(كەڭەسارى قاسىمۇلىنا)

باللادا

قارا شالدان باتا الىپ، قاراشا ۇيدەن اتتانعان،
قۇدايىنىڭ الدىندا شاھيت كەشىپ، ماقتالعان،
تولقىنى اساۋ تەڭىزدەي تۇلا بويدا تاسىپ قان،
ارىستانداي اقىرىپ، اتا جاۋىن شوشىتقان،
ابىلايدىڭ ۇرپاعى،
سۇلتانداردىڭ سۇلتانى —
ازىرەيىل كوزىمەن سۇڭقاردايىن سۇقتانىپ،
شىدەرىسى شەشىلگەن تۇلپاردايىن تەپسىنىپ،
ازاتتىققا اسىققان،
ەي، مەنىڭ ەرەن تۋعان، ەرلىك قىلعان
حان كەنەم!..

سوزدەرىنە تۇكىرىپ بودان قىلماق ۇلىقتىڭ،
ءبىر بايراقتىڭ استىنا باتىرلاردى جيىپ مىڭ،
دامىل تاپپاي ۇرىستى داليعان بۇل دالادا،
ۇيقى كورمەي ال ۇيدە،
شىرىلدادى شارانا...
كەكىلىك سەڭگىر دەيتۇعىن قىرعىزداردىڭ جەرىندە،
قىرعىز-قازاق سوعىستى مايتوبەنىڭ بەلىندە.
اسكەرى كوپ قىرعىزدار قورشاۋعا الدى قازاقتى،
جالعىز قالعان حان كەنە،
ءولىم كۇتتى ازاپتى...
ەكى راكات نامازىن وقىپ الىپ باتىرىم،
و دۇنيە ەسىگىن اشىپ جاتتى اقىرىن.
ابدىرادى سوندا جۇرت، جەڭىلدىك پە، جەڭدىك پە؟
باسىن شايقاپ، تاڭىرقاپ ءولىم جەڭگەن ورلىككە.
ءتىلىپ،
كەسىپ،
ازاپتاپ،
سالساڭ دا داعى جابىرگە،
يىلمەيدى ەشقاشان — يىلگەن باس تاڭىرگە!..

ەلى، جەرى، وتانى — حان كەنەدەن قالعان باق،
ەرلىگىمەن باتىردىڭ — ەكى عۇمىر جالعانباق.
حان كەنەم-اي!..
سەن قۇساپ،
ۇلتىم ءۇشىن بۇلقىنىپ،
جۇرتىم ءۇشىن جۇلقىنىپ،
شاھيتتىكتىڭ ءشارباتىن
كەتەم كەيدە
ارمانداپ...

ءبىرجان احمەر

Abai.kz