اق تۇمان شوگەدى كەرىلىپ

سول ءبىر جاڭبىردان شارشاعان،
اق بۇلتتار قونادى جۇكتەلىپ.
تاۋلاردان تىم تومەن  قويناۋدا
ۇيدى - ۇيقىدان ءتۇس كورىپ.

ۇستىرتتە وتىرعان ەل كورەر،
قويۋ تۇماننىڭ تاپجىلماي جاتقانىن.
ساسكەدە شۋداسىن جەل كەرەر،
كوشىرىپ ساي ءتۇبىن اقتارىپ.

تۇساۋلى اتتاردا كىسىنەر،
تاۋ  جەلى تارايدى  كەكىلىن.
مالشىنىڭ ايقايى ەستىلەر،
تۇمانعا تۇنشىعىپ  جەسىر ءۇن.

بۇلىڭعىر، بۋالدىر بۇل تۇمان،
الدامشى تۇتىنمەن بىرىگىپ.
جىرتىلعان  جاڭبىردىڭ بۇلتىنان،
كورىنەر  سەبەزگى ءبىر ءۇمىت.

اق تۇمان شوگەدى كەرىلىپ،
اسپاننان  دۇعاسى  وقىلار.
كولبەيدى ەتەگى كومىلىپ،
تۇمانعا جاۋراعان شوقىلار.

اشىلسىن تاۋلاردىڭ اسقاعى،
تۇماندار قۇلاعان بيىكتەن.
اسىعىس سوگىلە باستادى،
ارالاپ ورماندى جيەكتەپ.

مەن سويلەدىم، سويلەيمىن باياعى،
اقىندار جىرلاعان اۋەلگى تىلىمەن.
تۇماندار شوگەدى- كوشەدى،
ال مەنشى، توڭازىپ ىلبىگەم.

جايلانىپ جايلاۋدىڭ كەشىمەن،
شىق تۇرعان اق تاڭدا نەسىبەم.
بۇيىققان ساي-سالا تىرشىلىك،
وياندى  ۇيقىدان ەسىنەپ.

كوك بورىدەي ۇلىپ ءجۇرمىن مەن بۇگىن

كۇش اعىسى تۋلاپ شىققان جاتىردان،
كوزى وتتى كوك بورىلەر اقىلدى.
ۇيا بۇزىپ بولتىرىگىنە تيمەسەڭ،
ول دا ساعان جاۋ بولمايدى اقىرعى.

ول ۇلىعان الىستان دا جاقىننان،
ءبىر توبەگە ۇلىستارىن شاقىرعان.
اۋىل-ايماق اتقا قونىپ سول ساتتە،
اداسۋشى-ەت يت بىتكەنى اقىلدان.

قىلشىلداعان الماس قىلىش بار ءتىسى،
كەڭ دالادا جاراساتىن جالپى ءىسى.
قان ىزدەرىن قار بەتىنە بوياۋ قىپ،
ارتاتۇعىن قاڭتار تۋا ءال-كۇشى.

مەكەن ەتكەن سايىن دالا يەندى،
و، كوك ءبورى، قۇدىرەتىڭ بار كيەلى.
يتاياقتاعى يتكە قوسپاي جىنىسىن،
ءوز تۇقىمىن ولە ولگەنشە سۇيەدى.

ماقساتىنا جەتۋدە ارمان جانعا سىن،
بىرلىك ءتۇبى ەركىندىككە سامعاسىن،
كوك بورىدەي ۇلىپ ءجۇرمىن مەن بۇگىن،
جورتۋىلدا جولدان كۇتىپ جولداسىن.

كوزىمدى اشىپ ءبورى رۋحىن كورەم مەن،
اقيقات قوي ۇلت تاريحىم ءبورى ەمگەن
سودان بولار ارلان عۇمىرىم ايقايلاپ،
بايتاق جەردى دۇركىرەتكەن ولەڭمەن.

قايسارلىعىن وزەگىنە جالعاعان،
ۇلەسىنەن تاي-تۇياعى قالماعان.
بەرەكەڭدى بەرشى ماعان كوك ءبورى،
بىرلىگىمىز ۇلەس السىن ولجادان..

جۇلدىزدار تۇندە سويلەيدى

قارا كوك اسپان الەمى،
جۇلدىزعا تولعان ادەمى.
قادامداي باسىپ اقىن ءجۇر،
ويىنان تۋعان ناقىل-جىر.

سىرلاسىپ جۇرەك تىلىمەن،
جاپىراق تامعان نىلىمەن.
كوڭىلدىڭ جىرىن تەربەيدى،
جۇلدىزبەن بىرگە سويلەيدى.

شالعىندا ۇركىپ جەل ەسىپ،
قايىڭمەن تالدار تەڭەسىپ.
باقىلداپ باتپاق باستاۋدا،
باكالار ءانىن باستاۋدا.

داۋىستاپ بايعۇز جاقىندا،
شاققانداي مۇڭىن اقىنعا.
ورماندى ويلار تەربەيدى،
جۇلدىزبەن بىرگە سويلەيدى.

شوقىلار قوزعالىپ اقىرىن،
ايتقانداي بىزگە اقىلىن.
ولداعى بيىك مۇراتتى،
مىزعىماس تاۋلار تۇراقتى.

سايىندا وزەن تاسىعان،
جوتانىڭ  سوناۋ باسىنان.
قىدىرىپ جۇلدىز ورلەيدى،
جۇلدىزدار تۇندە سويلەيدى.

شىمىرلاپ بۇلاق باستاۋدا،
قۇيعانداي سۋىن استاۋعا.
اي-جۇلدىز كورىپ وزدەرىن،
باستاۋعا قاداپ كوزدەرىن.

قىنالى جارتاس جيەگى،
جاپ-جاسىل جالبىز كيەلى.
قارا كوك اسپان كەرىلىپ،
كوگىلدىر نۇرى توگىلىپ.
جۇلدىزبەن بىرگە سويلەيدى.

جۇرەككە جۇلدىز ءتىل قاتىپ،
ارنايدى بىزگە ءبىر باقىت.
تابيعات جاندى اقىنىن،
قويعانداي ىمىرت جىرلاتىپ.
وسىناۋ بايتاق الەمگە.

اقىندار جىرىن تىڭداتىپ،
جۇلدىزبەن بىرگە سويلەيدى.
قارا كوك اسپان الەمى،
جۇلدىزعا تولعان ادەمى.

دالامەن تىلدەسۋ

مەنىڭ ءومىرىم جەتكىزبەي مۇراتما،
جىرىن وقىپ مۇڭ داۋىس تۇراتىن-دى.
جابىرقاتىپ ىزعار ءان تۇنگى اسپانىن،
توڭازىعان جۇلدىزدىڭ نۇرى تامدى.

مەن وسى ەمەسپىن بە ويسىز دارا؟
جولدارىم جىلعا-جىرا ايعىز دالا.
جۇرگەندە جەتىم كوڭىلىم جىر جەتەلەپ،
سىرلاسىمداي ءتىل قاتتى بايعۇز جاڭا.

كىم ەستىسىن شىن اقىننىڭ جىر داۋىسىن،
ايتەۋ شىمشىق جاتتاعان قىردان ۇشىپ.
اندا-ساندا شىقىلداپ تاس تورعايى،
مەنىڭ مۇڭلى جانىممەن ءجۇر تابىسىپ.

اقجال ارمان اقىننىڭ ويىن ءبىلىپ،
قۇمىرسقالار دۋماندى تويىن قىلىپ.
اقىننىڭ قوڭىراۋلاعان داۋىسىنان،
تىڭدايدى سۇر كەسىرتكە مويىن بۇرىپ.

سول مەنىڭ يەن دالا ايتار ءانىم،
اق بەرىپ جىلاندى دا قايتارامىن.
دۇزدەگى دۋاداقپەن تىلدەسە الماي،
قالانىڭ شۋىلىنا قايتا ورالدىم.

تاقدىرىم نەگە مەنىڭ تالىعىپ ءجۇر،
ايتايىن دالا جايلى ساعىنىپ جىر.
قارت ولكەم قاراسەڭگىر تاۋدى كورىپ،
كەۋدەمدە ارمان جۇرەك قامىعىپ ءجۇر.

كەتەمىن جالپاق دالا يەنگە مەن،
ەي. يەن، سەنى كۇتكەن يەڭ دە مەن.
دالامنىڭ زاڭىن بىلگەن دالالىقپىن،
بابامنىڭ تاعىلىمىن سۇيە بىلگەن.

تاعى دا تاعىدا ءبىر، تاعىدا ءبىر،
سارعايعان تاڭنان كۇتەم سارىلا جىر.
كەڭ ولكەم شي قاراعان. ءبورى جورتقان،
ساعىنعان اقىن جانىن ساعىنا ءبىل.

و، مەيرامدار

جەلتوقساندى اتتاندىرىپ جاڭا جىل،
اقىرلاستى ون ەكى ايدىڭ ءبىر بەتى.
ءوزىڭ ءجايلى دۇعا ەتەمىن دارا ءبىر،
تىنىش  بولسىن بەيبىت ەلدىڭ ىرگەسى.

زۇلىمداردىڭ قاندى قولى تاۋسىلسىن،
ەر قازاقتىڭ جىگەرىنەن جاسقانىپ.
كوك جاڭعىرتىپ، وققا ورانعان داۋىستىڭ
ايانىنا  تولعاتادى  اسپانى.

جەلتوقساننىڭ تىم ىزعارلى داستانى،
زۇلىمدارعا جەبە تارتقان كەكتەرى.
قايسار رۋح وت كەشەدى جاس جانى
اپپاق قارعا قانىن توگىپ كوك ءبورى.

ەي، اپپاق قار، اقپىن دەمە قىمتانىپ،
الاش ەلدە ۇمىتپايتىن ايبىن بار.
ازاتتىققا شىقتىق مىنە قان توگىپ،
ون التىنشى جەلتوقساندا قايعىم بار

تاسقا جۇققان قىزىل قاننىڭ  قىناسى،
كوز جاسىمنىڭ، تامشى-داعى  كەپتەگەن.
ەركىندىگىم كيەلى عوي  شىن اسىل،
تامىرنان ءار قازاقتىڭ كوكتەگەن.

كوك اسپانىم شۇلەن توگىپ نۇرىمەن،
مامىق شاشىپ ۇلپىلدەيدى قار اپپاق.
و، مەيرامدار ءومىر ءۇشىن قۇندىسىڭ،
تاعى ءبىر سىي بەردى بىزگە جاراتقان.

ويات مەنى، و، كيەلى بوستاندىق،
تاڭىرىمە سيىندىرشى كۇن شۋاق.
وزىمدە ەكەن وسيەت ءسوز باستا قۇت،
قازاقتىعىم ءون بويىمنان بۇرقىراپ.

تاۋەلسىز كۇن ماڭگى بىزبەن بىرگەسىڭ

تاۋەلسىزدىك ەسىمى،
ەركىن اققان ەرتىسىم مەن ەسىلىم.
تاريحىڭدى تۇعىرىڭا تۇمارلاپ،
تىنىش تۇندە تەربەتىلسىن بەسىگىم.

ءسابيىمنىڭ دىبىسىنان ويانعام،
ال ءسابيىم الاۋ العان اياننان.
ءدۇر سىلكىنىپ قاناتىنان قىراننىڭ،
كوگىلدىر ءتۇس كوك اسپانىم بويالعان.

ول  ساعىنىش  بەسىك تەربەر ولەڭىم،
ارايلى تاڭ اشىق بولسىن الەمىم.
پەرىشتە انا، ۋىز قۇيعان ۇرپاققا،
تاۋەلسىزدىك ۇلىلىعىم مەرەيىم .

ات جالىندا اتان قومداپ ەرجەتكەن،
رۋحى بيىك، الاش ەلى ءور نەتكەن!
ءار پالەدەن الاستاپ-اپ بەسىكتى،
انا جىرى اقيقاتتى سويلەتكەن.

بەسىك جىردا ۇلىلىق بار، تىلەك بار،
بىرلگىمدى نىعايتاتىن تىرەك ءنار.
ەركىندىكتىڭ الەمىمەن ەر بولعان،
ەرلەرىمدە ارىستانداي جۇرەك بار.

وياناتىن نايزاعايلى نامىستان،
كۇش جيااتىن سوناۋ كوكتەن، عارىشتان.
ءبورى  رۋحى قانمەن كەلگەن قاسيەت،
تەكتىلىگى تامىر تارتقان الىستان.

تاۋەلسىزدىك يمانىم،
ۇلى تىلەك تاڭ الدىندا جيعانىم.
الاۋ العان دالا شەجىرەسىنەن،
تامىلجىتىپ تال بەسىكتى جىرلاعان.

تاۋەلسىزدىك تولعاعىم،
تولعاعىمنان عاسىر مۇڭىن تولعادىم.
ايتىلعاندا ەركىن اسپان ولەڭى،
ءدۇر سىلكىنىپ تۇلپار اتپەن سامعادىم.

ونەگەلى بولسىن تەرەڭ ۇرپاعىم،
ەركىندىكتىڭ قۇشىپ-سۇيگەن نۇر تاڭىن.
تامىرىمنان تاس تۇلەگىم كوككە ورلەپ،
كۇلدىر-كۇلدىر  كىسىنەتسىن تۇلپارىن.

وزىڭە ءتان، وزەن-تاۋلار جەر-كوگىڭ،
جۋسان ءيسى جۇپار شاشقان گۇلدەرىڭ.
ۇرپاعىڭنىڭ ماڭدايىنان مىڭ يىسكەپ،
تاۋەلسىز كۇن ماڭگى بىزبەن بىرگەسىڭ.

بوشالايدى كوكتەمدە ولەڭ جەلىك

كىم نە ايتتى؟ كۇي كوڭىل شەكتەلمەگەن،
ال تابيعات، پەندەسىن جەك كورمەگەن.
تورعاي ۇيا سالعاندا دودەگەگە،
جازعىم كەلىپ تۇرادى كوكتەمگە ولەڭ،

شىعالمايمىن كوپ ويدىڭ شىرعاسىنان،
قالام الىپ جازۋعا، جىرعا اسىعام.
گۇل كوكتەمگە ماسايىپ ءبىر سىلكىنىپ،
جالاڭاياق، جالاڭباس قىرعا شىعام.

كوكسەيدى كەپ،  كوكتەمدى  كوڭىل شىركىن،
السىرەيدى رۋحىم نەگە بۇل كۇن؟
قۇس كەلگەندە داۋىستاپ جىر وقىسام،
مىناۋ نەگە جەلپىندى دەمە جۇرتىم.

ورتاق بىزگە بۇل كوكتەم، دالا كوكتەم،
ساعىنىشقا ەركەلەپ سامال ەسكەن.
قىر وتىنا جامىلىپ نۇر كوكتەمدى،
تاعى دا ءبىر قايتايىن ارالاپ مەن.

بەت الىسى ءومىردىڭ جۇيەلەنىپ،
جاڭا ءومىرىن تولدەتىپ سۇيەدى ەلىك.
قوبىز قىرعا  كۇي ەتىپ، جىر داۋىسىن،
ايدالادا  بارادى تۇيە جەلىپ.

انتالاعان ومىرگە تىم ىلگەرى،
جاڭا تولگە ءنار بەرىپ ۇلگىرەدى.
تىرشىلىكتىڭ دۋمانىن ورىستەتىپ،
قۇمىرسقا دا اسىعىس جۇگىرەدى.

بار تىرشىلىك ويانعان ساتتەرىندە،
كىر تۇسپەسىن ەش قاشان پاك كوڭىلگە.
بوشالايدى كوكتەمدە ولەڭ جەلىك،
ماڭىرايدى ءتول عۇمىر داپتەرىمدە.

ورىستەيمىن تىم ەرتە قامدانامىن،
مال دەپ ايتساڭ، مەن ساعان شامدانامىن.
اقىن دەگەن ءومىر بار سىرعا عاشىق،
جىر تۋدىرعان ويىنان مەندە انامىن.

جەردە ءتىرى...

جەردە ءتىرى،
جەر بار بولسا، ارينە مەندە ءتىرى.
جەردىڭ جانىن جەپ ءجۇرمىز جاراقاتتاپ،
قورعاۋ جايلى ايتپايدى پەندە ءتىلى.

مۇڭ قۇراعان،
توزاڭىنان تۇنشىعىپ كۇن قۇلاعان.
جەردىڭ تەسىپ جۇرەگىن مايىن سورعان،
تۇربالارىڭ جوعالسىن ۇڭعىلاعان.

جەردە جان بار،
جەر بار بولسا،
ارينە سەندە جان بار.
تاۋلاردى قوپاردىڭدار دانىشپاندى،
بايىرعى زاڭدىلىقتان سالعان اڭعار.

شۋلاپ جاتقان،
ورمانداردى ءورت شالىپ مۇڭعا باتقان.
دۇنيەنىڭ تەڭدىگىن ساقتايتۇعىن،
وزەندەردى بوگەمە تۋلاپ اققان.

وكىنىشتى،
ءزىلزالانىڭ  قاتەرلى  ىركىلىسى.
ۇلى جەردىڭ  ءون بويىن تازارتام دەپ،
ولدا زاڭدى تۇلپارداي سىلكىنىسى.

كىم كىنالى؟
ارينە، سەن كىنالى.
قۇم قۇيىلسىن كوزىڭە زىمىراندار،
اقيقاتتان اداسىپ ەل جىلادى.

جەر تۇراعى،
جەردە جۇرگەن تىرشىلىك ءور تۇرادى.
جاراتۋشى شايقاسا الاقانمەن،
سەنىڭ الىپ كارتاڭا كول تۇرادى.

بولعانمەنەن مىڭ قابات سەنىڭ قالاڭ،
پيعىلىنان سەسكەندى كوڭىل جامان.
ەش الاڭسىز، قالاسىز جاتقان بايتاق،
امان بولسىن كوسىلگەن كەرىم دالام.

ءتۇن قۇشاعى ءبىر الەم

ماقپال شاشى توگىلگەن،
ءتۇن قۇشاعى ءبىر الەم.
كوكىرەگىمە سوگىلگەن،
قاۋىشادى قىردا ولەڭ.

ساقارانىڭ كۇيىنەن،
كوركىن كورەم ىرىستىڭ.
قازاعىمنىڭ ۇيىنەن،
جىلتىلدايدى جىر ۇشقىن.

تۇڭگى سارىن الديلەپ،
اۋليە ەتكەن ات ءۇستىن.
بەتەگەلى بەتتە تال بۇرلەپ،
كەۋدەسىن كەرگەن ارىس شىڭ .

ويانعان ءۇمىت وسكەلەڭ،
وقىلعان داستان تاۋ ءىشى.
وياتقان ءتۇندى تاس كەرەڭ،
كوك ادىر، كوكجال داۋىسى.

ەرتوقىم سالعان جىلقىلار،
كەرىلگەن كەرتپەك كەزەڭدەر.
اۋىزدىق باسىپ جۇلقىنار ،
ايعىر جال اساۋ وزەندەر.

الىستان جالعاپ جىر ءۇنىن،
جەتەلەپ سامال سىپدىرى.
تاراسا قايىڭ بۇرىمىن،
ولەڭ عوي گۇلدىڭ ءدىرىلى.

يەندە بايعۇز شاقىرىپ،
مەزگىلدەر بەيۋاق اداسقان.
تۇياعىن تۇنگە ماتىرىپ،
جاپالاق تاڭعا بال اشقان .

تىرشىلىك قىزىپ تۇنىمەن،
دۇنيە ءدۇلدۇل ءبارى ولەڭ.
اقىننىڭ قوڭىر ۇنىمەن ،
دالامدى كورەم ءالى مەن.

ولمەي تۇعىن ءومىردىڭ سىرىن ۇقتىم

ءومىر بايگە بولعاندا، ءولىم كومبە،
ايتار دەيسىڭ تاعدىرىڭ ءجونىن كىمگە.
الاساپىران عۇمىردى اتتاندىرسا،
بۇرقىلداتقان شاڭ شىعار كورىڭنەن دە.

سايعاق تاقتاي قازدىيىپ اتىراپتا،
قوڭىر كورپە جامىلعان توپىراقتان.
قانشا كۇز ساعىم ۋاقىت جەلگە ۇشادى،
كەۋدەڭدى اتتاپ قاڭباق پەن جاپىراقتار.

سولاي ءومىر زاڭى بار ولسەم ولەم،
ايتەۋ ءومىر ماڭگىگە ولشەنبەگەن.
قاڭىلتىردان ويۋلاپ اي جاساما،
دايىن زيرات بار دەسەم ەل سەنبەگەن.

مەن شاۋىپ وتكەن بەلەستە بۇكىر بەلدە،
دارقان دالا زاڭى بار بۇكىل جەردە.
ءبىر ءومىردىڭ سوڭىنا نۇكتە قويىپ،
ءبىر سويلەمدى توقتاتتىم ۇتىرلەرگە.

عاسىر جورىتقان قاراتاۋ ساعىمدانعان،
قىزعىلت شاپاق باتار كۇن ارايلانعان.
سەزىمىمنىڭ مۇردەسىن ىمىرىت ءۇرلاپ،
مولا تەكتەس شوقىلار قارايدى الدان.

سول مولاعا مولدانى مۇدىرىتكەندە،
اسپانداعى ايدى اكەپ كىدىرىتكەندە.
مەنىڭ سورلى مۇردەمدە قۋانادى-اۋ،
سول كوكشوقى استىنا جۇگىرىتكەندە.

تابيعاتتا ءبارى بار دارا-دارا،
شوگىپ جاتقان بەلەستەر قارا نار ما؟
مەنىڭ نۇرلى كەۋدەمە شۋاق تولسىن،
يمان كەلتىر كەبىنگە وراعاندا.

جىلجىپ جىلدار ۇزارسىن عاسىر مەيلى،
كوكتەم كەلەر وزەندەر تاسىر مەيلى.
كوكشوقىدا، اقىننىڭ كەۋدەسىندە،
تۇيە بوزداپ، قوي قوزداپ جاتىر  دەيدى.

دۇعا وقىسىن سامال جەل دالا ماعان،
بۇلقىنىسى تىرىلىكتىڭ تاراماعان.
قاعاناعى جارىلىپ قاسيەتتىڭ،
جاڭا ومىرگە ءتول كەلسىن شارانادان.

مەنىڭ كەۋدەم ورداسى ۇلىلىقتىڭ،
مەنىڭ كەۋدەم كىندىگى قۇرلىقتىڭ.
ولگەن جوقپىن سان عاسىر كوكتەي بەرەم،
ولمەي تۇعىن ءومىردىڭ سىرىن ۇقتىم.

اياز قالام – ونەردىڭ اۋليەسى

اق سۇڭگىگە جاپسىرىپ كۇمىس شىقتى،
اپپاق دالا جامىلعان رىس قۇتتى.
تاۋ تابيعات اينەككە كوشىپ كەلىپ،
تەرەزەمنەن كورەمىن تىنىشتىقتى.

اقىنعا اياز جىر بەرىپ سەلبەسەدى،
اپپاق نۇرعا اينالدى قىر كەشەگى.
اياز قالام – اينەكتىڭ سۋرەتشىسى،
ناعىز عاجاپ ول ءتىلسىم گۇل شەبەرى.

قانات جالعاپ قيالعا تاۋ كيەسى،
اياز قالام ونەردىڭ اۋليەسى.
جەلتوقسان مەن قاڭتاردا سۋرەت سالعان،
ناعىز ۇستاز ومىرگە تاربيەشى.

اياز سەنىڭ ۇستازىڭ ومىرگە – ونەر،
سۋرەتىڭە زەر سالعان سەنىم بەرەر.
كەتكىم كەلدى مۇلگىگەن تىنىشتىققا،
ءتىلسىم سىرى اينەكتەن كورىنە بەر.

اياز شەبەر ويىمدى ءجۇر جەتەلەپ،
التاي قىستى جۇرگەندە ءبىز مەكەندەپ.
تەرەزەمنىڭ گۇلىنە قاراي بەرەم،
قالام العان سۋرەتشى قىز با ەكەن دەپ.

عاجاپ سىردىڭ قارايمىن ءتۇر-تۇسىنە،
زەر تابيعات قالپىڭا كىر تۇسىرمە.
اقىن بولعىم كەلەدى وزىڭمەنەن،
ۋاقىتتىڭ قۇرمەت قىپ ۇلگىسىنە.

جاراي قالسا تىلەگىم، قابىل ءىسىم،
جاڭا جىلعا تامساندى ساعىنىشىم.
اپپاق قاردان ىزدەيمىن مەن جوعالتقان،
اياز قىزدىڭ جاسىرعان ءادىرىسىن.

تاس ءجىبيدى قىراتتا قارا كەمىك

تابيعاتقا  شالقىماس كوڭىل نەدەن؟
ءبىر جاڭا ارمان تالپىندى بۇگىن مەنەن.
ناۋرىز كوكتىڭ جامىراپ تىرشىلىگى،
قار سوگىلىپ، جۋسانعا جىر تۇلەگەن.

تىرشىلىگىن عالامنىڭ قىبىرلاتىپ،
مايدا سامال جىر ايتتى سىبىرلاتىپ.
ءبىر جۇگىرىپ،  ءبىر توقتاپ، جول قارايدى،
قۇمىرسقادا قىل مۇرتىن جىبىرلاتىپ.

قۇس انىنە بولەنىپ دالا كورىك،
تاس ءجىبيدى قىراتتا قارا كەمىك.
ارالاعان عالامدى قىدىر اتا،
اق تىلەككە قۇت بەرەر دارا كەلىپ.

نۇر كوكتەمدە، پاكتىكتىڭ پەرىسى دە،
باتا بەرىپ  قىدىر ءجۇر ەل ىشىندە.
قورىقتىعىن  ۋىز عىپ ساپىرادى،
قوي تولدەتكەن شوپاننىڭ ورىسىدە.

مەيىرىنە بار عالام مەكىرەنىپ،
جومارت بولار مىستاندا ءداتتى بەرىك.
الاتاۋدا اق بوركىن سىپىرادى،
ءاز-ناۋرىزدىڭ  جىپ-جىلى دەمىنە ەرىپ.

اقىندىققا امال نە ءتىلىم قىسقا،
سەندەلەكتەپ جەم بولدى جىرىم قۇسقا.
ۇزىلگەندە ويىمنىڭ قاۋىرسىنى،
سۇيرەپ كەتتى ولجالاپ ءبىر قۇمىرسقا.

قۇس تىلىمەن مەن بۇگىن جىر جازامبا،
جۇك ارتقانداي كوكتەگى ءبىر قازانعا.
ءاز-ناۋرىزدا تىرشىلىك تۇگەل ولەڭ،
ءتىل شىققانداي جالعىز تال قىل قالامعا.

ۇشىپ جۇرگەن جان-جاعىم تۇگەل ولەڭ،
كىسنەيدى كىل ساۋرىك كۇرەڭ دونەن.
العىس ايتىپ جاتادى ابىز  جۇرەك،
ارمان كوكتەپ ناۋرىزدا تىلەگىمنەن.

تولقىن مۇحامءاديۇلى،

شىعىس قازاقستان وبلىسى, زايسان قالاسى.

Abai.kz