بۇگىن قازاق ادەبيەتى عانا ەمەس، كۇللى قازاق حالقى اۋىر قايعىعا دۋشار بولدى. قازاقتىڭ قايسار قالامگەرى، دارىندى دراماتۋرگى راحىمجان وتارباەۆ اقپاننىڭ 17-ىنە قاراعان ءتۇنى 61 جاسىندا اتىراۋ قالاسىندا دۇنيەدەن ءوتتى.

راحىمجان وتارباەۆ 1956 جىلى 19 قازاندا اتىراۋ وبلىسى قۇرمانعازى اۋدانىندا دۇنيەگە كەلگەن.

1977 جىلى ورال پەداگوگيكا ينستيتۋتىن تامامداعان. ءار جىلداردا «ورال ءوڭىرى» گازەتىندە ءتىلشى، قازاق ءتىلى مەن ادەبيەتى ءپانىنىڭ مۇعالىمى، قازاق تەلەراديو كوميتەتىندە رەداكتور، «قازاق ادەبيەتى» گازەتىندە، «جالىن» الماناحىندا ءبولىم مەڭگەرۋشىسى، قىرعىزستاندا قازاقستان ەلشىلىگىنىڭ اتتاشەسى، ماڭعىستاۋ وبلىستىق راديوتەلەۆيدەنيە كومپانياسىنىڭ توراعاسى، اتىراۋ وبلىستىق دراما تەاترىنىڭ ديرەكتورى، قر پرەزيدەنتى اكىمشىلىگىندە سەكتور مەڭگەرۋشىسى قىزمەتتەرىندە بولعان.

2009 جىلدىڭ مامىرىندا استاناداعى ۇلتتىق اكادەميالىق كىتاپحانانىڭ باس ديرەكتورى بولدى. جازۋشىنىڭ ءار جىلدارى «شەر»، «جۇلدىزدار قۇلاعان جەر»، «جايىق جىرى»، «قاراشا قازدار قايتقاندا»، «داۋىسىڭدى ەستىدىم»، «وتۆەرجەننىي مير» اتتى پروزالىق جيناقتارى جانە تاڭدامالى شىعارمالارىنىڭ 2 تومدىعى جارىق كورگەن. قىتايدىڭ «ۇلتتار» باسپاسىنان قىتاي، قازاق تىلىندە 2 تومدىعى، رەسەيدىڭ «حۋدوجەستۆەننايا ليتەراتۋرا» باسپاسىنان ورىس تىلىندە ءبىر تومدىعى جانە قىرعىز تىلىندە كىتاپتارى جارىق كورگەن. جەكەلەگەن شىعارمالارى تۇرىك، اراب، اعىلشىن تىلدەرىندە باسىلعان.

«بەيبارىس سۇلتان»، «باس»، «ناشاقور جايلى نوۆەللا»، «نۇرجاۋعان-عۇمىر»، «سىرىم باتىر»، «مۇستافا شوقاي» سىندى پەسالارى رەسپۋبليكالىق جانە شەتەل تەاترلارىندا ساحنالانعان. ماحامبەت سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى. قازاقستاننىڭ ەڭبەك سىڭىرگەن قايراتكەرى. حالىقارالىق ايتماتوۆ اكادەمياسىنىڭ اكادەميگى.

مارقۇمنىڭ تۋعان-تۋىستارى مەن جاقىندارىنا رەداكتسيا اتىنان كوڭىل ايتامىز!

ءوزىنىڭ دە ءسوزىنىڭ دە مىنەزى - رۋح ەدى...

راحىمجان اعا – تارپاڭداردان قالعان ءبىر ءوزى ەدى.
ءبىر ءوزى – بار قازاقتىڭ مىنەزى ەدى.
ونسىز دا مومىن حالىقتىڭ
مىنەزى ءولدى !..
ولگەن سايىن جۇرەكتى مۇڭ ەزەدى.
...قاسقا بوپ تۇرىپ ەم،
پاتشا بوپ ءجۇرىپ ەم،
مەن ەندى، باسقا بوپ تىرىلەم – دەپ،
كەتتى-اۋ، اعاسى؟!
العىس-قارعىسى قاتار جۇرەتىن قازاعىنا
شارت ەتە قالدى-اۋ، شاماسى.
ونسىز دا ورتاسىنان ومىرىلىپ،
ارىستارىمنىڭ ازايعان كەزدە قاراسى،
«بۇل كەتكەنى – نە ەتكەنى؟!..»
- جوق، كەتپەدى!
قايتا كەلسەم، قادىرىمدى ءبىلسىن - دەپ،
رۋحى نۇرعا بەتتەدى.
ءولىمىن دە ونەگە ەتكەن ومىرگە
مەنىڭ اسىل اعالارىم-اي،
ۋاي، نە دەگەن تەكتى ەدى!..