نوبەل العان لاسلو كراسناحوركايدىڭ «ءىبىلىس ءبيى» رومانىن 4 اۋىز سوزگە جيناقتاپ بەرەيىن:

1. «ءومىر دەگەنىمىز قاقپان. ءبىز ۇنەمى، قايتا-قايتا سونىڭ ىشىنە قۇلاي بەرەمىز. ءبىز ءوزىمىزدى ازات بولدىق دەپ ويلايمىز، بىراق شىن مانىندە تەك كىسەنىمىزدىڭ قالپىن عانا وزگەرتەمىز».

ەسەنعالي راۋشانوۆ نە دەپ ەدى: «اياعىما قارايمىن، شىدەرىم جوق، نەگە قاقساي بەرەدى جىلىنشىگىم» دەمەپ پە ەدى. ال بيىل نوبەل العان جازۋشى دا سونى قايتالاپ تۇر.

2. «ءبىز ءاردايىم الىستاعى جارىقتى اڭسايمىز، ال اياعىمىزدىڭ استىنداعى جولدى ۇمىتامىز».

اتا-اناسى بار، بالاسى بار ورتا جاستاعى ادام ءومىردىڭ اۋىرلىعىن بار كۇشىمەن كوتەرەدى دە، ۇنەمى بىلاي دەپ ويلايدى: «اقشا تاپسام، بالام وسسە، زەينەتكە شىقسام، تىنىش ءومىر باستالادى».

سول “كەيىنگى” كۇندى اڭساي ءجۇرىپ، بۇگىنگى ءومىرىن ەلەۋسىز وتكىزەدى. ال شىن مانىندە، باقىت كۇتۋمەن كەلمەيدى，ول كۇن سايىنعى قاراپايىم ساتتەردەن جينالادى.

3. «نەعۇرلىم كوپ بىلسەك، سوعۇرلىم از تۇسىنەمىز».

قازىر ادامدار قىسقا ۆيدەولاردان ءبارىن بىلەتىندەي كورىنەدى: جۇلدىزدار ءومىرى، دەنساۋلىق كەڭەسى، جاڭالىقتار… بارىنەن حاباردار.

بىراق ءوز ويىن ايتۋعا كەلگەندە، ابدىراپ قالادى. اقپارات كوپ، بىراق تۇسىنىك از.
باس تولى مالىمەت، جۇرەك پەن سانا – بوس.

4. «ءازىل – ءومىر سەكىلدى: باسى دا، سوڭى دا جاقسى ەمەس، بىراق ورتاسى كەرەمەت».

ادام دا سولاي عوي: دۇنيەگە كەلگەندە ءوز ەركىمىزبەن كەلگەن جوقپىز، قارتايعاندا دا كەيدە ەشكىمگە كەرەك بولماي قالامىز.

دۇيسەنالى الىماقىن

Abai.kz