازدان جاسالعان شام مەن سىرىڭكە. "مىنانى ۇشىرايىق" دەدى سۇق ساۋساعىمەن شامدى نۇسقاپ. اعاسى ەپپەن قيمىلداپ، ءبىر-بىرىنە جابىسىپ تۇرعان قاعازداردى اقىرىن اجىراتتى دا ونىڭ تومەنگى جاعىندا تەمىرگە ىلىنگەن بالاۋىزعا وت جاقتى. بالاۋىز ءبىراز جانىپ، وت لاۋلاي تۇسكەنشە ەكەۋى قاعازدىڭ ەكى شەتىنەن ۇستاپ تۇردى. ورتاسىن وت كەرنەپ، دوڭگەلەتە جابىق تىگىلگەن قاعازدار كەرىلە تۇسكەندە اقىرىن جوعارى كوتەرىپ،  شامدى اسپانعا جىبەرە قويدى. قاعاز شام باياۋ قالىقتاپ جوعارىعا ورلەپ بارا جاتتى. ارۋجان ودان كوز الماي قاراپ ۇزاق تۇردى. ول قۇدايدان ەندىگى جەردە اناسى ەكەۋىن ەشقاشان ايىرماۋىن تىلەدى. شام قىسقى تۇندە مۇنىڭ تىلەگىن كوككە جەتكىزۋگە اسىققانداي ۇشار بيىككە سامعاپ بارادى. بيىككە كوتەرىلگەن سايىن كولەمى كىشىرەيە ءتۇسىپ، اۋەلگى تۇرپاتى استاۋداي شام بارا-بارا كەسەدەي بوپ، سوسىن تۇيمەدەي قالىپقا ءتۇسىپ، اقىرىندا  ينەنىڭ جاسۋىنداي بولعاندا اسپانعا ءسىڭىپ كوزدەن عايىپ بولدى.

ساعات ءتىلى ون ەكىنى سوققاندا ستاقاندارعا شامپان قۇيىلدى. ارۋجان  شىرىن قۇيىلعان بوكالىن ۇلكەندەردىكىمەن توعىستىرىپ، قارنىنىڭ تويىپ تۇرعانىنا قاراماستان قىپ-قىزىل انار شىرىنىن سىزدىقتاتا ءىشىپ  تاۋىستى.  سونسوڭ ءۇي ءىشى تۇگەلدەي سىرتقا شىعىپ، وت شاشۋدان شاشۋ شاشتى. اسپان مەن جەردىڭ اراسىن جالتىراعان ءتۇرلى-ءتۇستى جارىقتار ارلەپ جىبەرگەن. ۋاقىت پاتشالىعىنىڭ تاعىنا وتىرعان جاڭا 2017-ءشى جىلدىڭ اسپانى وسى ءبىر ءولىارا شاقتى دۇرلىگە كۇتىپ، دۋمانداتىپ قارسى العان دۇربەلەڭ الەمگە جاي عانا تۇنجىراپ ويلانا كوز سالىپ تۇر. سىر ۇعار جانعا قارت اسپان:  ء   "اي، تىرشىلىك يەلەرى! كوپ داۋرىعا بەرمەي ءار ءساتتى قادىرلەڭدەر. اۋا جۇتقان ءاربىر ۋاقىتىڭ ساناۋلى" دەپ جاناشىرلىق تانىتىپ  تۇرعانداي.

جاڭا جىلدى  كوڭىلدى قارسى العان وتباسى ابىر-سابىرمەن قايتادان داستارقان باسىنا جينالدى. ال، - دەدى اكەسى- "جاڭا كۇنتىزبەمەن دە قاۋىشتىق.  قاڭتاردىڭ ونىنا دەيىن جاقسىلاپ دەمالايىق. سوسىن قايتا قالاعا كەتەمىز.   فيرمانى سالىمشىلار قىسىپ، تەزدەتىڭدەر دەپ جاتىر." ارۋجاننىڭ ءوڭى بۇزىلىپ كەتتى. بىراق، بۇل جولى بارىنە كوندىككەن سىڭاي تانىتىپ ەشتەڭە ايتپادى. وسى ساتتە  ول ءوز باقىتسىزدىعىنان ءوزىن-ءوزى قۇتقارماسا باسقا ەشكىم دە، ءتىپتى، اناسى دا قۇتقارماسىن ءبىلدى. جان ازابىنان قۇتىلۋدىڭ جالعىز عانا جولى - ماحابباتتان  ارىلۋ  ەكەنىن جەدەل ءتۇيسىندى. ول ەندىگى جەردە  اناسىن ساعىنىپ قايعىرماس ءۇشىن ونى جاقسى كورمەۋگە ءتاستۇيىن دايىن ەدى. بالاسىنىڭ سۇپ-سۇر بولىپ سىزداعان ءجۇزىن كورۋ گۇلميراعا دا وڭاي سوقپادى. الگىندە عانا جارقىلداپ قاناتسىز قالىقتاپ جۇرگەن پەرزەنتىنىڭ قازىرگى باقىتسىز قاپالى، ءتىپتى، كەكتى بوپ كورىنگەن كەسپىرىنە قاراپ جانى شىرقىراپ بارا جاتتى. ەسىنە  ارۋجاندى قۇرساقتا كۇتىپ جۇرگەن كەزى ءتۇستى. ول كەزدە كوڭىلى شات بولاتىن.  بىردە، ازىق-تۇلىك الۋ ءۇشىن دۇكەنگە بارعاندا جول جيەگىندەگى دۇڭگىرشەكتەن  " پرەدسكازانيا وراكۋلانىڭ" كەزەكتى سانىن قارماي كەتكەن. ساۋەگەي-گازەتتەن بەلگىلى استرولوگ اندرەي ياۆنىيدىڭ شايان بەلگىسىندەگى ايەلدەردىڭ كەلەر جىلى دۇنيەگە كەلەر بالالارى باقىتسىز بولاتىنىن ەسكەرتىپ، ساقتىققا شاقىرعان  جورامالىن وقىپ، تىكسىنىپ قالىپ ەدى. سول ءبىر اۋىز ءسوز جان تىنىشتىعىن بۇزىپ، كوڭىلىن كۇپتى ەتكەن. كوكىرەگىنە ۇرەي ۇيالاپ، جاتسا-تۇرسا قۇدايدان  دەنى ساۋ پەرزەنت اكەلۋىن تىلەپ جالبارىنىپ ءجۇردى. اي-كۇنى جەتىپ دەنساۋلىعى كىناراتسىز ءسابيىن  دۇنيەگە اكەلگەن ساتتەن قورقىنىشى سەيىلە باستادى. بارا-بارا الگى ءسوز دە ۇمىتىلدى. ال، قازىر ارادا جىلدار وتكەن سوڭ سول ءسوز قايتادان ەسىنە ءتۇسىپ وتىر. ءدال وسى مەزەتتە ول ءوز پەرزەنتىنىڭ  باقىتسىز ەكەنىن ىشتەي مويىندادى. بۇلار ونىڭ "قاشان كەلەسىڭ؟"-دەپ بايبالام سالىپ جىلاعانىن شولجاڭدىققا بالاپ ءجۇرىپتى. ەل اراسىندا قالىپتاسقان "بالا اتا-اناسىن ەكى كۇننەن سوڭ ۇمىتادى، جانىندا كىم بولسا سوعان باۋىر باسىپ  كەتەدى" دەگەن جاڭساق پىكىرگە  يلانىپ، ەكى جاسقا تولىسىمەن-اق ارۋجاندى اجەسىنە قالدىرىپ،  "جارقىن بولاشاق ءۇشىن!" دەپ جورىققا اتتانىپ كەتە بارىپتى. انىعىندا، سەنبەسە دە  سولاي ىڭعايلى بولعاندىقتان وزدەرىن  كۇشتەپ سەندىرگەن.  بىراق، ول جارقىن بولاشاقتىڭ جۇيرىكتىگى سونداي قۋعاننىڭ ءبارىن جەتكىزە قويۋى ەكىتالاي ەكەن. پەرزەنتىم جاقسى اس ءىشىپ، دۇرىس كيىم كيسىن دەپ جانىن جالداپ ءجۇرىپ، سول پەرزەنتىنىڭ باقىتسىزدىق شەگىپ قينالعانىنا دا كوز جۇمىپتى . ادەيى ىستەمەسەڭ دە بۇل دا ءبىر ءوز  بالاڭا جاساعان قياناتىڭ ەكەنى داۋسىز! گۇلميرا مۇنىڭ ءبارىن وسى قازىر عانا اياق استىنان تۇسىنە قويعان جوق. ول   مۇنى قاشاننان سەزىپ ءجۇردى. جىراقتا ءجۇرىپ جۇرەگى سىزداپ ءجۇردى. بىراق، مويىندامادى! انىعىندا، مۇنى مويىنداۋ-قىمباتقا  تۇسەر ەدى. ءبىر ادامنىڭ تابىسى ازايىپ، وتباسى قازىناسى ورتايار ەدى. سوندىقتان، جورتا تۇك سەزبەگەنسىپ، "وتباسىنىڭ جارقىن بولاشاعى ءۇشىن!" بارىنە كوندىگىپ جۇرە بەردى. ال ەندى، ول ءدال وسى ساتتەن باستاپ ءوزىنىڭ  بۇدان-بۇلايعى جەردە  پەرزەنتىنىڭ ءبىر تامشى كوز جاسىنا شىداپ جەر باسىپ جۇرە الماسىن سەزدى. بۇعان دەيىن ءوز بالاسىن باقىتسىزدىقتان قورعاي الماعانىنا نالىدى. ەندىگى جەردە ەشقاشان ارۋجانىمنان الىستاپ كەتپەيمىن دەگەن شەشىمگە كەلدى.     ارۋجاننىڭ ويىن اناسىنىڭ داۋىسى بۇزدى. تومەنگى جاقتا وتىرعان ول شاينەكتەگى  قويۋ  ءشايدى كەسەلەرگە قۇيىپ تارقاتىپ شىقتى دا از-كەم ۋاقىتتان سوڭ بايىپتى ۇنمەن - "مەن ەشقايدا بارمايمىن-دەدى-ەندى قىزىمنىڭ جانىندا بولامىن". ءسويتتى دە ءۇي-ءىشىن جانارىمەن ءبىر شولىپ شىقتى. ءۇي-ءىشى ءۇن-ءتۇنسىز ءشايلارىن سوراپتاۋمەن الەك. تەك ارۋجان عانا بۇعان بارلاي قاراپ قاپتى. كوز جازباي ءبىراز قاراعان سوڭ  ءوزىن  ۇنەمى  ىڭكار ەتىپ كەلگەن  قوڭىر كوزدەردىڭ قاراشىعىنىڭ سالماقتىلىعىن باعامداپ، اناسىنىڭ اقتىق شەشىمىن ايتىپ تۇرعانىنا كۇمان كەلتىرمەدى. سودان سوڭ ەسىنە بىردەڭە تۇسكەندەي  قولىنا ءبىرىنشى بوپ ىلىنگەن اكەسىنىڭ سىرت كيىمىن جەلبەگەي جامىلا ساپ سىرتقا ىتقىپ شىقتى. شىقتى دا تۇماندانعان قىسقى  ءتۇننىڭ اسپانىنان ولىمسىرەي كورىنگەن جۇلدىزدارعا جاساۋراعان جانارلارىمەن مەيىرلەنە قارادى. ءار-جەردەن ءالسىز جالتىراعان جۇلدىزدار اراسىنان الدەنەنى ىزدەيتىندەي. ءسويتتى دە: "سيقىرلى شااا-ا-ام! "-دەپ ايعايلادى بار داۋسىمەن. -"راقمەەە-ەت ساعان، سي-قىىرلىى شاا-اام! ". قار تۇستەس اق كويلەگىنىڭ ەتەك-جەڭىن جەل كەۋلەپ،  باسىنداعى ءتاجى ەلەكتر جارىعىنا جالتىراعان حانشايىم كوككە قاراپ قول بۇلعاپ تۇر. ءجۇزىن جاس جۋىپ كەتىپتى. بۇل جولى باقىتتان.

مەرۋەرت التىنبەكوۆا

Abai.kz