"ورىس بالاسى وقۋدان بوساسا، فۋتبول، دوپ، ­جارىس، نەشە ءتۇرلى دەنە تاربيەسى، قازاق ب­الاسى وقۋدان شىقسا كوشە قىدىرۋ، تانىس جا­عالاۋ، جوق جەردەن پايدا قىلا قويۋ... ورىس­ بالاسى بوس بولسا قۇس اتادى، قايىققا مىن­ەدى، مۋزىكا تارتادى، كىتاپ، ادەبيەت قارا­يدى. قازاق بالاسى قولى بوساسا، ءتۇتىن اڭد­يدى، وسەك اڭديدى...

بۇ قالاي؟ ورىس بالاسى ىستەگەن ونەر قازاق­ بالاسىنىڭ قولىنان كەلمەي مە؟ ابدەن كەل­ەدى. بىراق موينى تۇسكىر جار بەرمەيدى. ­نەگە؟ كورگەنى، ۇلگىسى جامان.

جاس كۇنىندە بالاسى بىردەڭەگە ۇرىنىپ نە ءبىر جەرىن قاناتىپ السا­، بالاجان انا ۇستىنە قاراپ: "قۋاتىم-اي! ­اۋىرىپ قالدى ما؟ ۇرلەيىنشى، سۇيەيىنشى" دەپ، اۋىرعان جەرىن ودان جامان اۋىرتادى.­ اياعان سايىن بالاسى ودان سايىن باجىلداپ ­جىلايدى.

بۇل نەگە ۇيرەتەدى؟ جىلاۋىقتىققا، وتىرىك ­بايبالامعا، سارى-ۋايىمعا، ايەڭكەستىككە ۇ­يرەتەدى.

ارداقتاعان جالعىزىن، ايتپەسە ادام ولار ك­وز نۇرىن اتا-اناسى جاسىنان سۇرانشاقتىققا­ ۇيرەتەدى. "اعاتايىڭنىڭ قامشىسىن سۇراي ع­وي", "بالانىڭ مەسەلىن قايتارماڭىز", "اتا­لارى ايتتىق، بايعازى، كورىمدىك بەرەتىن ش­ىعار", "قاراعىم سۇرا، بەرمەسە جىلا", "پا­لەنشە جانعا بەرمەگەن مالى ادىرا قالسىن" ­- مىنە، قازاقتىڭ جاسىنان بالاسىن باۋلۋ ءت­ۇرى. وسكەن سوڭ بۇل بالا سىمتىك بولماي، س­ۇرانشاق بولماي، جالىنعىش، جاعىنشاق، جارا­مساق بولماي تۇرا ما؟

سۇرانشاقتىق قازاقتىڭ وزىنە ءمىن ەمەس كورى­نەدى. "جىلاماعان بالاعا ەمشەك بەرمەيدى",­ "بەرمەيتىن ساراڭ بولمايدى، سۇراۋى جەتپەيدى", "بەرگەن پەرنە بۇزادى" - مىنە سۇراۋ­ قولداعان دانالىعى.

...زامان وتكەن جوق. جامان ادەتتەن قۇتىلام د­ەگەن ادام قىرىققا كەلسە دە، قۇتىلۋعا بول­ادى. ادەتكە قارسى ادەتتى شوقپار قىلا ءبىل­ۋ كەرەك. جىلاۋىق، بايبالام، جالىنشاق، سۇ­رانشاق، جاعىنشاق، جاراماساق ەلدىڭ جانى ق­ۇل بولادى. قۇلدىقتان بوسانعاندى جاستاردى­ڭ مىنەزى دالەلدەيدى. جوق بولساڭ دا ءىرى ك­وڭىل، سۇڭقار مىنەزدى بول. ونداي قارتقوجالار بىزدە جوق ەمەس، بار. سولاردان ۇلگى الىڭدار، باۋىرلار!"

جۇسىپبەك ايماۋىتوۆ

دوسجان توقتارۇلىنىڭ فەيسبۋكتەگى پاراقشاسىنان الىندى