حاليل گيبران

(1883-1931)

ليۆاندىق-امەريكالىق جازۋشى، اقىن، فيلوسوف. ونىڭ اتاقتى فيلوسوفيالىق «پايعامبار» پوەماسى الەمگە تانىمال.

قۇداي

كونە ءبىر زامانداردا،
بىلدىرلاپ العاش ءتىلىم شىققاندا،
كيەلى تاۋدىڭ باسىندا،
ءتىل قاتتىم مەن قۇدايعا:

«ۋا، يەم!
قۇلاق كەستى قۇلىڭ مەن،
مەن ءۇشىن زاڭ بارلىق تىلەك-ءامىرىڭ،
وتەم ساعان باسىمدى ماڭگى ءيىپ مەن»
ءتىل قاتپاستان سوندا قۇداي،
وتە شىقتى تۇنەرگەن قۇر داۋىلداي.

ارادا مىڭ جىل سىرعىپ وتكەندە،
كيەلى تاۋدىڭ باسىندا، ءتىل قاتتىم تاعى قۇدايعا:
«ۋا، جاراتۋشى! سەنسىڭ مەنى جاراتقان،
يلەپ الىپ بالشىقتان،
بەردىڭ بەينە ەڭ ىزگى،
سەندىك قوي ءبارى مەندەگى»
سوندا قۇداي ءتىل قاتپاستان،
كەتتى ءوتىپ قاناتتاي سۋىل قاققان.

وتكەندە ارادا تاعى مىڭ جىل،
كيەلى تاۋدىڭ باسىندا، ءتىل قاتتىم تاعى قۇدايعا:

«ۋا، اكە!
ۇلىڭمىن مەن سەنىڭ ەرگەن،
ماحاببات، مۇسىركەۋمەن دۇنيە كورگەن.
مەن دە سەنى شىن ءسۇيىپ، بەرىلۋمەن،
جەردەگى پاتشالىعىڭا يەمىن مەن»
سوندا قۇداي ءتىل قاتپاستان،
تۇمانداي كەتتى اينالىپ الىستان.

ارادا تاعى مىڭ جىل وتكەندە،
كيەلى تاۋدىڭ باسىندا، ءتىل قاتتىم تاعى قۇدايعا:

«ۋا، قۇدىرەت!
سەن ءبارىن بەرۋشى تىلەگىمسىڭ.
بولعاندا مەن كەشەگىڭ، سەن بولدىڭ ەرتەڭىم.
تامىرىڭمىن جەردەگى مەن سەنىڭ.
سەنسىڭ مايەگىم كوككە ۇمسىنعان نايقالىپ،
ەكەۋمىز بىرگە وسەمىز،
كۇن استىندا جايقالىپ»
ەڭكەيدى دە سوندا قۇداي،
قۇلاعىما سىبىر ەتتى ءتاتتى بالداي.
العانداي تەڭىز قۇشاعىنا
تاۋدان اققان بۇلاقتى،
قۇشاعىنا الدى مەنى ول داعى.
ءتۇستىم تومەن، كوسىلدى جازىق الدىمدا،
قالماي ەرىپ كەلەدى ول قاسىمدا.

اعىلشىن تىلىەن اۋدارعان ناعىز قابشىقبايۇلى

Abai.kz