اقىن تۇمانباي مولداعاليەۆتىڭ ەستەلىگى

پوەزيادعى اسقار شىڭىمىزدى اباي دەسەك، پروزاداعى ەڭ بيىك شىڭىمىز، پروزاداعى ابايىمىز – مۇحتار اۋەزوۆ. بۇل دالەلدەۋدى قەرەك ەتپەيتىن شىندىق. ابايدان كەيىن قانشاما عاجايىپ اقىندار تۋدى. بىراق بىرەۋى دە ءوزىن اباي بولدىم دەگەن ەمەس.

مەنىڭ ويىمشا، پروزامىز شارىقتاپ وسكەنمەن، تالاي ءبىر ءدۇلدۇل پروزاشى-جازۋشىلار تۋعانىمەن، ولاردىڭ بىرەۋى دە وزدەرىن مۇحتار اۋەزوۆ بولدىق دەپ ايتا الماسا كەرەك.

اۋەزوۆ شىڭى – وتە بيىك شىڭ. ونىمەن بوي تالاستىراتىن ەشكىم بۇل عاسىردا تابىلا قويعان جوق. كوز جەتپەيتىن كەلەسى عاسىرلارعا بارىپ بال اشپاي-اق قويايىق، بال اشىپ اداسپاي-اق قويايىق، ءبىز جاساعان عاسىردا قازاق پروزاسىندا مۇحتار اۋەزوۆپەن بوي تالاستىراتىن دا، وي تالاستىراتىن دا ەشكىم جوق.

سول مۇحتار اعانىڭ ەسىمىن مەن ەرتە، ءسابي شاعىمدا ەستىدىم. سوعىس جىلدارى ءبىزدىڭ اۋداندا مۋزىكالىق تەاتر بار ەدى. سولار ەڭبەكشىلەردىڭ كوڭىلىن كوتەرەمىز دەپ ءبىزدىڭ اۋىلعا ءجيى-ءجيى كەلىپ كونتسەرت بەرەتىن، ونىڭ سوڭىنان ويىن كورسەتەتىن. سول كورگەن ويىنىمنىڭ ەڭ العاشقىسى «ەڭلىك –كەبەك» پەساسى ەدى.

سول پەسانىڭ يەسى، جازعان كىسىسى – مۇحتار اۋەزوۆ دەگەن اعا ەكەن. مەنىڭ بالا كوڭىلىم مۇحتار اۋەزوۆتى ومىردە بار ادام ەمەس شىعار دەگەن شەشىمگە كەلدى. مىنا ساحناداعى ويىندى جازعان اعا سول ءوزى جازعان ادامدارىمەن بىرگە ءومىر سۇرگەندەي، سوناۋ ءبىر قاراڭعى دۇنيەدە ءومىر كەشىپ، سول ءوزى جازعان ەڭلىك –كەبەكتەرمەن بىرگە قايتا كەلمەس دۇنيەگە اتتانىپ كەتكەن شىعار دەپ ويلايتىنمىن. ول ماعان قويۋ قارا بۇلتتى قاق جارىپ، ۇشىپ كەلە جاتقان الىپ بۇركىت بولىپ ەلەستەدى. قاناتىن قاتتى-قاتتى سەرمەپ جەلدى، داۋىلدى سوڭىنا قالدىرىپ، قاۋىپكە قارسى قاھارلانا ۇشىپ كەلە جاتقان ۇلى قۇستىڭ كوزىندە جاس بار سەكىلدى ەلەستەيدى ماعان. دەنەم مۇزداپ، بالا جۇرەگىم اۋىر ءبىر كۇي كەشكەن ءتارىزدى ەدى.

كەيىن جەتىنشى كلاستا مۇحتار اعانىڭ «بۇكىتشى» دەگەن اڭگىمەسىنەن مازمۇنداما جازعانىم دا ەسىمدە. وڭكەي ءبىر وبرازدى سوزدەردى ەسكە ۇستاۋ قايتالاپ جازۋعا اۋىر ءتيدى، تايعاقتاپ، كىبىرتىكتەپ بىردەڭە جازعان بولدىم. جەتىنشى كلاستىڭ بالاسىنىڭ ءتىسى مۇحتار اعانىڭ جازعانىنا قايدان باتسىن، ءتايىرى. اۋىر-اۋىر ويلار، عاجايىپ وبرازدار، شەشەن ءتىل، كوسەم سوزدەر مەنىڭ ەسىمدى الىپ ەسەڭگىرەتىپ كەتكەندەي بولىپ ەدى.

اڭگىمەنى وقىپ وتىرعان ءادىل اعانىڭ ءجۇزى دە بال-بۇل جانىپ، جازۋشىنىڭ جازۋشىلىق شەبەرلىگىنە باس ءيىپ، راحاتتانىپ وتىردى. ول كىسى مۇحاڭنىڭ اڭگىمەسىن بىزگە ەكى-ءۇش قايتارا وقىپ بەردى. «سەندەر، بالالار، ۇلى ادەبيەتپەن بۇگىن كەزدەسىپ وتىرسىڭدار، ءالى ەرجەتىپ مۇحتار اعالارىڭنىڭ ۇلكەن-ۇلكەن كىتاپتارىن وقىپ، قازاق ەلىنىڭ قادىر-قاسيەتىن ۇعا تۇسەسىڭدەر»، –دەدى ءادىل اعا ءبىزدىڭ جۇزىمىزگە بارلاي قاراپ.

ءبىز جەتىنشى كلاستا وقىپ جۇرگەنىمىزدە ءادىل اعا، ىدىرىس اعالار بىرىنەن ءبىرى الىپ «اباي» رومانىنىڭ ەكىنشى كىتابىن وقىعانىن ول كىسىلەردىڭ اڭگىمەلەرىنەن ەستىدىم. بۇكىل ەلىمىزدە بولىپ جاتقان ۇلى وقيعاداي كورىپ سول رومان جايىندا ەكى ۇستازىمنىڭ پىكىرلەسىپ وتىرعانىن ءوز قۇلاعىممەن ەستىدىم. شىركىن، ەرجەتىپ وسى كىتاپتى مەن دە وقىر ما ەكەم دەگەن ءبىر ارمان سول ءبىر ساتتە مەنى باقىتتىڭ ارعىماعىنا مىنگىزىپ، اق بۇلتتاردىڭ اراسىنا قاراي سامعاتىپ الىپ كەتىپ ەدى.

سەگىزىنشى كلاستا وقىپ جۇرگەنىمدە «اباي» رومانىنىڭ ءبىرىنشى، ەكىنشى كىتابىن ۇزدىگە وقىدىم. مەن بۇرىن «بوتاگوز»، «قازاق سولداتى»، «جانارتاۋ» سەكىلدى كىتاپتاردى، جيۋل-ۆەرننىڭ، دجەك لوندوننىڭ قازاقشا اۋدارىلعاندارىن، فادەەۆتىڭ، شولحوۆتىڭ روماندارىن وقىپ ادەبي تالعامىمدى وياتقان وقۋشى بالا ەدىم.

ال، مىنا مۇحتار اۋەزوۆتىڭ «اباي» رومانى مەنى ءبىر ەرتەكتە عانا كەزدەسەتىن عاجايىپ دۇنيەلەردىڭ ىشىنە الىپ جونەلدى. توعجان قىزدىڭ ابايدان باسقا تۇمانباي دەگەن عاشىعى كەلدى دۇنيەگە.

نەگە ەكەنىن ءوزىم دە بىلمەيمىن، مەن قۇنانبايدان ونشاما تۇڭىلگەم جوق. ونىڭ كەسەك قيمىلىنا ءسۇيسىندىم. زەرە اجە، ۇلجان انا ءوزىمنىڭ ءاسىپ اجەم مەن قىمقان اپالارىمداي بولىپ كورىنەتىن بولدى كوزىمە. مايباسار دا، تاكەجان دا ءوز ۋاقىتىنىڭ مىقتى جىپتتەرىندەي جىگەرىمدى شىڭداماسا، جاسىتقان جوق. قاتىگەزدىكتەرىنە قول سوقپاسام دا، تىرشىلىكتەرىندەگى تەگەۋرىندى تىزە، تەنتەك كوڭىل، قىزىلكوزدىلىكتەرىنە ءسال-ءپال قىزىققان دا سەكىلدىمىن. ەربول ءوزىمنىڭ ەدىگە دوسىمداي ىستىق تارتتى. اباي اعا، اباي اقىن ءومىرىمنىڭ الىس جۇلدىزىنداي: «كەل، تۇماش، كەل، كەشىكپەي كەل. سەنىڭ جۇرەتىن اۋىلىڭ – مەنىڭ اۋىلىم، اباي اۋىلى، اقىندار اۋىلى» دەپ شاقىرعانداي بولدى وزىنە مەنى. ول كەزدە اباي تۇسىمە كىرە قويمايتىن قازىرگىدەي. مۇحتار اۋەزوۆ بۇكىل قازاقتىڭ كىتابىن، قولدارىنان تۇسىرمەي وقيتىن كىتابىن، التىن كىتابىن جازىپ بەرگەنىن مەن ول كەزدە تۇسىنبەسەم دە، كەيىن وقىعاندارىمدى سالىستىرا كەلە ونىڭ قۇدىرەتىن مويىنداپ، قۇپياسىنا ۇڭىلگەنىمدى وزىمە ماقتانىش كورەم.

توعىزىنشى كلاستا وقىپ ءجۇرىپ ونىنشىدا وقيتىن ءبىر اپكەمە «اباي جولى» بويىنشا شىعارما جازىپ بەرگەنىم ەسىمدە. ءوزىم سىيلايتىن قىز بالا قيىلىپ سۇراعان سوڭ جازدىم الگى شىعارمانى.

ونىنشى كلاستىڭ مەملەكەتتىك ەمتيحانىندا «م.اۋەزوۆتىڭ «اباي» رومانىنداعى (ەكىنشى كىتاپ) قازاق ەلىندەگى ساياسي-الەۋمەتتىك جاعداي» دەگەن تاقىرىپتا شىعارما كەلدى. وسى ءبىرىنشى تاقىرىپقا شىعارما جازدىم مەن. ونىنشى كلاستىڭ بالاسى ءۇشىن تاقىرىپ ءسال اۋىرلاۋ بولۋى مۇمكىن. بىراق مەن ءبارىبىر وسى تاڭىرىپقا جازدىم. گرامماتيكالىق، ستيليستيكالىق جاعىنان ءبىر قاتە جوق. بىراق، وقۋشى ءوزى جازعان تاقىرىپتىڭ مازمۇنىن تەرەڭ اشپاعان دەپ ماعان «ءتورت» دەگەن باعا قويىپتى اعالارىم. ەڭ جاقسى كورەتىن ءپانىم قازاق ادەبيەتىنىڭ شىعارماسىنان «5» الا الماعان سوڭ مەدال السام دەگەن ارمان مەنەن بىردەن الىستاپ كەتتى.

مەن سول جىلى كازگۋ-ءدىڭ م.اۋەزوۆ ءدارىس وقيتىن فيلولوگيا فاكۋلتەتىنە بارلىق پاننەن «وتە جاقسى» دەگەن باعا الىپ وقۋعا ءتۇستىم. اۋەزوۆ ءدارىس وقيتىن وقۋدان ارتىق دۇنيەدە وقۋ بار دەپ ويلاپ كورگەن دە ەمەسپىن. ورتاشا ينجەنەر، وزىق اگرونوم، زور زووتەحنيك بولاتىن قابىلەت مەندە دە، قۇدايعا شۇكىر، بار ەدى. ءتىپتى، زاۋلاعان زاڭ قىزمەتكەرى بولىپ كەتۋىم ابدەن مۇمكىن ەدى. بىراق، بۇل وقۋلاردا مۇحتار اۋەزوۆ ءدارىس وقىمايدى ەكەن.

سەنتيابردىڭ العاشقى كۇندەرىنىڭ بىرىندە «قازاق فولكلورىنان» م.اۋەزوۆتىڭ لەكتسيا وقيتىنى ساباق كەستەسىندە جازۋلى تۇر.

قاسيەتتى ساعات، ومىرىمدەگى التىن ءسات جاقىنداپ كەلە جاتتى. بەس-التى مينوتتەن كەيىن مەن قازاقتىڭ ءوزىم بىلەتىن ۇلى جازۋشىسى مۇحتار اۋەزوۆتى كورەم. مىنا كوزىممەن كورىپ، مىنا قالقان قۇلاقتارىممەن ونىڭ داۋسىن ەستيمىن. ءسوزىن تىڭدايمىن. شىنىمەن، تۇمانباي بالا، سەن اۋەزوۆتى كورەتىن بولدىڭ-اۋ.

ءانى-مىنە دەگەنشە، كۇن ماڭدايلى عاجايىپ ادام وسى كۇنگى تولە بي كوشەسى مەن ا.بايتۇرسىنۇلى كوشەسىنىڭ بۇرىشىنداعى ءۇش قابات شاعىن ءۇيدىڭ ەكىنشى قاباتىنداعى 35-اۋديتورياعا كىرىپ كەلە جاتتى. مەن ونىڭ ەڭ الدىمەن كەڭ ماڭدايىن كوردىم. سيرەك شاشى توبەسىنە قاراي ۇركە قاشقانداي، بۇرىن قارا بۇيرا بولعان شىعار. قازىر ءورت شالعان جەردىڭ سيرەگەن سەكسەۋىلىندەي كورىندى توبەدەگى اق بۋرىل شاش. مول دەنەگە مىنا ۇلكەن باس جاراسىپ-اق تۇر. ءبىز دۇركىرەتىپ قول سوعىپ تۇرمىز. ول باسىن قايتا-قايتا ءيىپ بىزگە قاراپ ءسال جىميعان سياقتى. قوشەمەتىمىزگە ءدان ريزا ۇستازدىڭ نۇرلى جۇزىنە قاراپ، باقىت دەگەن وسى دەپ ويلادىم مەن. ەڭ ۇلكەن قازاقتى، ەڭ وقىمىستى قازاقتى، ەڭ مادەنيەتتى قازاقتى، جازۋشىنىڭ ەڭ ۇلكەنىن، جۇرەگىمنىڭ ەڭ تورىنەن ماڭگىلىك ورىن الاتىن ۇلىنى جاس شاكىرت سول ساتتە بىردەن تانىدى دەسەم، ماقتانعانىم ەمەس، وقىرمان دوسىم، سەزىمتال كوڭىلىمە ءوزىمنىڭ ءبىر ريزا بولعاندىعىم شىعار.

سول ءبىر سەنتيابر كۇنى – نەتكەن شۋاقتى، نەتكەن ءمولدىر، نەتكەن ۇلى كۇن ەدى.

پروفەسسور، اكادەميك، دوكتور، جازۋشى اۋەزوۆ سويلەي باستادى. ءسال كىبىرتىكتەپ تۇردى دا، بۇعاۋدى بۇزعان تاۋ وزەنىندەي ءسوز تاسقىنى اعىتىلا جونەلدى. باسىنا دۋلىعا كيگەن باتىر دا، دومبىراعا ءۇن قوسقان كۇيشى دە، اي بويى جىرلاپ بەرەتىن ساقالى ومىراۋىنا تۇسكەن اقىن دا كوز الدىمنان ءوتىپ جاتىر. مەن ءبىر عاجايىپ ءتۇس كورگەندەيمىن. مەن وسى اۋەزوۆتىڭ ءوزىنىڭ بالاسى ەكەنمىن دەيمىن. ول وتىزىنشى جىلى الماتى تۇرمەسىندە جاتقاندا مەن سول تۇرمەنىڭ بىرەسە ەسىگىنە، بىرەسە تەرەزەسىنە جۇگىرىپ اكەمە نان بەرسەم دەپ ۇمتىلام...

ءبىر كەزدە الگى مەنىڭ اكەم قاسىما كەپ: «ءسىز نەگە لەكتسيا جازباي وتىرسىز»، – دەپ ماعان سۇرلانىپ قاراپ تۇر. مەن شوشىپ كەتتىم. «مەن ءسىزدىڭ بار ءسوزىڭىزدى جۇرەگىمە جازىپ وتىرمىن، اعا»، – دەدىم.

ۇستاز اكەم ءسال جىميعانداي بولدى. «كوڭىلگە، جۇرەككە جازىپ الاتىن قابىلەتىڭ كۇشتى بولسا، ونى كەزىندە كورەرمىز. ادەتتە ستۋدەنتتىڭ ۇستاز ءسوزىن الدىمەن داپتەرگە جازعانى ءجون»، – دەپ ۇستاز مەنەن الىستاي بەردى. مەن قولىما قالام الىپ، باسقا بالالارداي مۇحتار اعانىڭ ايتقانىن قاعازعا جازا باستادىم.

باعا قويۋعا دا جومارت ەكەن

ونىڭ اۋزىنان توگىلگەن ءسوز مارجانىن ارنايى ماشينا بولماسا، قالاممەن جازىپ ۇلگەرۋ مۇمكىن ەمەس.

بىرەسە ۇستازدىڭ اۋزىنا قاراپ اڭىرايىپ، بىرەسە قاعازعا تۇقشىڭداپ بىردەڭە جازعان بوپ بەرەكەسىزدەۋ ءبىر ساعات ءوتتى-اۋ، ايتەۋىر. ەكىنشى ساعاتتا مۇحاڭ ورىندىققا جايلانىپ وتىردى دا: «بالالار، لەكتسيامىزدىڭ ەكىنشى ساعاتى سۇراققا جاۋاپ بەرۋ ساعاتى بولسىن. سىزدەر جازباشا سۇراق بەرىڭدەر، مەن اۋىزشا جاۋاپ بەرەيىن»، – دەدى.

ستۋدەنتتەر دەرەۋ شۇقشيىسىپ بىردەڭەلەر جازا باستادى. العاشقى قاعازدار دا ءتۇستى مۇحاڭنىڭ الدىنا. بۇرىن مۇعالىمدەر ينستيتۋتىن ءبىتىرىپ، اۋىلداردا جەتى جىلدىقتا مۇعالىم بوپ، ۇيلەنىپ، بالا ءسۇيىپ كەلگەن كەكسە جىگىتتەر الدىمەن كوزگە ءتۇستى. ساپارعالي وماربەكوۆ، نۇرلىبەك ءجۇنىسوۆ، كومەكباي مۇساەۆ، وماربەك داۋلەتباەۆ، قۇلماعامبەت ەسپاەۆ بەرگەن سۇراقتارعا مۇحاڭ اسا ءبىر ۇلكەن ىلتيپاتپەن قاراپ، جاۋاپ بەرە باستادى. سۇراق بەرگەن كىسى سۇراقتىڭ استىنا ءوزىنىڭ اتى-ءجونىن جازعانى ءجون.

ۇستاز سۇراقتى وقىپ، سۇراق بەرگەن ستۋدەنتتى ورنىنان تۇرعىزىپ، ونىڭ جۇزىنە جىلى شىرايمەن قاراپ، سودان كەيىن بارىپ جاۋاپ بەرۋگە كىرىسەدى.

سۇراقتىڭ كوبى «اباي» رومانىنا بايلانىستى. جۋرفاكتىڭ ستۋدەنتى حامزا اماندىقوۆ تا مۇحاڭا بەرگەن سۇراقتارى ارقىلى اجەپتاۋىر كوزگە ءتۇسىپ ءجۇردى. مەكتەپتەن كەشە كەلگەن بىزدەر سۇراق بەرمەيمىز. ءۇنسىز جاۋدىراپ مۇحاڭنىڭ جۇزىنە قارايمىز. مەن ءبىر كۇنى قاعازعا مىناداي سۇراق جازدىم: «مۇحا، توعجان قىزدى مەن جاقسى كورەمىن. بىراق ابايعا قارسىلىق كورسەتۋگە جاراماعانىن قۇپتامايمىن. ول بولاشاقتا باسقا بىرەۋگە جار بولاتىنىن بىلەدى عوي». وسى جازىلعان سۇراعىمدى جازۋىن جازىپ اپ، بەرۋگە قورىقتىم. ارينە، ۇستاز سول كەزدەگى زامان جايىن ايتۋى مۇمكىن. جانە سۇراق بەرىپ وتىرعان ستۋدەنتتىڭ دە ادەبي ءبىلىمىنىڭ تەرەڭ ەمەسىنە دە كوزى جەتەدى. ابىرويسىز قالعاننان گورى، كورىنبەي، كوزگە تۇسپەي-اق كۇن كەشەيىن دەدىم دە، سۇراعىمدى قالتاما سالىپ قويدىم.

قىستا فولكلوردان ەمتيحان بولدى. مەن «وتليچنو» دەگەن باعا الدىم مۇحاڭنان. مۇنداي جوعارى باعانى كۋرستىڭ جارتىسى الدى دەسەم، وتىرىكشى بولمايمىن. مۇحاڭ باعا قويۋعا دا جومارت ەكەن. ارامىزدا ءبىر عانا ستۋدەنتكە «ورتا» دەگەن باعا قويىپتى. كۋرسىمىزدىڭ ستاروستاسى ابدىرزاق دوسمۇرزاەۆ مۇحاڭ قاعازىن جيناستىرىپ ورنىنان تۇرىپ جاتقاندا: «مۇحا، مىنا ءبىر جولداسىمىزعا وبال بولدى-اۋ، «ورتا» دەگەن باعا قويىپسىز» دەپ قالىپتى. «يا، ول بالا ورتاعا دا جاۋاپ بەرمەدى. ءبىلىمى جوق. فيلفاكقا اداسىپ كەلگەن ادام»، – دەپتى مۇحاڭ. «ورتا» دەگەن باعامەن ول بايعۇس ستيپەندياعا ىلىكپەيتىن بولدى-اۋ»، – دەپتى كۋرس ستاروستاسى. «ءبالى، سونىسى تاعى بار ەكەن عوي. قايدا ءوزى، زاچەتكەسىن اكەسىن، «جاقسى» دەگەن باعا قويىپ بەرەيىن»، – دەپتى مۇحاڭ. ەسىكتە دايىن تۇرعان ەرگەنباەۆقا مۇحاڭ: «قاراعىم-اي، فيلفاكقا اداسىپ-اق كەلگەن بالاسىڭ. قايتەيىن...» – دەپ زاچەتكەسىن الىپ «جاقسى» دەگەن باعا قويىپ بەرىپتى. «ءسىز ءدارىس وقيدى دەگەن سوڭ كەلدىك قوي فيلفاكقا»، – دەپتى ەرگەنباەۆ قاراپ تۇرماي. «بۇلار سويتەدى ەندى»، – دەپ مۇحاڭ جىميا كۇلىپ اۋديتوريادان شىعىپ جۇرە بەرىپتى. ابدىرزاق اعادان وسى اڭگىمەنى ەستىپ مەن تاڭ-تاماشا قالايىن.

ەكى جىل ۇزىلىستەن كەيىن ءبىر كۇنى مۇحاڭ كەلىپ كىردى اۋديتورياعا.

ءبىز ورنىمىزدان تۇردىق. زالدا ۇنسىزدىك. ءبىز ول كىسىگە جاتىرقاپ قاراپ تۇرعامىز جوق. جابىعىپ قاراپ تۇرمىز. ساعىنىپ قاراپ تۇرمىز. مۇحاڭ بىزبەن كەزدەسپەگەن ەكى جىلى تۋرالى ەشنارسە ايتقان جوق. ايتا دا المايتىن ەدى. «جازىقسىز جاپا شەككەن جان اعا، امان-ەسەن ەلىڭە كەلدىڭ بە؟ ءبىز سەنى اكەمىزدەن دە ارتىق جاقسى كورەمىز. ءسىزدىڭ قازاق بوپ تۋعانىڭىز ءۇشىن مىڭ شۇكىر» دەگەن ءسوزدى ايتا الماي ءبىز قۇسا بوپ تۇردىق. اۋديتوريامەن ۇلى ۇستاز كوزبەن ءتۇسىنىستى. ءسوز ايتىلمايتىن كەزدە، ءسوز ايتۋعا بولمايتىن كەزدە كوزدىڭ جاردەمگە كەلەتىنى قانداي جاقسى.

ارادا جىلدار وتپەگەن سياقتى. ۇستازىمىز كەشە عانا بىزبەن قوشتاسىپ كەتىپ، بۇگىن ارامىزعا كەلىپ تۇرعان سياقتى. بىراق، ارادا وتكەن جىلدار ءبىزدىڭ مۇحاڭدى مۇقالتىپ تاستاپتى. ونىڭ ءجۇزى انا جىلدارداعىسىنداي جارقىلدامايدى. وزىنە عانا جاراساتىن اسەم جىميىس تا جىم-جىلاس جوعالعان سياقتى. ءبىزدىڭ جالىندى، الىمدى اعامىزدى بىرەۋ كارىلەۋ كىسىگە، ويلى دا مۇڭلى، مۇڭلى دا تاكاپپار كىسىگە ايىرباستاپ كەتكەن سياقتى. سول لاۋازىم، سول بيىكتىك، سول پاراسات، سول اقىل – بىراق ءبارى دە سالقىن، ءبارى دە سالماقتى بەلگىسىز ءبىر كۇيگە اۋىسقان. ونىڭ بىزگە وقىعان لەكتسيالارى دا ونشا ءبىر قىزىق ەمەس سياقتى بوپ كورىندى ماعان.

اباي ولەڭدەرىن جاتقا ايتىپ، ونى تالداي باستاعاندا ءبىز انا جىلعى مۇحاڭا ۇشىراسقانداي قۋانىپ ءماز بوپ قالامىز. ونىڭ كوزىنىڭ وتى ازايىپ، ونىڭ ورنىنا مۇڭى كوبەيگەن سياقتى. ونىڭ جانىنىڭ جالىنى ازايىپ، ونىڭ ورنىنا سالقىن سابىرى كوبەيگەن سياقتى.

ۇستازىمىز تەرەڭ ويلارعا بەرىلىپ تەلمىرىپ الىسقا قارايدى. توياتتاعان بۇركىتتەي. وزىنە-ءوزى سەنىمدى، ءالى دە داۋىلعا قارسى قانات قاعا الاتىن، مايداندى كۇتكەن ماڭعاز مۇحاڭا ءبىز دە ءبىر ءتۇرلى سابىرمەن، ايانىشتى كوڭىلمەن قارايمىز.

سەرىنىڭ سەلقوستانعانىن، لاپىلداپ جانعان وتتىڭ تۇتىندەي باستاعانىن، تويدان قايتقان بوزبالانىڭ بوزاڭ ءبىر دۇنيەگە بويۇسىنا قاراعانىن، قىزىعى بىتكەن قىزدىڭ قيىن دۇنيەدەن قينالا جاردەم كۇتكەنىن كورگەن شىعارسىڭ، وقىرمان دوس. ماعان مۇحاڭ وسى ۇشىراسۋدا جوعارعى مەن اتاعان جايلاردى كوز الدىما ەلەستەتتى.

ۋنيۆەرسيتەتتە ديپلوم قورعاعانىمىزدا كەلىپ وتىردى. ءوزى جەتەكشىلىك ەتكەن ەكى ستۋدەنتىنىڭ بىرەۋى – ەسباەۆقا «5»، حامزينگە «4» قويعانىن ايتتى. قالعان بالالاردىڭ قورعاۋىن قاداعالاماي كەتىپ قالدى.

(جالعاسى بار)

ازىرلەگەن – قۇلتولەۋ مۇقاش

Abai.kz