ادامعا ءتۇرلى-ءتۇستى بوياۋىمەن كەمپىرقوساقتىڭ كوكجيەكتە كەرىلە قالعانى سياقتى عاجايىپ كورىنىس كۇندە كەزدەسە بەرمەس. سول كورىنىس ونىڭ كەڭجارىق كابينەتىنە كوكجاسىل كويلەكتىڭ ەتەك جاعىنان اق بالتىرى اعاراڭداپ ءوزى كەلىپ كىردى. ەسىكتەن كىرگەن الگى سۋرەت توبەسىندە قۇمىرا تولى سۋ تۇرسا دا شايقالمايتىنداي باپپەن قوزعالىپ، وزىنە قاراي باياۋ جىلجىپ كەلە جاتتى. ەكى ورتادا سىرتقى قاپتاماسى سىپىرىلىپ ءتۇسىپ، جو-جوق ول ءوزى بەرى سۋىرىلىپ شىعىپ، ە دەپ ەس جيعانشا شوقيىپ الدىندا وتىردى.

– مىنانداي تۇرىڭمەن قاراجاياۋ جازارمان بولىپ كەرەگى نە ساعان؟!

ءبىرتۇرلى اشۋلانىپ، الدەنەگە كەكتەنىپ ايتتى بۇل ءسوزدى. بۇكىل داڭقتىڭ بيىگىنە كوتەرىلىپ بولماستان ءومىرىنىڭ توقتاۋسىز زۋلاپ ءوتىپ بارا جاتقانىنا جىنى كەلدى. تانىنەن ەرتە كوكتەمدەگى تىڭ جەردىڭ ءيىسى بۇرقىراعان مىنا قۇبا قىزدىڭ قاسىندا شاۋ تارتقان بۇركىتتەي قابارعان ءوزىن سونشاما قور سەزىنگەن. ورتەڭدەي قالىڭ، بىراق كومىردەي قاپ-قارا شاشىنىڭ الدا-جالدا مويىنعا ورالا قالسا ءبىر بۋناپ تاستارداي ۇزىن ەكەنىن دە اڭداپ ۇلگەردى.

كوز اياسى كولەڭكەلى كورىنىپ، قاباعىنىڭ استى سازداۋ جەردەگى قارا سۋداي تۇنجىراي قالىپتى. تىكىرەيگەن تال-تال كىرپىكتەرى مەن قىلشىعى جىپ-جىلتىر قويۋ قارا قاستارى سۇلۋ ءجۇزىن سۇستاندىرا مورلەپ تۇر. بۇل اقىن ەمەس، بىراق جاستاۋ كۇنىندە شىعارعان الگى ءبىر ولەڭ ساپالاقتانا ەسىنە ورالدى.

ءسىز ءۇشىن كۇيدىم دەپسىز،

مەن ءسىزدى ءسۇيدىم شەكسىز،

سول ءۇشىن كىنالاما،

كەزدەسىپ تۇرايىقشى كۇنارادا،

وتەدى ءومىر سولاي،

سۇيمەسەڭ كوڭىل قۇلاي،

كەتەرسىڭ ءبىر جىگىتكە،

قيماستان جاس كۇنىڭدى جىلاي-جىلاي...

قۇبا قىزدىڭ تال بويى وزىنە بەرىلە يكەمدەلىپ كەلە جاتقانداي كورىندى. ءبارى قايتا باستالماق پا، قالاي بۇل جەڭىلە سالماق سوندا؟ سول ءبىر جاس كۇندەرىنەن كەيىن قىز بەتىنە ايەل بالاسى-اۋ دەپ قاراماعان. قوڭىر ءۇي، قوڭىر بايبىشە، قارا ءشاي، قارا سيا، بىراق ول ءوزىنىڭ تۇقىمى تازا تەكتى ادام ەكەنىن جاقسى بىلەتىن. بار ۇستانعان داعدىسى كىدى، كىرپياز اقسۇيەكتىڭ داعدىسى جانە ۋاقىت قۇستىڭ سۇتىنەن بەتەر تاپشى!

– سوندا سەن ماعان نەگە كەلدىڭ؟!

– ءسىزدىڭ كىتاپتارىڭىزدى جاستانىپ وقىپ ءوستىم، اعا.

قىزدىڭ تاڭدايىنان جىڭىشكەلەۋ ادەمى داۋىس بوكال سوعىستىرعانداي سىڭعىراپ توگىلدى. قۇلاعىنا قانشا جاعىپ بارا جاتسا دا سىر بەرگەن جوق، اق تاماقتىڭ بۇلكىلىن دە ءبىرتۇرلى استارلى زىمياندىققا جورىدى. قاراپتان قاراپ وتىرىپ وزەگى ال كەپ ورتەنسىن. جايشىلىق كۇندە دە شامىرقاندىرىپ جۇرەتىن جىنى اتا جاۋىن كورگەندەي اتويلاپ كەپ بەردى.

– بۇكىل قازاق جاستانىپ وقيدى مەنىڭ كىتاپتارىمدى. سونى دا ءسوز دەپ ايتىپ وتىرمىسىڭ؟

ۇيرەنشىكتى اڭگىمەسىن باستاپ كەپ جىبەرگەندە، «اپىر-اي، مىناۋ نەتكەن سۇلۋ قىز؟!» دەگەن ءسوز كومەيىنە جارىسا كەپتەلدى. تۇلا بويىنان شىنىندا دا جاڭا ساۋعان بيە سۇتىندەي ساۋمال لەپ ەستى. ۇستاپ كورسە بىلەگى قولىنا مامىقتاي جۇمساق تيەر. جەڭسىز كويلەك ارشىعان جۇمىرتقاداي اپپاق يىقتارىن كوزبەن بولسا دا ەرىكسىز ايمالاتقان. كوكجاسىل كويلەكتىڭ قىسقالاۋ ەتەك جاعىنان وقتاۋداي ءتۇپ-ءتۇزۋ ەكى بالتىردى دا اسىعىس بارىمتالاپ قايتتى.

– مەن ءسىزدى ءپىر تۇتىپ كەلدىم، اعا. ءسوز ونەرىن تاڭداپ، جازۋشى بولسام دەگەن ارمانىم بار. بىراق ەشتەڭە سۇراپ كەلىپ وتىرعام جوق. اسىل بولمىسىڭىزدى ءبىر كوردىم، سول جەتەدى ماعان.

ءسال تۇرىڭكى قىزىل ەرىن كوز الدىنا دىرىلدەي اشىلىپ توسىلدى. كىتاپتارىندا ءوزى حان-سۇلتاندارعا تالاي ىلەستىرىپ جازعان ايەلزاتىنىڭ اشۋىن جاقسى بىلەدى. سۇلۋلىقتى مەنسىنبەگەنى نامىسقا تيگەندەي قابىلدانعانىن ءىشى سەزدى. ءبىرتۇرلى سوعان جانى راحاتتانىپ وتىر. ەمەن ەسىك سىقىر ەتىپ اشىلماعاندا مۇلدەم كوڭىلىن قالدىراتىن ءبىر ءسوزدى سوقايتىپ تاعى جۇمساپ جىبەرمەك ەدى. كەلگەن شويقارا كىسى وقىستان ات باسىنداي التىن كورگەندەي شۇرقىراي كەتتى.

– ويپىر-اي، سۋرەت پە، ادام با؟ ءتۇسىم بە، ءوڭىم بە؟ بۇل نەعىلعان جاراتىلىس؟! بۇل سۋرەتتى كىم سالعان؟ قانداي قاس تالانت تۋدىرعان؟!

شويقارانىڭ ءۇيىرىپ اكەتىپ بارا جاتقان قىلىعىنان ادال اسقا ارام قولىن مالعانداي جيىركەندى. قۇبا قىزدىڭ وڭىندە قىزعىلت رەڭ ويناي قالعانىن كورىپ، ءتىپتى اتىلىپ كەتە جازدادى. باقشيعان كوزدەرى اينەكتەنە سەس ءبىلدىرىپ، اقسۇر ءجۇزى قانىن ىشىنە تارتا تىكىرەيدى. ول تىكتەنىپ قاراعاندا ءبىر دە بىرەۋ قارسى كەلىپ تۇرا الماعان. قىنىنان سۋىرىلىپ قالعان الماس قىلىش ءومىرى بوس قايتپاۋشى ەدى. انا بايعۇستى دا وتىرعان جەرىندە قىلپىپ تۋراپ ءتۇستى.

– بىراق، مىنانداي حالتۋرششيكتەردىڭ الدىنا بارۋشى بولما!

جوق جەردەن ورە تۇرعان قىزعانىشىن باسا الماي، اياق استى ەكىلەنە ەنتىكتى. قاسىنا ساعالاپ كەلىپ جۇرەتىن شويقاراعا ءومىرى ايتپاعان ءسوزدى اڭداۋسىز ايتىپ قالدى. تۇككە تۇرمايتىن ادام، بىراق قۇبا قىزدى ودان نەگە قىزعانعانىن ءوزى دە تۇسىنبەي تۇتىقتى. سۇمەڭدەپ كىرە قالماعاندا، الىستان ارنايى ىزدەپ كەلگەن مىنا قىز بالانى باقايشاق قۇرلى كورمەي شىعارىپ سالعالى وتىرعان، ەندى ولاي ىستەگىسى جوق. كرانمەن كوتەرمەسەڭ قوزعالمايتىنداي ءدۇمى ءزىل تارتا شوگەرىلگەن شويقارا دا اسا ساسپاي، جاڭاعى كىسى ولتىرەتىندەي تىم اۋىر ءسوزدى باسقا بىرەۋلەرگە وپ-وڭاي اپارىپ تەلي سالدى.

– ادەبيەتتى تالانتتار، ال ادەبي ورتانى حالتۋرششيكتەر جاسايدى.

الدىنداعى شويقارا قانشاما توم-توم كىتاپتار جازسا دا، تاپ مۇنداي اقىلدى ءسوز ايتادى دەپ كۇتپەگەن. بىرەۋ تاۋىپ كەتسە قۋاناتىن كىم ەكەن، ال مۇنىڭ جىنى قوزادى. ەل ءىشىن ءاربىرى كىشىگىرىم وقيعاداي دۇمپىنتكەن شىعارمالارىنىڭ بۋى التىننىڭ بۋىنان بەتەر ماسايتقان كوڭىلى ەشكىمدى دە، ەشتەڭەنى دە شەن كورگەندەي ەمەس. جەتەسى جەتپەگەننىڭ عانا ەسەسى كەتەدى، اتى ماتاي ەكەنى راس بولسا، باسىنان ءومىرى ءسوز اسىرماق ەمەن. سويىپ سالسا قان شىقپاسىن بىلە تۇرا قايراۋلى ءتىل مەن جاقتى الماستاي جارق ەتكىزىپ،  تىرىدەي ىرەپ سالدى تاعى.

– اۋزىمدى بەكەر بىلعادىڭ، شىڭداۋىل. جوپشەندىگە ءسوز ارناپ شىعىندانباۋشى ەدىم. جىنداردىڭ دا مۇسىلمانى بولادى، بىلسەڭ. سەن جاي حالتۋرششيك ەمەس، تالانتتى حالتۋرششيكسىڭ.

قارا ادامنىڭ ءتۇرىنىڭ كوگىس تارتقانىن وسى جولى ايىزى قانا انىقتاپ كوردى، ويپىرىماي سۇمدىق بولادى ەكەن. اۋدارىلعان جەردىڭ قىرتىسى قۇساپ كوگىستەنە جىلتىرادى. «وسىعان ايەلدەر نەگە كەلىسەدى ەكەن؟» دەپ تاڭىرقادى بۇل. اشۋلانىپ كەتىپ بارا جاتقان شويقارانىڭ سالماعى ەكى ەسەگە ارتقانداي، ەدەن ويباي سالا شىقىرلاپ كەپ بەردى. ارتىنان ەمەن ەسىك تە قابىرعانى جۇلىپ تۇسەردەي بار سالماعىمەن سارت ەتىپ جابىلدى. بىرەۋ جاعىنان ءبىر تارتقانداي تىكسىنىپ، بويىن تەز جيناپ الدى.

– اعاتاي، بۇل نە قىلعانىڭىز؟

– مەندە جاقسى كورۋ جوق!

– ا؟.. نە دەيسىز؟..

– مەن جاقسى كورە المايمىن دەيمىن. بىراق، ولەردەي قىزعانام.

– تۇسىنبەدىم عوي، جان اعا؟

– بىلمەيمىن... سەنى جاڭا كورىپ وتىرمىن عوي... سوندا دا قىزعانىپ كەتتىم...

– كىمنەن؟.. نەنى؟..

– ناق سەنى ەمەس، ارينە... ادەمىلىكتى... ادەمىلىكتى جاڭاعىنداي قارا دۇلەيلەردەن قىزعانامىن... دۇنيەنىڭ ءبارىن اداقتاپ ءبىتتى وسىلار... ارامداپ ءبىتتى...

شويقارا ەمەن ەسىكتى سىرتتارىنان تارس جاۋىپ كەتكەن كەڭجارىق كابينەتتە بۇلار ەمەس، باسقا بىرەۋلەر كۇڭگىر-كۇڭگىر اڭگىمە ايتىپ وتىرعانداي سەزىلدى وعان. ايتپەسە اۋىلدان كەلگەن ۇياڭ قىزدىڭ بىردەن ءبۇيتىپ اشىلىپ اڭگىمەلەسۋى مۇمكىن ەمەس قوي. مۇنىڭ دا كىم كورىنگەنگە قاربىز قۇساپ قاق جارىلا قالاتىن ۇشقالاقتىعى جوق. وسىنى ويلاعان ول سالقىنقاندى جازۋشىدان قىزۋقاندى كەيىپكەر بولمىسىنا دەندەپ ەنىپ بارا جاتقانىن ەمىس-ەمىس قانا ءبىلدى.

مالعۇن بارىستىكىندەي دوڭگەلەنە بىتكەن جۇمىر ءپىشىن قاتۋلانسا ءبىر قىسىم سۇستى، جۇمسارىپ كۇلسە دە ءبىرتۇرلى سەستى. كابينەت ارتىنداعى قاراڭعىلاۋ دەمالىس بولمەسىنە كەلىپ كىرگەندە اعاراڭداپ سول دوڭگەلەك ءجۇزى عانا كورىندى. شاقىرايعان جارىقتان قاراڭعىلاۋ بولمەگە اۋىسقانداعى العاشقى اسەرى –قىزدىڭ سوپايعان بەت الپەتىنەن بۇرىن سورايعان سۇلباسىن جوبالاعانى بولدى. جارىق تولىق جەتپەگەن جەردە ادامنىڭ بەتى سوپايىپ، بويى ۇزارىپ كەتەدى ەكەن. جارىقتى جارق ەتكىزىپ جاققاندا قۇبا قىز جوق بولىپ كەتتى دە، ونىڭ الدىندا قايتادان قاپتاماعا سالىنعان جانسىز سۋرەت تۇردى. ەكى شەتىنەن ەكى قولىمەن قىسا ۇستاپ، وزىنەن قۇلاشى جەتكەنشە الىستاتىپ قايتا قارادى. قۇداي بىلەدى، سۋرەتتەگى بۇل قۇبا قىز ومىردە ءتىرى كەزدەسسە سەلت ەتپەس ەدى. قايتا انا شىڭداۋىلداي ارام قولدىلار لاستاپ كەتكەندەي جيىركەنە قاراۋى ابدەن مۇمكىن. سەبەبى كۇنادان پاك پەرىشتە مۇنىڭ قالامىنان عانا تۋادى جانە وندا جان بولمايدى.

ول سۋرەتتەگى سۇلۋدى بىرتيعان ساۋساعىنىڭ سىرتىمەن ءارى مەنسىنبەي، ءارى ايالاي سيپادى. ارى قارادى، بەرى قارادى، بويىندا ايتەۋىر ءبىر كەمشىلىك بار سياقتى، الايدا ونىڭ نە كەمشىلىك ەكەنىن تابا العان جوق. قابىرعاعا سۇيەپ قويىپ، ءسال شەگىنىڭكىرەپ بارىپ تاعى قارادى. ءبارى ورنىندا سياقتى، سوندا دا بىردەڭە جەتپەيتىندەي كورىندى وزىنە. ەگەر وتىرا قالىپ، مىنا سۋرەتتەگى قىزدى سۋرەتتەپ جازا باستاسا، كەمشىلىگى ءبىر جەرىنەن بولماسا ءبىر جەرىنەن تابىلا كەتەر ەدى. «ە، نەگە بايقاپ كورمەسكە» دەگەن وي قانىن قىزدىرىپ الا جونەلدى دە، ويىنان تەز اينىپ قالدى. ونسىز دا جازاتىن جۇمىسى باستان اسادى. سۋرەتتى ەندى كوڭىلىمدى الاڭداتپاسىن دەپ، تەرىس اۋدارىپ قويا سالدى.

قايتىپ كەڭجارىق كابينەتىنە شىعا بەرگەندە، كەنەپتەگى مايلى بوياۋدىڭ ەدەنگە ەرىپ اعىپ تۇسكەنىن كوردى. اياعىن تارتىپ الىپ ۇلگەرمەي، شەتىن باسىپ كەتتى دە تابانىنا كىر جۇعىپ قالعانداي تارپىپ ءسۇرتىپ شىعىپ كەتتى. قىزعىلتقوڭىر بوياۋ جايىلىپ بارىپ، ىركىلىپ توقتاپ، پاركەت ەدەنگە ءسىڭىپ كەتە الماي مولدىرەپ ءبىراز جاتتى. كەنەت، ءولى بوياۋعا جان بىتكەندەي جيىرىلا جينالىپ، جاتقان جەرىنەن سۋىرىلا كوتەرىلدى. ەندى ءبىر كوزدى اشىپ-جۇمعانداي ۋاقىتتا تاپ سول جەردە بويى-باسىن تۇزەپ، جاڭاعى سۋرەتتەگى كوكجاسىل كويلەكتى بويجەتكەن تۇردى. باعاناعىداي باتىل ەمەس، اياعىن قىمسىنا باسىپ، ۇيالا قىزارىپ، كەڭجارىق كابينەتكە ول دا شىقتى. ءورىمى بوساپ قوبىراعان بۇرىمىن ارقاسىنا اقىرىن لاقتىرا تاستاپ، اۋەلگىدەگى ورىنعا كەلىپ يمەنشەكتەي، بىراق وزىمسىنە جايعاستى. جاڭاعى قىزعىلتقوڭىر بوياۋدىڭ جۇقاناسى لىپىپ بەتىنىڭ ۇشىنا كوشكەنى بولماسا كوپ ەشتەڭە وزگەرمەگەن سياقتى كورىندى بۇعان.

– جازۋشى بولۋ دەگەن قيامەتتىڭ قيامەتى. قىل كوپىردەن وتكەندەي ءبىر جاعىڭدا وت لاۋلاپ، ءبىر جاعىڭدا سۋ شاپشىپ جاتادى. تالايلار تۇنشىعىپ ولگەن، كۇل بولىپ جانىپ كەتكەن. ءتان شىڭعىرعاننان، جان شىڭعىرعان جامان.

مەن سولاردىڭ داۋىسىن كۇندە ەستيمىن، – دەپ ۇزاق ءماسليحاتتىڭ باسىن ءبىر قايىرىپ توقتادى ماتاي.

مالعۇن بارىستىكىندەي جۇمىر ءپىشىن ىشتەي الدەنەگە قاناعاتتانباسا دا الدەبىر توياتتى ەسىنە الىپ، تىلىمەن تۇمسىعىن جالاعان جىرتقىشقا ۇقسادى وسى ءسات. قۇبا قىز ونىمەن جانى شىڭعىرعان ادامداردىڭ اششى داۋىستارىن بىرگە ەستىپ وتىرعانداي ومىراۋىن العا سالا، بار بويىمەن بەرىلە ەمەكسىدى.

– بالا كۇنىمدە ءبىزدىڭ اۋىلعا تسيرك كەلدى. سوندا الگىلەردىڭ ىشىندەگى ءبىر بالا قوزداعان قىپ-قىزىل شوقتى جالاڭاياق باسىپ ونەر كورسەتتى. ءبارى تاڭقالدى، مەن تاڭقالعام جوق. مەندە بالالىق بولماعان سياقتى، ءومىر باقي قىپ-قىزىل شوقتىڭ ۇستىمەن جۇرەتىنىمدى سول كەزدە-اق سەزەتىنمىن. تابانىم كۇلدىرەپ كۇيىپ-كۇيىپ مەيىز بولدى. ال وسى تابانىمنىڭ استىنداعى شوقتى جاتىپ تا ۇرلەيتىن، تۇرىپ تا ۇرلەيتىن «دوستارىم» ءيتتىڭ باسىنان كوپ، – دەپ جازۋشى كوپتەن بويىن بۋىپ جۇرگەن ارىز-ارمانىن ايرا-جايرا اقتارىپ سالدى.

قۇبا قىز ول ماعان قاراپ وتىر دەپ ويلادى، الايدا تۋرا قاراسا دا جازۋشى ونى مۇلدەم كورمەي وتىر ەدى. كوز الدىن تەلەگەي-تەڭىز دۇنيە كورىنىسى شىرماپ، قۇبا قىز جال-جال تولقىنداردىڭ اراسىندا كوبىككە كومىلگەن جاڭقا قۇرلى بولماي قالدى.

– مەنىڭ ۇلتىمداي ۇلت جەر بەتىندە جوق، بىراق ونى اداستىرىپ جۇرگەندەر ماقساتىنا جەتىپ تە قالدى. ادامزاتقا ارناپ كىتاپ جازاتىنداردا اقىمىز كەتىپ ءجۇر. سولار ءوز ۇلتىنا ادامزاتتىڭ مۇشەسى ەمەستەي مۇرىن ءشۇيىرىپ قارايدى. جىلتىراققا اۋەس ءبىزدىڭ ۇلت كەيدە بالا سەكىلدى. كەيدە كىسى تانىماي ما دەپ قورقام. قىزىلدى-جاسىلدى باتپىراۋىق قۋعان بالاداي شاپقىلاپ كەتەدى،– دەپ كەساپاتتانا كەكىرەيدى.

مالعۇن بارىستىكىندەي جۇمىر ءپىشىن جۇدىرىقتاي بولىپ تۇيدەكتەلە تۇلەيلەندى. قۇبا قىز ونىڭ اشۋىن دا ءوزىمسىنىپ العان بۇل كەزدە، باعىنىشتى پەيىل ءبىلدىرىپ مونتانسي قالعان. ءتىپتى ونىڭ ءوستىپ اشۋلانعانىنان ءلاززات الاتىن سەكىلدى.

– ءوز دانىشپانىن ءوزى قۇدىققا تاستاپ جىبەرگەن حالىق ءبىر اداسسا وڭباي اداسادى. دۇنيەدە جاقسى مەن جاماندى ايىرماعان جامان. وندايلار ارامىزدا ءالى ءجۇر بالاقتان تارتىپ، بالتىردان قاۋىپ. ءبىز ىشىنە شايتان شىقپاستاي بولىپ كىرگەن ەلمىز. سول شايتان ەلدى ماعان دا ايتاقتايدى، وعان دا ايتاقتايدى. مەن بۇل ەلدەن كەتپەسەم بولمايدى ەندى، ونداي مۇمكىنشىلىگىم بار، – دەگەن جازۋشىنىڭ شاتىناعان دومالاق كوزدەرىن ىزا جاسى كىرەۋكەلەدى.

قۇبا قىز ۇمسىنىپ، ونىڭ جاسىن ءسۇرتىپ العىسى كەلدى، وزىنە سولاي ىستەۋگە بۇدان بىلاي تولىق قاقى بار ءتارىزدى كورىندى. الايدا جازۋشى جاسىن كەرى جۇتىپ الدى دا ول شوشىپ كەتتى.

– مەيلى، بۇلار قادىرىمدى بىلمەسە دە، كەيىنگى ۇرپاق بىلەر. سەندەر دە نەنى ۇعاسىڭدار؟ كوكىرەكتەرىڭ كوربىلتەلەنىپ قالعان. ونى ارشۋعا ۋاقىت كەرەك. قازىرگى ارمانداپ ىزدەپ كەلىپ وتىرمىن دەگەنىڭ بوس ءسوز. بىراق العان بەتىڭ ءتۇزۋ ەكەن. الدىڭنان جارىلقاسىن، – دەدى دە، – ايتەۋىر الگىندەي حالتۋرششيكتەردىڭ قولىنا تۇسپەگەنىڭە دە شۇكىر،– دەپ، بار شارۋا سوعان تىرەلىپ تۇرعانداي نىعىزدالىپ ءبىر ءسوزدى تاعى قوستى جازۋشى.

مالعۇن بارىستىكىندەي جۇمىر ءپىشىن ىشتەن قىستىعىپ تەر شىققانداي ءسال جۇمساردى. قۇبا قىز كوڭىلى ءبىرجولا قالىپ، يت-قۇس سىلىكپەلەپ تاستاعان جەمتىكتەي يلەكتەنە تومەن تۇقىردى. ءسويتىپ اڭگىمە اياقتالا بەرگەندە كەڭجارىق كابينەتكە اسىعىپ-اپتىعىپ، ءسۇرىنىپ-قابىنىپ سۋرەتشى كىردى. الدەنە لىپ ەتكەندەي بولدى، تىسىرلاعان دىبىس تا تەز باسىلا قالدى، كورىنىستىڭ ءسويتىپ جىلدام وزگەرگەنى سونشا، ەشكىم ەشتەڭە بايقاعان جوق. تاعى ەكى-ءۇش ءمينوت وتكەندە سۋرەتشى قالبالاقتاپ، مايلى بوياۋمەن سالىنعان كارتيناسىن وڭگەرە كوتەرىپ كەتىپ بارا جاتتى.

جۇسىپبەك قورعاسبەك

Abai.kz