راحمەتوللا اپشەۇلىنىڭ ءومىرى

راحمەتوللا اپشەۇلى 1924 جىلى قازان ايىندا ەسكىشە وقىعان، ءدىندار، سوپى وتباسىندا دۇنيەگە كەلگەن. ونىڭ اكەسى كونەشە ءدىني قيسسالاردى كوپ وقىپ، كوپ جيناعان ادام. راحمەتوللا وسىنداي وتباسى تاربيەسىندە بولىپ، ەس بىلگەننەن اكەسىنىڭ اۋزىنان قيسسالارىن قىزىعا تىڭداپ، ونى جاتتاپ جاستايىنان ءۇيىر بولىپ وسەدى. ول ون جاسقا تولعاننان كەيىن، اۋىلداعى ءدىني مەكتەپتە وقىپ، اۋىل مولداسىنان ەسكىشە ساۋات اشىپ، كونەشە قۇران جازۋلارىن ءوز اۋەنىمەن وقىپ، جازا بىلەتىن بولادى. راحمەتوللا وقىپ جۇرگەن كەزىندە اكە تانىمىنا كوبىرەك ەلىكتەپ، اكەسى جيعان كوبىرەك وقيتىن كىتاپتاردى وقۋعا قۇمارتادى. ءسويتىپ ول «باداۋام»، «جۇم-جۇما»، «كەسىك باس»، «قيامەت احۋالى» سياقتى ءدىني كىتاپتاردى «مۇحامەت قاناپيا»، «زاحرۋم سال-سال» تەكتەس كونە قيسسالاردى قىزىعا جاتتايدى. ونىڭ وسى تۇستا اسىرەسە، بەرىلە وقىعاندارى «قوبىلاندى باتىر»، «ەر تارعىن» قاتارلى باتىرلار جىرى مەن «مارعۇزارىن»، «جيھانشا»، «بالقيا»، «ءجۇسىپ-زىليقا»، «نۇعىمان-ناعىم»، «سايپىلمالىك جامال»، «قوزى كورپەش-بايان سۇلۋ»، «قىز جىبەك» سياقتى عاشىقتىق جىرلارى بولادى. كىتاپ وقۋ قۇمارلىعىمەن ساۋاتىن تەز اشقان ول ءوزىن قىزىقتىرعان قيسسا داستان، جىرلاردى كوشىرىپ الىپ، جاتتايتىن بولدى.

ەسكىشە اۋىلدىق مەكتەپتى 15 جاس شاماسىندا تاۋىستى. جاستايىنان وقۋ، بىلىمگە بوي ۇرعان راحمەتوللا قيسسالار مەن داستانداردى، عاشىقتىق جىرلارىن ىرعاعىمەن اۋەندەتىپ جاتقا ايتاتىن قيسساشىل ءارى انقۇمار بولىپ ءوستى. ول جيىن-تويدا توگىلدىرىپ قيسسا ايتىپ، تامىلجىتىپ ءان شىرقاپ، اۋىل ادامدارىنىڭ اڭسارىن وزىنە اۋدارادى. ءسويتىپ ەل نازارىنا ەرتە ىلىنگەن راحمەتوللانىڭ اۋىلدا جۇرگەن كۇندەرىندەگى جۇمىسىنىڭ كوبى ءوزى قاتارلى اۋىل بالالارىنا ءوزى بىلگەن قيسسالاردى ۇيرەتىپ، ءتىپتى، ولاردىڭ كەيبىرەۋلەرىن وقىتىپ، ساباق ءوتۋ بولدى. ەل اراسىندا، اۋىل اقساقالدارى مەن اعايىن تۋىستارى ورتاسىندا «بالامىز اپشەنىڭ بالاسىنداي بولسا بولدى» دەگەن تىلەكپەن بالالارىن باسقا اۋىل مولدالارىنان وقىتۋعا جىبەرمەي، راحمەتوللادان ساباق الۋعا ىنتالاندىردى. ءسويتىپول اۋىل بالالارىنا ءبىر مەزگىل ساباق وتەتىن.

اۋىز ادەبيەت مۇرالارىن ۇيرەنۋ اۋەسى ەرتە ويانعان راحمەتوللا اپشەۇلى كەيىن قالاداعى ورتالاۋ مەكتەپكە كىرىپ ول ءوزىنىڭ كىتاپقۇمار، ادەبي اۋەسكەرلىگىمەن كوزگە ءتۇسىپ، مەكتەپتىڭ ويىن-ساۋىق ۇيىرمەسىنە قاتىسىپ، مەكتەپ ساحناسىندا وينالعان كەيبىر شىعارمالاردىڭ بەلسەندىسى بولدى. ول ءۇرىمجى قالاسىنداعى پەداگوگيكالىق مەكتەپتەن وقىعان كەزىندە دە ءوزىنىڭ الدىنداعى جانە قاتارلاس تالانتى بار ساباقتاستارىمەن بىرلەسىپ ادەبي كىتاپتاردى ىزدەپ ءجۇرىپ وقىدى.  ەندى راحمەتوللا اپشەۇلى قولىنا قالام ۇستاماي تۇرا المادى. ول تۇڭعىش رەت 1947 جىلى «جول قاتىناس جۇمىسشىلارىنىڭ ومىرىنەن ادەبي وچەرك» سيپاتتى ادەبي تانىستىرۋ جازادى. ونىڭ جازۋشىلىق ءومىرى وسىلاي باستالادى. راحمەتوللا وسى جىلى قاراشا ايىندا ۇسىنىس بويىنشا ىلەدەگى «توڭكەرىس تاڭى» گازەتىنە قىزمەتكە ورنالاسادى. ول 1948 جىلدان باستاپ ولەڭ جازۋمەن شۇعىلدانادى. سول تۇستاعى ءارتۇرلى تاقىرىپتاعى ولەڭدەرىن «توڭكەرىس تاڭى» گازەت پەن سول كەزدە قازاق تىلىندە شىعاتىن «وداق» ادەبي جۋرنالىندا جاريالاپ تۇردى. راحمەتوللا 1951 جىلى «شىنجاڭ گازەتىنە» اۋىسادى. وندا تىلشىلەر توبىنىڭ باستىعى بولادى. ول ولەڭ جازۋدى جالعاستىرا بەرەدى. كەيىن 1954 جىلى «شىنجاڭ ادەبيەت يسسكۋستۆوسى» اتتى ادەبي جۋرنالدىڭ رەداكتسياسىنا اۋىسىپ، رەداكتور بولىپ تاعايىندالادى.

راحمەتوللا اپشەۇلىنىڭ پروزا  جانرىنا قالام تەربەۋى وسى جۋرنالعا كەلگەن كۇننەن باستالدى. 1954 جىلدان 1956 جىلعا دەيىن قىسقا نۇسقالى «شىرعا»، «جەندەت جەڭگە»، «قۇپيا قۇدالىق»، «دوستار»، «بيىككە» قاتارلى اڭگىمەلەرىمەن قاتار «ىڭىردە»، «سەرت» دەگەن وچەركتەر جازدى. «وزعاندار مەن توزعاندار» اتتى اڭگىمە، وچەركتەر جيناعى كىتاپ بولىپ باسىلدى. «شىرىقتى بۇزعان شۇبار ءتىل»، «ەكراندا»، «اپاتپەن ايقاستا»، «اپكەشتى كەلىنشەك» سىندى اڭگىمە، كومەديالىق شىعارمالار جازدى. ءارى «سپاردا»، «انشان تۋرالى جىر»، «ولەڭدەر»، «كەۋەزحان»، «التايدا» دەگەن الۋان تاقىرىپتاعى ولەڭدەر جازىپ، جاريالادى. راحمەتوللانىڭ «مادەنيەت زور توڭكەرىسىنە» وكىنىشكە تولى ون جىلىن بەينەلەپ جازعان اڭگىمە، وچەرك، ولەڭدەرى از ەمەس. قالامگەردىڭ ىزدەنىس بارىسىندا تۋىنداعان «ايپارا» پوۆەستىمەن بىرگە «ارۋاق ءۇنى» اتتى ولەڭ رومانى دۇنيەگە كەلدى. ونىڭ باسپادا باسىلعانى، باسىلماعانى بار 150-دەن استام ولەڭدەرى مەن ءۇش داستانى بار.

سۋرەت: اۆتوردىڭ مۇراعاتىنان الىندى.

راحمەتوللا اپشەۇلىنىڭ شىعارمالارى

راحمەتوللا اپشەۇلى ولەڭ، جىر، قيسسالارعا اۋەستەنۋدەن باستاپ، قالامدى الدىمەن ادەبيەتتىڭ ۇشقىر جانرى ولەڭگە سىلتەدى. ول العاشقى جىلدان باستاپ-اق ءومىر شىندىعىن اقىندىق سەزىممەن بايقاپ، ونى پوەزياعا ارقاۋ ەتتى. راحمەتوللا اپشەۇلىنىڭ ولەڭدەرى جەلپىگەن سامالداي، جىلى شۋاقتى بولىپ، جەر-سۋعا، ەلگە، دوسقا، زامانداس ەڭبەك ادامدارىنا ارنالعان جان جىلىتار كوڭىل كۇي ليريكالارى ەدى. كەيدە اقىن كوڭىل كۇيىن اسقاق شالقىتىپ، ولەڭىن ءان ىرعاعىنا لايىقتاي جازادى. اقىننىڭ وسىنداي شالقىمالى شابىتىنا باعىنا، وي جۇيەسىن كەڭگە جايىپ، ۇزاعىراق تولعاۋىنان تۋىنداعان دۇنيەلەرى وقيعالى كەسەك شىعارمالارعا اينالادى. ونىڭ مۇنداي ولەڭدەرىنىڭ شۋماقتارى، ەڭ اياعى تارماقتارىنا دەيىن اقىن سەزىمىن قۇبىلتا العا تارتىپ، قاراپايىم، مايداقوڭىر، سىڭعىرلى كوركەم اۋەنىمەن كەلىپ، وقىرمانىن وزىنە باۋراپ الادى.

ونىڭ «سالەم» اتتى ولەڭىندە:

«اق سۇيەك تاستاپ دۋلاعان،
وسىناۋ جاسىل قىر ما ەكەن؟
سول توبەدە ويناعان،
بالالار ما ەكەن، قۇر ما ەكەن؟
بۇلعاقتاپ اناۋ كورىنگەن،
ۇكى مە ەكەن، ءبۇر مە ەكەن؟
قايتا ورالىپ كەلگەندە،
ۇسىنارى گۇل مە ەكەن؟» – دەسە، جانە بىردە:

«اۋىلداس قۇربىم قول بۇلعاپ،
تۇبىندە كۇلىپ تۇرما ەكەن.
جالتاقتاي بەرەم ارجاققا،
وسىنداعى سىر نە ەكەن؟» – دەيدى.

ول وسىلايشا وقىرمانىن جوعارىداعى ايتىلعان سىرشىلدىعىمەن ەلىتىپ، ەلىكتىرىپ وتىرادى. ولەڭدە اقىننىڭ كوڭىل كۇيى مەن ءومىر تولعامى تابيعي وبرازدالىپ، جۇرتشىلىقتى قىزىقتى دا اسەم ءومىر تەرەزەسىنە ۇڭىلدىرەدى. مۇندا اقىن تۋعان جەرگە، وسكەن-ورتاعا، بالالىق شاققا ەلجىرەگەن ساعىنىشپەن وي جۇگىرتىپ، ءارى سول كۇندەردى كوز الدىنا ەلەستەتە وتىرىپ، شابىتىن اسا تاسىتپاي تولعايدى. بۇل ولەڭ جولدارى سەزىم شۋاعىمەن قۇبلىپ، ۇلتتىق سالت-سانا، حالىقتىق بوياۋمەن تۇستەلىپ، ساعىندىرعان ىستىق كۇندەر بەينەسى تىڭداۋشىسىنا باس شۇلعىتىپ وتىرادى. اقىننىڭ بۇدان باسقا دا ىلگەرى، كەيىندى جازعان الۋان تاقىرىپتاعى ولەڭدەرى تەرەڭ مازمۇنىمەن ەرەكشەلەنىپ، پوەزيالىق بوياۋمەن پروزالىق ەڭبەگىنىڭ ارەدىگىندە ءۇزىلىسسىز جالعاسىن تابادى. ونىڭ پوەزيالىق سيپاتتاۋلارىنىڭ قىرى مەن سىرىن دومبىرانىڭ قوس ىشەگىنشە جارىستىرا ورگەن فيلوسوفيالىق تۇيىنگە تولى تولعاۋلارى جانىڭدى راحاتقا بولەيدى. ىزعارلى بوراندى قاقاعان اياز كەتكەننەن كەيىنگى جازدىڭ كوركەم قۇبىلىسىن سول شاقتاعى جۇرەك قالاۋىمەن استاستىرا كەيىپتەيدى. ول جاز جانارىنىڭ نايزاعايداي جارقىلدى وت سەمسەرىنىڭ مەن قاھارلى تۇسىن:

«سۇيەمىن نايزاعايدىڭ جارقىلىن،
يەمىن ساعان باستى جارقىن كۇن» – دەپ توگىلدىرەدى. ەڭ سوڭىنا قاراي ولەڭنىڭ مازمۇنى ارعى تەرەڭنەن سىر تولعايدى.

«اعا بەر، اساۋ بۇلت ءتۇيىلىپ،
اتا بەر وت شالماڭدى ءۇيىرىپ!
جىن بولسام مەنى عانا كوزدەپ ات!
شىن بولسام جىنعا ءتۇسسىن كيىلىپ».

بۇل جەردە نايزاعايعا جان ۇستىندە جان قوسىپ، تۇسسەڭ ادامزاتقا ەمەس جىنعا ءتۇس، مەن شىن جىن بولسام، كوزدەپ ات، ماعان ءتۇسسىن كيلىگىپ دەپ، تىرشىلىك اتاۋلىعا تونبەگەنىن قالايدى.

ر.اپشەۇلى تاڭنىڭ قىزىل راۋانىن:

«قادالىپ كۇمىس شاپاق كىرپىكتەرى،
(قاراڭعىلىق سەرپىلىپ، بۇركىپ كەرى)
بوز شاتىرىن كوتەرىپ تاڭ اياڭداپ،
كەلە جاتىر اسپانمەن جىلجىپ پەرى» – دەپ، اسپانمەن جىلجىعان پەرى سىندى جاندى بەينەگە تەڭەيدى.

كەيدە:

«گۇل مە دەۋشى ەم قاۋىزىن جاڭا جارعان،
جاقۇت پا دەپ قاراۋشى ەم بال-بۇل جانعان،
پەرىشتەنىڭ وزىمە دەپ قالۋشى ەم.
سۇلۋلىقتىڭ ءتاڭىرى نۇرعا سالعان» – دەپ، سۇلۋلىق الەمىنە تامسانادى. اقىننىڭ كەز كەلگەن ولەڭىن الساق تا، ونىڭ وي كەستەسىنەن جالىنداعان نۇرلى سەزىم، جارقىلداعان جاندى سۋرەت قۇيىلىپ جابادى. ولەڭدەرى وبرازى، مازمۇنى جاڭالىققا باي، ويى ورالىمدى، ءتىلى كوركەم.

جازۋشى ر.اپشەۇلى 1954 جىلدان باستاپ پروزا جانرىنا بەت بۇرادى. اسىرەسە اڭگىمە جانە دراما جانرىمەن جاقسى كورىندى. ونىڭ  «وزعاندار مەن توزعاندار» اتتى اڭگىمە، وچەركتەر جيناعىنا ەنگەن «جەندەت جەڭگە»، «شىرعا» قاتارلى وتكىر نوۆەللالارى مەن سول جىلدارى جازىپ، جاريالاعان «قۇپيا قۇدالىق» اتتى دراماسى جازۋشىنىڭ تيپتىك وبراز جاساۋعا قابىلەتتى ەكەنىن دالەلدەگەن دۇنيەلەر.

راحمەتوللانىڭ «شىرعا» اتتى اڭگىمەسى ەسكىلىكتىڭ كەرتارتپا ءداستۇرىن اياۋسىز مىسقىلداعان وتكىر ءتىلدى تۋىندى. توقالىنىڭ جازعان ارىزى بويىنشا كوكەباي شالدىڭ ۇيىنە سوتتان ادام كەلمەكشى بولادى. سول قۇزىرلى بيلىك يەلەرىنىڭ كەلۋىن الاڭداي كۇتىپ جۇرگەن كوكەباي بىردە قاتتى جاڭبىردىڭ استىندا قالىپ، ۇيىنە تۇسە قالعان ەكى ستۋدەنتتى «سوت» ەكەن دەپ قالىپ، قالبالاقتاپ ولارعا ۇلكەن قۇرمەت كورسەتەدى. ءجون سۇراسا كەلە ولاردىڭ «ستۋدەنتپىز» دەگەن ءسوزىن ونىڭ ەلەگىزىپ وتىرعان قۇلاعى «سوتپىز» دەگەندەي ۇعىپ قالادى. سول-اق ەكەن كارى كوكەڭ ەسى شىعا بەزەكتەي جۇگىرىپ، داستارحانعا بارىن سالادى. سوياتىن قويدى دا اكەلىپ، كولدەنەڭ تارتىپ، باتا سۇرايدى. شالدىڭ ىستەپ جۇرگەن ارەكەتىنىڭ تىم ەرسى ەكەنىن بايقاپ ستۋدەنتتىڭ ءبىرى: «مىناۋىڭىز قازاق جولىمەن جايماق قوناعاسى ما، الدە «سوت» بولعانىمىز ءۇشىن تارتىلماق شىرعا ما؟» – دەگەن سۇراق قويادى. ەكىنشىسى:  «ءبىز سوت ەمەسپىز، اقساقال، وقۋشىمىز» – دەپ شىندىعىن ايتقاندا، كوكەباي قويدى قويابەرگىزىپ، توسەگىنە قۇلاي كەتەدى. بۇلارعا دەگەن باعاناعى سىي-قۇرمەت سۋ سەپكەندەي توقتاتىلادى. ەندى شالدىڭ ەكىجۇزدىلىگىن كوز الدارىنان وتكەرىپ وتىرعان ستۋدەنتتەردىڭ ءبىرى ەكىنشىسىنە شالعا ەستىرتە: «ەي، سوت بولماساڭ دا سوت باستىعىنىڭ بالاسى ەدىڭ عوي، ءجونىڭدى ايتساڭ بولماي ما؟» – دەپ قالادى. كوكەباي شال بۇل ءسوزدى ەستي سالا:  «مەنى قايتەر ەكەن دەپ وتىرعان سوت ەكەن عوي» دەگەن ويمەن ورنىنان اتىپ تۇرىپ، بۇلاردان كەشىرىم سۇرايدى. ءۇي ىشىندەگىلەرگە ايقۇلاقتانا ايقايلاپ، بايبىشە، توقالىنا قاتار بۇيىرا سويلەپ، ولاردى زىر جۇگىرتىپ، قوي قايتا كولدەنەڭ تارتىلىپ، باتا تىلەنەدى.

«شىرعاداعى» وقيعا وتە نانىمدى ءوربيدى. كەيىپكەر ارەكەتى ەزۋىڭە كۇلكى ۇيىرەدى. كوز جۇگىرتە قاراپ وتىرىپ، كەي تۇستا ءتىپتى كوكەبايدى ايايسىڭ دا. ونىڭ قايتسەم دە توقالىمنان ايىرىلىپ قالماسام ەكەن دەپ جۇگىرىپ جۇرگەن ارەكەتى وزىنە دۇرىس بولعانىمەن، وزگەلەرگە مازاق. كوكەباي حاراكتەرى جارقىراي اشىلىپ، ەڭ سوڭىندا ول كارى تازىداي بۇكشيىپ توسەگىنە سىلق قۇلايدى. كوكەبايدىڭ بۇل قيمىلىن سىرتىنان شولىپ جۇرگەن توقالى مىرس-مىرس ەتىپ كۇلەدى. ونى كورگەن شال ءتىپتى كىرپىدەي جيىرىلادى. «جاتقانىڭنان تۇرما» دەپ ىشىنەن تىلەپ وتىرعان توقالىنىڭ بەينەسىنەن-اق كوكەبايعا ءبارىبىر توقتامايتىنى انىق بايقالادى. اڭگىمە سىقاقشى چەحوۆتىڭ  «حامەلەون» اتتى ساتيرالىق اڭگىمەسى سياقتى وتكىر دۇنيە. چەحوۆتىڭ وبەكتىسى ءوز مەزگىلىندەگى رەسەي پاتشالىعىنىڭ ەكىجۇزدى ءارى پاراقور چينوۆنيگى وشيمولوۆ بولسا راحمەتوللانىڭ العان نىساناسى قازاق ساحاراسىنىڭ فەودال توعىشارى كوكەباي ءارى ونىڭ اۋا قارماعان ساسىق ارەكەتى. جازۋشى شەبەرلىگى ارقاسىندا چەحوۆتىڭ حامەلەونىنا كوكەبايدى ۇقساتتىردى. ول «قۇپيا قۇدالىق»، «شىرىقتى بۇزعان شۇبار ءتىل» اتتى اڭگىمەلەرى ارقىلى قازاق اۋىلىنداعى ءدىني ءتۇس العان سالت-سانا مەن ناداندىققا قاتال ءتيىستى. توعىشارلىق اتاۋلىنى اجۋالاپ، جەڭ ىشىنەن جالعاسقان قۇپيا قۇدالىقتىڭ سىرىن اشكەرەلەدى.

تىلگە شەبەر راحمەتوللا اپشەۇلى دراما جانرىنا دا قالام تانىتقان تالانت يەسى. ونىڭ  «قۇپيا قۇدالىق» اتتى پەساسى، قىتاي قازاق ادەبيەتىندەگى وسى جانرداعى العاشقى تۋىندى. بۇل پەسادا – ايەلدەر تەڭدىگى مەن نەكە ەركىندىك ماسەلەسى التىن ارقاۋ بولعان. قازاق اۋلىنداعى جەڭ ىشىنەن جالعاسقان قۇپيا قۇدالىقتىڭ قىر، سىرىن اشكەرىلەيدى. باس بوستاندىعى ءۇشىن كۇرەسكەن، جان الىسىپ، جان بەرىسكەن جاڭا زامان جاستارىنىڭ بۇلقىنىسىنا سەن دە ەلەگىزيسىڭ.

دراما كەيىپكەرلەرى مالعا ءوز ۇرپاقتارىن ايىرباستاپ، ءتىپتى، ءوزىنىڭ ارىن دا ساۋدالاپ جىبەرۋدەن تايىنبايتىن بەزبۇيرەكتەر. مال بايلىعىنا ماستانعان ماقتانشاق ءارى سۋايت ءمۇساپىر مەن ونىڭ ءوزىن بيلەيتىن ادۋىن دا دولى، جەلوكپە جاس ايەلى شورا وبرازدارى ەرەكشەلەنە دارالانادى. جانە وسىلارعا قارسى كەيىپكەر، ءمۇساپىردىڭ بۇرىنعى ايەلىنەن قالعان ون بەسكە ەندى اياق باسقان جاس قىزى زيادان اكە-شەشەسىنىڭ «قۇدالىق اتتى قۇپيا تۇزاعىن» بىت-شىت ەتىپ بۇزىپ، ەركىندىك جولىن تاڭدايدى. زيادان اقىلدان ازعىنداعان تاس باۋىر اكەسى ءمۇساپىر مەن وگەي شەشەسى شورانىڭ ءوزىن جاسى ەلۋدەن اسقان، ايەلى ولگەن كارى ءسىڭىر بىتىمبايعا ءبىر تيىرمەن، ءبىر جورعاعا باعالاپ، ساۋدالاعان ءارى زاڭسىز وزىنە ايتپاي سىرتىنان، قۇپيا قۇدالىعىنا قارسىلىق كورسەتەدى. زيادان ەركىندىك، تەڭدىك ءۇشىن ءارى وقىپ ءبىلىم الۋى ءۇشىن، باسىنىڭ بوستاندىقتا بولۋىن تىلەيدى. ول قالىڭ مال الۋ ءۇشىن ايتىلعان ەش اقىلعا يلىكپەيدى. جانە ولاردىڭ قورقىتقان قاھارىنان قايمىقپايدى. كۇرەسكە ىڭعايلانىپ، ەسەيگەن سايىن وي توقتاتىپ، ەرتەڭگە سەنىم ارتۋمەن دارالانادى. اكەسى ءمۇساپىردىڭ ۇجىمدىق مويىنسەرىكتەسىن، ورتاق ەڭبەكتەن بويىن الا قاشىپ، جەكە بايلىعىن ساقتاپ، ەبىن تاۋىپ ءبىتىمبايدىڭ ديىرمەنىن قۇدالاسۋ ارقىلى قولعا ءتۇسىرىپ الۋ جايىن ويلاپ باسى قاتىپ جۇرگەنىندە شورانىڭ ءبىتىمبايدىڭ ۇلى قىدىربايمەن كوڭىلدەستىك جولعا تۇسكەنىن بەتىن جىرتا اشكەرەلەيدى.

وقيعا جەلىسى ءبىر وتباسىنداعى ەكى ءتۇرلى كوزقاراس، ەكى ءتۇرلى سەنىم بارىسىندا ءوربىپ، اكە-شەشەسىنە جاس قىزدىڭ قارسىلىق تانىتۋىمەن شيەلەنىسەدى. جاس زيادانعا كارى اجەسى مەن تۋعان اعاسى ىدىرىس ارقاسۇيەۋ بولادى. شىعارمانىڭ بوياۋى قانىق، قۇرىلىمى شىمىر، ءتىلى مىسقىل، يۋمورعا قۇرالعان.

احمەتبەك كىرشىباي

اۆتوردىڭ «حح عاسىردىڭ العاشقى جارتىسىنداعى قىتايداعى قازاق ادەبيەتى» كىتابىنان دايىنداعان ءالىمجان ءاشىمۇلى.

Abai.kz